Μια πόλη–ναρκοπέδιο καλών προθέσεων

Μια πόλη–ναρκοπέδιο καλών προθέσεων

1' 41" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Καμιά φορά χρειάζονται τα μικροατυχήματα για να αντιλαμβάνεται κανείς πόσο τυχερός είναι που παραμένει αρτιμελής όντας κάτοικος αυτής της πόλης. Πριν από λίγους μήνες η «Κ» σε ρεπορτάζ της (8/5), επικυρωμένο με πολλές φωτογραφίες, εξέθετε την τραγική κατάσταση των δρόμων και πεζοδρομίων του κέντρου της Αθήνας. Μπαλώματα, τρύπες, σπασμένα πεζοδρόμια, ασυντήρητο οδόστρωμα, ένας διαρκής συναγερμός για τους οδηγούς και τα αυτοκίνητα, τους διαβάτες και τους περιπατητές. Εάν κάποιος διηγηθεί ένα μικροσυμβάν, ότι γλίστρησε ή σκόνταψε ή στραβοπάτησε, οι συγγενείς αφηγήσεις πέφτουν βροχή. Από ελαφρά διαστρέμματα και κατάγματα έως και πιο σοβαρά ατυχήματα. Αποκαλύπτεται μια μικροκοινωνία τραυματισμένων και αναξιοπαθούντων, με περιστασιακά, στην καλύτερη περίπτωση, προβλήματα. Κάποιοι, μάλιστα, δημιουργούν και μικρό φωτογραφικό αρχείο με «ανατιναγμένα» πλακάκια, τρύπες, καθιζήσεις, κ.ο.κ στο κινητό τους.

Η πόλη μας: ένα ναρκοπέδιο γεμάτο από καλές προθέσεις. Συντηρούνται, καθαρίζονται, επισκευάζονται, οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια; Δεν είναι μόνο ο Δήμος υπεύθυνος αλλά και η Περιφέρεια και σε ορισμένες περιπτώσεις το υπουργείο Υποδομών. Κυρίως, όμως, ο Δήμος. «Το καλοκαίρι που μας έρχεται, περισσότεροι από 100 δρόμοι αποκτούν καινούργιο ασφαλτοτάπητα», είχε δηλώσει ο κ. Γιώργος Καμίνης στην «Κ» τον περασμένο Μάιο. Συμπλήρωνε ότι «επιβάλλονται σημαντικά πρόστιμα σε μεγάλους δημόσιους φορείς και οργανισμούς αλλά και ιδιώτες, που όποτε τους κάπνιζε άνοιγαν και ανοίγουν τρύπες στους δρόμους, χωρίς προγραμματισμό, χωρίς μεταξύ τους συνεννόηση, χωρίς να επισκευάζουν τις ζημιές με τον τρόπο που πρέπει, χωρίς να λαμβάνουν τα προβλεπόμενα μέτρα ασφαλείας». Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι «η μάχη της καθημερινότητας στην Αθήνα είναι σκληρή». Δόθηκε, όμως, ποτέ, δίνεται ή πρόκειται να δοθεί στο μέλλον; Οι νέοι, προβεβλημένοι, υποψήφιοι για τον Δήμο δηλώνουν προεκλογικά πρόθυμοι να ασχοληθούν με τα μικρά και άχαρα. Οχι με μεγάλες υποδομές, αλλά με εκείνα τα ελάχιστα, καμιά φορά, που ανακουφίζουν αισθητά μικρές ομάδες πληθυσμού, σε κεντρικές γειτονιές.

Την ερχόμενη Δευτέρα γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (ΑμεΑ). Και μόνο να αναλογιστεί κανείς τι περνάνε οι αρτιμελείς σε αυτήν την πόλη αρκεί για να συναισθανθεί το μέγεθος του δικού τους προβλήματος. Το «αβίωτο» έχει εξαντλήσει την ευρηματικότητά του στην Αθήνα. Και το χειρότερο: το συζητάμε ως δεδομένο.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή