Προκαλεί θλίψη η χθεσινή φωτογραφία με το πρυτανικό συμβούλιο του Πανεπιστημίου Αθηνών και καθηγητές της Φιλοσοφικής να στέκονται όρθιοι μπροστά στα σκαλιά της Σχολής για να αποτρέψουν συμβολικά τους αναρχικούς του «Ρουβίκωνα», που βρίσκονταν απέναντί τους, να εισέλθουν στo κτίριο. Η φωτογραφία μοιάζει με αναμνηστική για τις επόμενες γενιές, στατική και χωρίς ένταση.
Σαν κάποιοι θεσμικοί παράγοντες να «ξύπνησαν» από τον λήθαργό τους και να διαπίστωσαν ότι ο «Ρουβίκωνας» στραπατσάρει τη δημόσια εικόνα του πανεπιστημίου και τη δική τους. Ωστόσο δεν τολμούν να απευθυνθούν ορθά κοφτά, και με ονοματεπώνυμο, στον υπουργό Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου αρμόδιο να φροντίσει πολιτικά για να δοθεί λύση στο θέατρο που εκτυλίσσεται κάθε βδομάδα στη Σχολή.
Περί θεάτρου πρόκειται, αφού όλοι, μα όλοι, ήξεραν ότι μόλις αποχωρήσουν οι πανεπιστημιακοί, τα μέλη του «Ρουβίκωνα» θα εισβάλουν στη Φιλοσοφική για να ανακαταλάβουν την αίθουσα 516.
Θλιβερές ήταν και οι φωτογραφίες του υπουργού Κώστα Γαβρόγλου, οι οποίες κυκλοφόρησαν από την εισβολή φοιτητών στο γραφείο του στο υπουργείο. Ο κ. Γαβρόγλου φαίνεται συγκρατημένα έξαλλος, αλλά είναι ουσιαστικά άπραγος μπροστά στους εξαγριωμένους αγνώστους. Ενας εξ αυτών, μάλιστα, ανέβηκε σε ένα τραπέζι και έπαιζε ταμπούρλο, αλλά ποιος να τολμήσει να τον πετάξει έξω!
Η θλίψη δεν ενέχει το στοιχείο της απαξίωσης. Το αντίθετο πρέπει να συμβαίνει. Αλλωστε με τα σηκωμένα φρύδια, με τα αφ’ υψηλού βλέμματα απλώς στρουθοκαμηλίζουμε μπροστά στο πρόβλημα. Πρώτος πληθυντικός; Ναι, όλοι ευθυνόμαστε, αλλά πρωτίστως εκείνοι: οι θεσμικοί παράγοντες που άφησαν να επέλθει ο ευτελισμός. Θεσμικοί παράγοντες με ονοματεπώνυμο, που ιδεολογικοποιούν τη ραθυμία τους, η οποία επί της ουσίας υποκρύπτει απροθυμία ανάληψης της ευθύνης. Ωστόσο, τη θέση εξουσίας την επιθυμούν (τόσο οι νυν όσο και όσοι φιλοδοξούν να την κατακτήσουν).
Αυτό που διαδραματίζεται στην πολιτική σκιά που αφήνουν οι αναμνηστικές φωτογραφίες είναι ένα θεατρικό παιχνίδι εξουσίας ανάμεσα σε ανθρώπους που, ενώ έπρεπε να είναι κομπάρσοι, έχουν μετατραπεί σε πρωταγωνιστές. Θλίψη για την αστική δημοκρατία μας.