Στην πρώτη συνεδρίαση της επιτροπής αναθεώρησης του Συντάγματος (τα πρακτικά δημοσιεύθηκαν και είναι προσβάσιμα σε όλους), ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε μια περίεργη συζήτηση περί «διαδικαστικού». Με ποια σειρά, δηλαδή, θα συζητηθούν οι προτεινόμενες αλλαγές. Η επιμονή αυτή έκανε εντύπωση σε όσους έχουν αντίληψη του θέματος (και δεν έχουν όλοι στην επιτροπή…), διότι το Σύνταγμα είναι ένα κείμενο με συγκεκριμένη δομή και ροή, δηλαδή ένα κείμενο με αρχή, μέση και τέλος. Δεν είναι άρθρα μεμονωμένα, ανακατωμένα όλα σε ένα κουτί, για να διαλέγουμε κατά το δοκούν. Τι πάει να πει, λοιπόν, «από πού θα ξεκινήσουμε»; Θα ξεκινήσουν από την αρχή και ακολουθώντας την αρίθμηση των άρθρων θα φθάσουν μέχρι το τέλος.
Εντούτοις, οι συριζαίοι επέμειναν, μολονότι οι λόγοι της επιμονής τους παρέμειναν ασαφείς, ώσπου κατέληξαν να καταρτίσει το κάθε κόμμα τον κατάλογο με τα άρθρα που προτείνει να συζητηθούν και με τη σειρά στην οποία θα συζητηθούν. Οταν υπέβαλε τον δικό του κατάλογο ο ΣΥΡΙΖΑ, φανερώθηκε αμέσως η αιτία της επιμονής του στο διαδικαστικό. Το άρθρο 3, περί των σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να συζητηθεί στο τέλος. Με απλά λόγια, ξεχάστε τον πόλεμο με την Εκκλησία. Η κυβέρνηση αφήνει το θέμα στην τύχη του και απομακρύνεται. Είναι φυσικό να μη θέλει μέτωπο με τα λεγόμενα φλογισμένα ράσα, όταν την ίδια ώρα προετοιμάζεται τόσο συστηματικά και επίμονα για τις εκλογές, διεισδύοντας στο κράτος και ναρκοθετώντας το μέλλον της επόμενης κυβέρνησης. Είναι καιρός αυτός για να ξεμαλλιάζεσαι με τους παπάδες;
Στο κάτω κάτω, η χειροβομβίδα της «ιστορικής συμφωνίας» έσκασε στα χέρια του Αρχιεπισκόπου. Ο Τσίπρας απλώς λεκιάστηκε λίγο από τα ζουμιά, αλλά δεν έπαθε τίποτε σοβαρό. Μπορεί να ήταν εκείνος που άνοιξε το θέμα και το έκανε ρημαδιό σαν αίθουσα σχολείου μετά από κατάληψη. Αφού όμως δεν τον πήραν τα θραύσματα, όσο πιο γρήγορα ξεκόψει τόσο το καλύτερο. Τώρα είναι η ώρα για τον τύπο που οι Αμερικανοί λένε «the clean-up guy». Δηλαδή έναν κύριο παπαρδέλα, διαθέσιμο να αερολογεί με μειλιχιότητα, χωρίς να λέει τίποτα, σε έναν υποτιθέμενο διάλογο μεταξύ Πολιτείας και Εκκλησίας, που θα γίνεται για τα προσχήματα. Είναι, δηλαδή, ώρα για να αναλάβει το συνεργείο καθαρισμού «Γαβρόγλου». Η πόρτα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πάντα ανοικτή στις καθαρίστριες. Επάνω τους έχτισε το μέλλον του…
Ημέρα του παιδιού
Αλίμονο αν, την επομένη κιόλας του Πολυτεχνείου, όπου κατά παράδοση τα «παιδιά» καίνε και καταστρέφουν κατά βούληση, εμείς παραλείπαμε να τιμήσουμε ως πολιτεία την παγκόσμια ημέρα προστασίας των δικαιωμάτων του παιδιού!
