Από τότε που ήταν αξιωματική αντιπολίτευση, η νυν κυβέρνηση αναφέρεται στο πρωτογενές πλεόνασμα, αυτό που χρησιμοποιείται για την πληρωμή των τόκων, όπως και στο μαξιλάρι. Κατηγόρησε τη σημερινή αντιπολίτευση επειδή είχε υποχρεωτικώς εγγράψει, τότε, «υπέρογκο» στόχο στον ορίζοντα του 2018. Σωστό μόνον τυπικώς όμως, αδίκως επί της ουσίας, πιστεύω, αφού η τότε κυβέρνηση είχε ρητώς δηλώσει ότι θα έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να συμφωνηθούν μικρότερα πλεονάσματα με τους εταίρους-ελεγκτές-δανειστές. Επιπλέον, οι τόκοι που όφειλε να συνυπολογίσει εκείνη η κυβέρνηση ήταν 10,8 δισ., ενώ τελικά πληρώθηκαν πολύ λιγότερα λόγω νέων, αναμενόμενων, ευνοϊκών ρυθμίσεων του Eurogroup.
Η παρούσα κυβέρνηση συμφώνησε με τους εταίρους ότι η Ελλάδα θα εξασφαλίζει, «βρέξει-χιονίσει», πλεόνασμα ίσο με το 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2022 ώστε να πληρώνονται απρόσκοπτα οι τόκοι. Βάναυσο αλλά εν τινι μέτρω κατανοητό, αφού το υπερμέγεθες χρέος επιβάλλει απολύτως την κατά προτεραιότητα πληρωμή των τόκων του. Εντάξει όλ’ αυτά, αλλά αυτό που παραμένει ακατανόητο είναι ότι ο πρωθυπουργός πιστεύει πως το μέγεθος του υπερπλεονάσματος αποδεικνύει πως η οικονομία μας πάει καλύτερα. Το πρωτόλειο επιχείρημα κάθε «καλού» αριστερού είναι ότι τα γερμανικής εμπνεύσεως δημοσιονομικά πλεονάσματα είναι η απόλυτη «νεοφιλελεύθερη» πολιτική λιτότητας. Επιπλέον, ο κάθε πρωτοετής φοιτητής οικονομικών μαθαίνει ότι η δημοσιονομική πίεση φέρνει ύφεση και, επομένως, η υπερφορολόγηση, σε συνδυασμό μάλιστα με την υποτονική δημόσια επενδυτική δαπάνη, προκαλεί βαθύτερη και παρατεταμένη ύφεση.
Δείτε τώρα τα στοιχεία για τα αποτελέσματα της δημοσιονομικής διαχείρισης στη δεκαετή περίοδο 2009-2018. Ξεκινήσαμε με το σούπερ έλλειμμα των 36 δισ. ευρώ. Που μειώθηκε εντυπωσιακά σε 24 δισ. το 2010 και ακολούθως σε 20, 17, 23 (πρώτη κεφαλαιοποίηση τραπεζών), 6, 9 το 2015 (4 για τη δεύτερη κεφαλαιοποίηση). Το άθροισμα των ως άνω ελλειμμάτων είναι 99 δισ. ευρώ και τα δανειστήκαμε από τους εταίρους.
Μεταξύ 2016-2018 είχαμε πλεόνασμα αθροιζόμενο σε 4,2 δισ., πάντοτε μετά την πληρωμή των τόκων. Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί πρέπει να διενεργεί το κράτος αυτή την υπερ-αφαίμαξη. Το σωστό είναι να διορθωθεί ο επόμενος προϋπολογισμός ύστερα από εκείνον που εμφανίζει υπερπλεόνασμα, το οποίο μάλιστα δεν έχει την έγκριση της Βουλής. Θα μπορούσε η κυβέρνηση να επιστρέψει τα κεφάλαια στην οικονομία. Τίποτε απ’ αυτά! Ο κ. Τσίπρας επιλέγει να στοιβάξει και αυτά και όσα ακόμη δισεκατομμύρια φόρτωσε το δημόσιο χρέος, για να φτιάξει το μαξιλάρι που θα τον κρατήσει έξω από τις αγορές. Αδιανόητο!