Μπορεί να μην ψήφιζαν για πρόεδρο, αλλά για κάποιους από τους εκπροσώπους τους στο Κογκρέσο και τις πολιτείες τους, ωστόσο οι Αμερικανοί αποφάσισαν χθες και το μέλλον της προεδρίας Ντόναλντ Τραμπ. Το διακύβευμα σε κάθε εκλογική αναμέτρηση είναι μεγάλο, και τα αποτελέσματα αναδεικνύουν νέους αστέρες της πολιτικής και «εξοστρακίζουν» άλλους. Κυρίως, όμως, επηρεάζουν την πορεία της πολιτικής, τις επιλογές των κυβερνώντων, τα περιθώρια δράσης τους. Αυτό ισχύει σε κάθε ενδιάμεση εκλογική αναμέτρηση στις ΗΠΑ. Είναι μία ευκαιρία για τους πολίτες να κρίνουν όχι μόνον τους εκπροσώπους τους σε πολιτειακό και ομοσπονδιακό επίπεδο, αλλά να δώσουν ένα σήμα στον ίδιο τον πρόεδρο για την αποδοχή ή όχι των πολιτικών του.
Η προεδρία Ομπάμα επλήγη όταν η Βουλή των Αντιπροσώπων πέρασε στους Ρεπουμπλικανούς. Βασικές νομοθετικές πρωτοβουλίες του προέδρου παρέμεναν «κολλημένες» στο Κογκρέσο, με αποτέλεσμα αυτός να καταφεύγει σε προεδρικές αποφάσεις, που όμως εύκολα ανατρέπονται, όπως και έγινε, από τον επόμενο πρόεδρο.
Στην περίπτωση του προέδρου Τραμπ, αν τα δύο νομοθετικά σώματα του Κογκρέσου παραμείνουν στον έλεγχο του κόμματός του, τότε χωρίς αμφιβολία θα πρόκειται και για προσωπική νίκη, καθώς θα εδραιώσει την πολιτική κυριαρχία του στις ΗΠΑ. Αντίθετα, μία αλλαγή στον έλεγχο έστω και ενός από τα δύο θα περιορίσει την πολιτική του πρωτοβουλία και θα στιγματίσει την προεδρία του. Με δεδομένη την έρευνα Μίλερ για την επιρροή της Ρωσίας στις εκλογές του 2016, αλλά και γενικότερα το μικροσκόπιο στο οποίο βρίσκεται από τα μίντια η επιχειρηματική δράση του προέδρου και πώς αυτή επηρεάζει τις αποφάσεις του, πρέπει να αναμένουμε ελέγχους, κλήσεις, επιτροπές και έρευνες για τις αποφάσεις του στο Κογκρέσο.
Για να το κάνουν αυτό, οι Δημοκρατικοί ελπίζουν σε ένα «μπλε ρεύμα» που θα τους δώσει πίσω τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων, ή ακόμη και της Γερουσίας. Αν αυτό επιβεβαιωθεί, μπορούμε να αναμένουμε δύο χρόνια ακόμη μεγαλύτερης πολιτικής έντασης και ελέγχων, που δεν αποκλείεται να καταλήξουν ακόμη και σε προσπάθεια καθαίρεσης του προέδρου Τραμπ. Ας μη βιαστούμε, όμως, να κρίνουμε αν μία τέτοια εξέλιξη θα πλήξει τις πιθανότητες επανεκλογής του στην προεδρία το 2020. Ο κ. Τραμπ τρέφεται από τον διχαστικό λόγο, και η ρητορική του έχει το κοινό της. Οι επιθέσεις των Δημοκρατικών εναντίον του μπορεί και να τον ενδυναμώσουν στην εκλογική του βάση, και σίγουρα θα διχάσουν ακόμη βαθύτερα το αμερικανικό πολιτικό σκηνικό. Σε συνθήκες ακραίας πόλωσης, δεν είναι απίθανο να πολλαπλασιαστούν τα περιστατικά εσωτερικής τρομοκρατίας και ρατσιστικών επιθέσεων – όπως αυτές που εκδηλώθηκαν κατά την προεκλογική περίοδο. Αντίθετα, αν οι Ρεπουμπλικανοί διατηρήσουν τον έλεγχο των δύο σωμάτων, μπορεί να θεωρείται δεδομένο ότι ο κ. Τραμπ θα συνεχίσει τη ρητορική των δύο πρώτων ετών στο ίδιο μοτίβο και θα βάλει τη σφραγίδα του στην πολιτική των ΗΠΑ, εστιάζοντας στην οικονομία, στον έλεγχο της μετανάστευσης και σε μία «συναλλακτική» εξωτερική πολιτική.
Οπως έλεγαν χθες οι εκλογικοί αναλυτές, το αποτέλεσμα θα κριθεί από το «ποιος» θα ψηφίσει. Οι Δημοκρατικοί ήλπιζαν στην ψήφο των γυναικών των προαστίων, των μειονοτήτων και των νέων, οι Ρεπουμπλικανοί στην ψήφο των οπαδών τους στις αγροτικές περιοχές. Κάποιες φορές, όμως, η ιστορία διαμορφώνεται και από τυχαία γεγονότα. Ενας απρόβλεπτος παράγοντας, όπως ο κακός καιρός που επικρατούσε χθες σε κρίσιμες για την εκλογική αναμέτρηση πολιτείες, μπορεί τελικά να κρίνει τα επόμενα δύο, και όχι μόνον, χρόνια στις ΗΠΑ.