Η σχετική εκδήλωση έγινε στο Προεδρικό, με την παρουσία παιδιών (αληθινών παιδιών) και την έκτακτη συμμετοχή της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, κ. Ξένης Δημητρίου, η οποία διετέλεσε και εισαγγελέας ανηλίκων στο παρελθόν. Στην ομιλία της, όπως διαβάζω, η κ. Δημητρίου παρότρυνε τα παιδιά, που όπως σας είπα ήταν πραγματικά, «να σέβονται τα δικαιώματα αυτά και στο πρόσωπο των συμμαθητών τους, καταδικάζοντας με τη στάση και τη συμπεριφορά τους φαινόμενα μπούλινγκ και υποβιβασμού της ανθρώπινης προσωπικότητας». Τους είπε, επίσης, ότι «όλα τα δικαιώματα έχουν όρια», επισημαίνοντας ότι «όταν γίνεται κατάχρηση δικαιωμάτων, αυτομάτως θίγονται τα δικαιώματα ενός άλλου ανθρώπου». Εκτός, παρέλειψε να τους πει η κ. Δημητρίου, εάν όλα αυτά τα κακά πράγματα γίνονται για να αλλάξει ο κόσμος. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ακόμη και τις βόμβες σε εισαγγελείς τις αντιμετωπίζουμε με κατανόηση…
Κι άλλη γιορτή
Εκτός από τα παιδιά και τα δικαιώματά τους, χθες γιόρταζαν και οι Ενοπλες Δυνάμεις. Στο σχετικό μήνυμά του, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διαπιστώνει ότι «οι Ενοπλες Δυνάμεις μας αποδεικνύουν, καθημερινά και εμπράκτως, τι σημαίνει να είσαι άξιος απόγονος μεγάλων προγόνων». Είναι αλήθεια. Ιδίως όταν φέρνεις στον νου την εικόνα του Πάνου Καμμένου με τα καθρεφτιζέ RayBan και το μπουφάν του πιλότου…
Η αρκούδα
Το Κρεμλίνο γκρινιάζει επειδή δεν εξελέγη ο Ρώσος υποψήφιος για τη θέση του αρχηγού της Ιντερπόλ, αλλά ο Νοτιοκορεάτης. «Υπήρξαν πιέσεις», λένε οι Ρώσοι, ώστε να μην εκλεγεί ο δικός τους. Μακάρι να υπήρξαν πιέσεις και μακάρι να βρήκαν ανταπόκριση! Μακάρι κάτι να έχει ακόμη απομείνει από τη Δύση όπως τη γνωρίζαμε ως πολιτική ενότητα. Δεν είναι όμως όλα μαύρα για τη Ρωσία, γιατί σε άλλα πεδία κάνει κάποια βηματάκια. Μπορεί βεβαίως να μην είναι συγκρίσιμα τα μεγέθη, αλλά, να, ακούγεται ότι ο Ιβάν θα κατεβάσει δικό του υποψήφιο στη Θεσσαλονίκη! Δεν είναι σπουδαίο, αλλά κάτι είναι…
Γνωστά και αμοιβαία
Τα αισθήματα ήσαν γνωστά και αμοιβαία. Ο Κοτζιάς μισεί τους διπλωμάτες και οι διπλωμάτες μισούν τον Κοτζιά, απλά πράγματα. Επομένως, ας μη μας κάνει εντύπωση η ευκολία με την οποία ο τέως υπουργός λοιδορεί ολόκληρο τον κλάδο, όταν αναφέρεται σε 93 υποθέσεις παράνομων χορηγήσεων εισόδου σε ασυνόδευτα ανήλικα, για τις οποίες παρέπεμψε στον εισαγγελέα διπλωματικούς. Περισσότερο ενδιαφέρον έχει να παρακολουθήσουμε πώς θα αυτοεξευτελισθεί σταδιακά ο Κοτζιάς, όσο αρχίζει να καταλαβαίνει ότι είναι χθες και ασήμαντος…