Απόδοτε ουν τα του Καίσαρος

Απόδοτε ουν τα του Καίσαρος

1' 46" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Από το Εν τούτω νίκα έως τη Στάση του Νίκα μόνο 220 χρόνια δρόμος. Το πρώτο γεγονός ήταν από τις μεγάλες στροφές της Ιστορίας. Τότε ο παγανιστής Flavius Valerius Aurelius Constantinus, αφού κατενίκησε στη Μουλβία, γέφυρα πλησίον της Ρώμης (312 μ.Χ.), τον φιλόδοξο Μαξέντιο, γίνεται ο πανίσχυρος της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Πριν από τη μάχη, όπως πιστοποιεί ο ιστορικός Ευσέβιος, ο μετέπειτα Μέγας Κωνσταντίνος και Ισαπόστολος είδε όραμα-θεοσημία τον σταυρό με τη συγκλονιστική επιγραφή. Ο ιδιοφυής ηγέτης στη συνέχεια αγκάλιασε τους πιστούς της νέας ραγδαία ανερχόμενης θρησκείας, έγινε προστάτης των χριστιανών, και ίδρυσε τη Νέα Ρώμη στη θέση του Βυζαντίου, την πλανητάρχισσα Κωνσταντινούπολη.

Αντιγράφω Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο: «…H ενανθρώπιση του Σωτήρα έγινε συγχρόνως με την ίδρυση της παγκόσμιας μοναρχίας στη Ρώμη απόδειξη ότι αυτά τα δύο γεγονότα δεν ήταν άσχετα μεταξύ τους. Ο κόσμος χρειαζόταν διανοητική, ηθική και κοινωνική αναμόρφωση κι αυτό ανέλαβε να κηρύξει η Θεία Πρόνοια».

Θρυλείται ότι η σύζυγός του Θεοδώρα με τον δυναμισμό και την πολιτική της διορατικότητα έσωσε τον Ιουστινιανό μαζί και τον θρόνο του στη μεγάλη εξέγερση του 532 μ.Χ. Οι Πράσινοι και οι Βένετοι, κυρίαρχες ομάδες φιλάθλων, εξεγέρθηκαν –ένας λόγος η βαριά φορολογία– μια ελίτ αντιπάλων του αυτοκράτορα σιγοντάρει, η πόλη φλέγεται, ο Ιουστινιανός θολώνει. Η Θεοδώρα τον πείθει ότι ήρθε η ώρα για δράση και το έργο αναλαμβάνει ο πανάξιος στρατηγός Βελισσάριος. Τριάντα χιλιάδες στασιαστές σφαγιάστηκαν στον Ιππόδρομο. Ο Ιουστινιανός είχε προλάβει να διακηρύξει πως η καλή τάξη της Εκκλησίας αποτελεί στήριγμα της αυτοκρατορίας, ενώ πρώτο καθήκον του ηγεμόνα είναι να διατηρεί ακέραιη την υγιή χριστιανική πίστη. Ασεβείς και μη, ένθεοι ή όχι, πιστοί και μη, όσοι απλώς ξεφύλλισαν την εις τους αιώνες σχέση Κράτους – Εκκλησίας, συναινούν: συναρπαστική. Ωρες γόνιμης συμπόρευσης και ανάτασης, κεφάλαια με πάθη, σκοτεινούς πρωταγωνιστές, μωροφιλοδοξίες και βυζαντινισμούς, με κυρίαρχη όμως σταθερά το διαχρονικά ισχυρό, μαζικό, λαϊκό θρησκευτικό αίσθημα· αυτή η πολύτιμη δεξαμενή και για την κοσμική και για την πνευματική εξουσία· και για τον κρατικό κορβανά και για το παγκάρι της φιλαλληλίας.

«Απόδοτε ουν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ», τόσο απλά τα διαχώρισε με τη Σοφία Του ο Θεάνθρωπος. Ωστόσο, παραμένει αμετάφραστο στα ανθρώπινα λογιστικά κιτάπια, κοσμικών και ιεραρχών.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή