Πόσο Ευρώπη είμαστε;

3' 45" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Απαντώ αμέσως στην ερώτηση του τίτλου: τόσο ώστε να διαφεύγει τελείως από τις Αρχές ότι δεν καταβάλλονται πλέον δασμοί για την εξαγωγή χρυσού από χώρες της Ε.Ε. προς την Τουρκία. Ενδεχομένως, οι κατηγορούμενοι στο λεγόμενο κύκλωμα λαθρεμπορίας χρυσού να έχουν διαπράξει άλλα σοβαρά αδικήματα. Αλλά ο βασικός ισχυρισμός του κατηγορητηρίου περί λαθρεμπορίας δεν υφίσταται. Oπως φαίνεται κάποιοι –και πάρα πολλοί μάλιστα– δεν έχουν υπ’ όψιν ότι μετέχουμε ως πλήρες μέλος στην Ευρωπαϊκή Eνωση. Και είναι, βεβαίως, όλοι αυτοί που έχουν το κράτος στα χέρια τους.

Η γκάφα είναι τερατώδης – μιλούμε ότι οπωσδήποτε κερδίζει θέση στα greatest hits του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι τερατώδης, διότι το λάθος διαπέρασε ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό και έφθασε μέχρι την κορυφή της κυβέρνησης. Πέρασε από τον αρχηγό της Αστυνομίας, πέρασε από την αρμόδια υπουργό, πέρασε και από τον πρωινό καφέ του Μαξίμου, για να καταλήξει ρητορικό πυροτέχνημα, που πέταξε επιπόλαια ο Τσίπρας για να κερδίσει τις εντυπώσεις και μάλιστα από το βήμα της Βουλής.

Δεν έχει σημασία αν η ανακρίτρια διαφωνεί με την Εισαγγελία και αν η τελευταία προειδοποιεί ότι δεν πρέπει να σπεύδουμε σε οριστικά συμπεράσματα. Και μόνο το γεγονός ότι, από χθες το πρωί και τουλάχιστον μέχρι αργά το βράδυ, σοβούσε αυτή η διαφωνία και το κατηγορητήριο ήταν στον αέρα, αρκεί για να μας δείξει πως το κράτος καταρρέει επί ημερών ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και πως αποτυγχάνει και στα πιο βασικά και στοιχειώδη. Οταν μια ολόκληρη αστυνομική επιχείρηση, που οδήγησε στη σύλληψη 59 ατόμων, βασίζεται σε μια παρεξήγηση, αντιλαμβανόμαστε ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά και επικίνδυνα από εκείνη τη μακρινή και αθώα εποχή όταν γκρινιάζαμε επειδή το κράτος δεν έχει αρκετά εκχιονιστικά για να αντιμετωπίσει έναν έκτακτο χιονιά.

Η πρωτοφανής κατάρρευση του κράτους οφείλεται κυρίως στην αδιαφορία, στην κακοδιοίκηση και στην ανικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή την αποτυχία ενσαρκώνει υπέροχα ο Τσίπρας, όταν από το βήμα της Βουλής κατονομάζει τον φερόμενο αρχηγό του κυκλώματος. Η ίδια επιπολαιότητα, η ίδια ελαφρότητα και η ίδια άγνοια χαρακτηρίζουν το ύφος μιας διακυβέρνησης, που ενδιαφέρεται περισσότερο να αλλάξει τον κόσμο παρά να καταπιαστεί με τα προβλήματα. Δεν είμαστε πια στην περίπτωση του ενός γραφικού Κλουζό. Τώρα ο επιθεωρητής Κλουζό είναι πρωθυπουργός και οι όμοιοί του κυβερνούν.

Ξανά ο «ζατρός»

Η Αριστερά παίρνει πάρα πολύ στα σοβαρά τον εαυτό της για να έχει χιούμορ. Η Αριστερά αλλάζει τον κόσμο. Πραγματοποιεί εφόδους (πάντα μάταιες…) προς τον ουρανό. Πώς να έχεις χιούμορ, όταν αναθέτεις στον εαυτό σου παρόμοια καθήκοντα; Και χωρίς χιούμορ είναι δύσκολο να ανεχθείς τα διάφορα κωμικά πρόσωπα, που βρίσκεις αναπόφευκτα στην πολιτική, καθώς η πολιτική σε όλες τις αποχρώσεις της ασκεί πάντα μια ακατανίκητη έλξη στα πάσης φύσεως ψώνια.

Δείτε, ας πούμε, το ΠΑΣΟΚ – το οποίο, βεβαίως, δεν θεωρείται Αριστερά. Ακόμη και στο ΠΑΣΟΚ έχουν κάτι από χιούμορ και γι’ αυτό κατεβάζουν στις εκλογές (αν πιστέψουμε αυτά που διαβάζουμε) Χαρδαβέλλα, Ασκητή και Πόντα! Αντιθέτως, οι Συριζαίοι και πολύ περισσότερο οι αριστεροί της τάσης των «53+» δεν έχουν το ελάχιστο χιούμορ που χρειάζεται ώστε να αγνοήσουν τον Μιχελογιαννάκη. Τον παίρνουν στα σοβαρά και στήνουν καβγά μαζί του για το Μακεδονικό.

Πρόσωπα σαν τον βουλευτή Μιχελογιαννάκη, όμως, υπάρχουν στην πολιτική ζωή χωρών οι οποίες παρακμάζουν ως αντιστάθμισμα στα βάσανα που υφίστανται οι λαοί τους. Είναι, πιστεύω, μια ισορροπία της Φύσης αυτή, που τη βλέπουμε και στα μεγάλα έργα τέχνης. Ακόμη και στον ζοφερό κόσμο του «Macbeth», π.χ., υπάρχει εκείνος ο φρουρός της πύλης που ελαφραίνει την ατμόσφαιρα του έργου με τα χωρατά του. Ανάλογη είναι η λειτουργία του συγκεκριμένου βουλευτή για το φιλοθέαμον κοινό.

Ο Μιχελογιαννάκης σκορπίζει απλόχερα την ευθυμία, σε όσους μπορούν, λ.χ., να εκτιμήσουν τις βαθυστόχαστες αναλύσεις του για το Μακεδονικό. Σπαρταριστές αναλύσεις, όπως η παρακάτω: «Η επιθυμία του κ. Ζάεφ να διδασκόμαστε τη “μακεδονική” γλώσσα: 1) Είναι άτοπο, καθότι η μοναδική γλώσσα που ομιλείται στην Μακεδονία είναι η Ελληνική. 2) Μπορεί να ερμηνευθεί ότι το ζήτημα μάς αφορά ως να ήμασταν μειονότητα. 3) Μιλώντας για Μακεδόνες του Αιγαίου αφήνει σαφέστατα υπονοούμενα αλυτρωτισμού. 4) