Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έθεσε προ ολίγων ημερών σε κίνηση τη διαδικασία αναθεωρήσεως του Συντάγματος. Πρόκειται για την τέταρτη κατά σειράν αναθεώρηση του Συντάγματος του 1975. Η συχνότης με την οποία επαναλαμβάνεται η εν λόγω διαδικασία υποδηλοί πόσο είναι αβαθής και εναρμονισμένη με τις επιδιώξεις του όποιου κόμματος αναλαμβάνει να επιφέρει αλλαγές στον Συνταγματικό Χάρτη της χώρας. Θα ήταν χρήσιμο εάν κάποιοι από τους συνταγματολόγους, που εν Ελλάδι αφθονούν, μας διαφώτιζαν εμάς τους αδαείς για τη συχνότητα των συνταγματικών αλλαγών στις άλλες χώρες της Ε.Ε. εις την οποία σεμνυνόμεθα ότι ανήκουμε.
Ο συντάκτης της στήλης αυτής δεν είναι νομομαθής. υπέστη απλώς τη βάσανο της αναθεωρήσεως του Συντάγματος του 1986, στις συζητήσεις στη Βουλή. Ωστόσο, ακόμη και μια επιδερμική γνώση της Ιστορίας αρκεί για να διαπιστωθεί ότι εν Ελλάδι κυριαρχεί μια «συνταγματική φρενίτις» πριν από και μετά τη συγκρότηση του ανεξαρτήτου κράτους.
Η τάση που κυριαρχεί σε όλα τα Συντάγματα, από το εξόχως φιλελεύθερο εκείνο της Τροιζήνας του 1827 –που ορθώς ουδέποτε εφαρμόσθηκε από τον Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια–, είναι η διεύρυνση της συμμετοχής των πολιτών στη διαμόρφωση του πολιτικού πλαισίου διακυβερνήσεως της χώρας.
Η εν λόγω πορεία ήταν βεβαίως ιστορικώς αναπότρεπτη. Μόνον που σταδιακώς εις την Ελλάδα μετά τη μεταπολίτευση –και επειδή στη διάρκεια της οικτράς δικτατορίας των συνταγματαρχών τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατήθηκαν με τρόπο βάναυσο–, η φιλελευθεροποίηση αντί να αποκαταστήσει την απαραίτητη ισορροπία οδήγησε σταδιακώς στην απομείωση της αποτελεσματικότητος του κράτους. Αποφασιστικό ρόλο προς την κατεύθυνση αυτή διεδραμάτισε το ΠΑΣΟΚ και ως αντιπολίτευση και ως κυβέρνηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στις μέρες μας, με την πρόταση εισαγωγής συνταγματικής προνοίας για τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων κατόπιν συγκεντρώσεως ικανού αριθμού υπογραφών πολιτών και την καθιέρωση του εκλογικού συστήματος της απλής αναλογικής, εισάγει στην πραγματικότητα πρακτικές «άμεσης δημοκρατίας». Αλλά εν Ελλάδι, ρυθμίσεις όπως οι προαναφερθείσες, που εφαρμόζονται με αποτελεσματικότητα στην Ελβετία, θα οδηγήσουν σε πλήρη ακυβερνησία τη χώρα. Και ο μεν κ. Αλέξης Τσίπρας απέδειξε ότι μπορεί να κινείται ανέτως σε περιβάλλον χαοτικό, αλλά όχι οι άλλοι.