Ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης έγινε από την Κυριακή με τη συνέντευξή του στην «Κ» το νεότερο μέλος της άτυπης λέσχης πολιτικών, διανοουμένων και δημοσιογράφων που υποστηρίζουν την υπόγεια επέκταση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου προς το συγκρότημα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.
Μόνο τους τελευταίους 18 μήνες είχαμε άλλες δύο θερμές συνηγορίες υπέρ μιας ιδέας που δεν είναι καινούργια: τον Ιούλιο του 2017 ο βουλευτής του Ποταμιού Γρηγόρης Ψαριανός είχε καταθέσει σχετική ερώτηση στη Βουλή. Ενα χρόνο αργότερα ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης αποκάλυψε σε δημοσιογράφους του πολιτιστικού ρεπορτάζ την επιθυμία του να θέσει ψηλά στην ατζέντα με τις προτεραιότητες μιας μελλοντικής κυβέρνησής του την επέκταση του Μουσείου στο γειτονικό Πολυτεχνείο.
Η ιδέα είναι ελκυστική: το σημαντικότερο μουσείο της χώρας ασφυκτιά, χιλιάδες σπουδαία αντικείμενα από τις ανεκτίμητες συλλογές του είναι καταδικασμένα στο σκοτάδι των αποθηκών ελλείψει αιθουσών και προσωπικού.
Την ίδια στιγμή το κτίριο του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου μετά βίας αναγνωρίζεται ως χώρος εκπαιδευτικής δραστηριότητας. Μόνο η Σχολή Αρχιτεκτόνων παραμένει στο συγκρότημα. Ολα τα υπόλοιπα τμήματα έχουν από καιρό μετακομίσει στην Πολυτεχνειούπολη στου Ζωγράφου· η ιστορική έδρα του ΕΜΠ έχει καταντήσει συνώνυμη με τη βία και την υπόθαλψή της, με τα επεισόδια, τις μολότοφ, τα καμένα τρόλεϊ, τις ετήσιες τελετουργίες καταστροφής και χάους.
Η πρόταση για την επέκταση του Αρχαιολογικού Μουσείου ακούγεται λογική καθώς επιλύονται ταυτοχρόνως δύο προβλήματα. Αν όμως θέλουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, είναι και μια ομολογία ήττας. Το πολιτικό σύστημα δηλώνει αδύναμο να αναμετρηθεί απευθείας με τις εστίες παραβατικότητας που έχουν βρει διαχρονικά στέγη στο Πολυτεχνείο. Προτιμά την «πλάγια οδό». Σκεφτείτε τις αντίστοιχες έδρες ιστορικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων στη Ρώμη, στη Μαδρίτη ή στη Λισσαβώνα να «εξαφανίζονται» από το κέντρο αυτών των μεγάλων και ιστορικών πόλεων γιατί η επίσημη πολιτεία σηκώνει τα χέρια ψηλά. Αλλη μία ελληνική «ιδιαιτερότητα».