Η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης είναι αδιαπραγμάτευτη. Υπ’ αυτήν την έννοια, οι αποφάσεις των δικαστηρίων πρέπει να γίνονται σεβαστές· πρωτίστως δε από την εκτελεστική εξουσία. Ουδείς όμως μπορεί να τα βάλει με την πραγματικότητα. Ειδικώς μάλιστα όταν πρόκειται για τεκτονικές αλλαγές που φέρνουν στις κοινωνίες οι μεγάλες κρίσεις της Ιστορίας. Οι χειρισμοί μετά το 2007 δεν ήταν βεβαίως οι καλύτεροι. Εξάλλου, το τρίπτυχο της εξουσίας (κοινοβουλευτική, εκτελεστική, δικαστική) αρνήθηκε να πράξει τα δέοντα εγκαίρως, δηλαδή προτού εξελιχθεί η κρίση, πτωχεύσουμε και βρεθούμε υπό το ειδικό μνημονιακό καθεστώς.
Τις τελευταίες ημέρες, υπό την παρότρυνση εξειδικευμένων δικηγόρων και δημοσιογράφων, οι προ του 2016, προ Κατρούγκαλου, συνταξιούχοι μπήκαν σε μια αδιανόητη κατάσταση: τους υπόσχονται χιλιάδες ευρώ, που ασμένως οφείλει να «επιστρέψει» η κυβέρνηση, υποχρεούμενη να εφαρμόσει παλαιότερες αποφάσεις του ΣτΕ. Είναι τόσο «απλό»; Μάλλον όχι! Δείτε πόσο παράδοξες είναι οι σκέψεις της πλειοψηφίας σε μία από τις δύο αυτές αποφάσεις (2287 του 2015). Η περικοπή, λένε οι δικαστές, δεν μπορεί να παραβιάζει τη χορήγηση παροχών που επιτρέπουν στον συνταξιούχο να διαβιώνει με αξιοπρέπεια, εξασφαλίζοντας τους όρους όχι μόνον της φυσικής υποστάσεως, αλλά και της συμμετοχής στην κοινωνική ζωή με τρόπο που δεν αφίσταται ουσιωδώς από τις αντίστοιχες συνθήκες του εργασιακού βίου. Αγνοούν τι συνέβη σε αυτή τη χώρα και στους εργαζομένους της τα τελευταία χρόνια; Ζητούν οι σύμβουλοι, όπως και οι εξεγερμένοι φοιτητές του Παρισιού τον Μάη του ’68, να γίνει πράξη στην Ελλάδα της κρίσης το σύνθημα του μεγάλου Τσε: «Soyez réalistes: demandez l’impossible» (Να είστε ρεαλιστές: ζητήστε το αδύνατο).
Το δεύτερο (και τελευταίο…) «επιχείρημα» των συμβούλων του ΣτΕ είναι ακόμη πιο αδύναμο: το κράτος, λένε, δεν έκανε «ειδική, εμπεριστατωμένη και επιστημονικά τεκμηριωμένη μελέτη (…) διατυπωμένη με τρόπο κατανοητό και ελέγξιμο από τον δικαστή κατά τις βασικές της θέσεις». Αγνοούν οι σύμβουλοι ότι για όλες τις χώρες της Ενωσης συντάσσεται περιοδική μελέτη βιωσιμότητας για κάθε εθνικό ασφαλιστικό σύστημα; Οχι, προφανώς! Μένουμε με την απορία, μέχρι να δούμε την επόμενη κρίση του συμβουλίου, επί του νόμου Κατρούγκαλου.