Στη δήλωση του υπουργού Αμυνας (στη Βουλή, 8/11), ο τόνος του θριάμβου ήταν αισθητός: «Σήμερα», είπε, απευθυνόμενος προς τους βουλευτές, «ημέρα της γιορτής των Ταξιαρχών και της Πολεμικής Αεροπορίας, είχαμε μια σημαντική εξέλιξη. Ξέρετε ότι υπάρχει ένα πρωτόκολλο σε σχέση με τις γιορτές για την αποφυγή εντάσεων και παραβιάσεων. Για πρώτη φορά είχαμε αίτηση αδείας των τουρκικών αεροσκαφών να εισέλθουν στο FIR Αθηνών. Εάν προχωρήσουμε, λοιπόν, έχοντας την ισχύ, που αποτρέπει τον οποιονδήποτε να προκαλέσει, με μια θετική ματιά στο μέλλον, με την ειρηνική συνύπαρξη των δύο λαών, θα μπορέσουμε να χτίσουμε το μέλλον της πατρίδας». Με απλά λόγια, έπειτα από δεκαετίες συστηματικής αμφισβήτησης του εναερίου χώρου της Ελλάδος στο Αιγαίο, ξαφνικά οι Τούρκοι έκαναν πίσω, επειδή μας φοβήθηκαν! Παράξενο δεν είναι, ιδίως όταν η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε περίοδο αξιοθρήνητης κατρακύλας; Κι όλο αυτό επειδή ήταν γιορτή για τους Ελληνες και την Αεροπορία; Μα γίνονται αυτά πράγματα στην πραγματική ζωή;
Την επομένη, βέβαια, οι Τούρκοι έδωσαν απάντηση, η οποία προδήλως εκθέτει την ελληνική πλευρά. Εξήγησαν ότι ζήτησαν άδεια, όπως κάνουν πάντα, αλλά για την είσοδο στη ζώνη των 6 μιλίων, όχι για τη ζώνη των 10 μιλίων. Ζήτησαν άδεια, δηλαδή, για τον εναέριο χώρο που οι ίδιοι αναγνωρίζουν ως ελληνικό, όχι για εκείνον που η Ελλάδα έχει ανακηρύξει ελληνικό από το 1931 (Η διορατικότητα του Ελευθερίου Βενιζέλου…). Είναι αυτή μια «σημαντική εξέλιξη», με τον τρόπο που το εννοεί ο Π. Καμμένος; Βεβαίως είναι, καθώς πρώτη φορά ένας υπουργός Εθνικής Αμυνας της χώρας εκφράζει την ικανοποίησή του για την τουρκική πολιτική όσον αφορά τον εναέριο χώρο, στην οποία οι Τούρκοι εμμένουν συστηματικά από το 1975 μέχρι σήμερα. Πράγματι, λοιπόν, επρόκειτο για σημαντική εξέλιξη, αλλά για τους Τούρκους.
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη, που κάνει ακόμη βαρύτερο το ολίσθημα του Π. Καμμένου. Οι Τούρκοι δεν υπέβαλαν το αίτημα στην Πολεμική Αεροπορία, ως ώφειλαν, αλλά στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας. Η τελευταία αιφνιδιάστηκε, αλλά αντέδρασε σωστά: ειδοποίησε τους αρμοδίους, δηλαδή το Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας (ΑΤΑ) στη Λάρισα. Ετσι, τα τουρκικά μαχητικά αναχαιτίσθηκαν από τα ελληνικά, τα οποία απογειώθηκαν από την Κρήτη για τον σκοπό αυτό. Η αντίδραση του ΑΤΑ ήταν η σωστή, διότι ένα από τα σταθερά αιτήματα της τουρκικής πλευράς, στις συνομιλίες που πάντα συνεχίζονται για την καθιέρωση μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), είναι τα τουρκικά μαχητικά να ζητούν άδεια από την Πολιτική Αεροπορία, όποτε ετοιμάζονται να περάσουν τα 6 μίλια, όχι από το ΑΤΑ. Γι’ αυτό ζήτησαν άδεια από την Πολιτική Αεροπορία.
Κάτι που δεν είναι ευρέως γνωστό, αλλά απαραίτητο για την κατανόηση του θέματος, είναι ότι από το 1962 η Ελλάδα έχει αποδεχθεί ότι για τις νατοϊκές λειτουργίες (θυμίζω ότι με την Τουρκία ενταχθήκαμε ταυτοχρόνως στη Συμμαχία στις 18 Φεβρουαρίου 1952) ο εναέριος χώρος της δεν είναι τα 10 μίλια, αλλά τα έξι. Και είναι αυτός ο λόγος για τον οποίο ΗΠΑ και ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίζουν ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στον χώρο μεταξύ 6 και 10 μιλίων κατά τη διάρκεια νατοϊκών ασκήσεων.
Αν έπειτα από όλα αυτά ο υπουργός επιμένει ότι η εξέλιξη ήταν σημαντική για τα ελληνικά συμφέροντα, τότε νομίζω ότι οφείλει να διατάξει ΕΔΕ εις βάρος του διοικητή της Αεροπορίας μας εκεί κάτω στην Κρήτη, που τόλμησε ο αθεόφοβος να αναχαιτίσει μια τόσο σημαντική εξέλιξη…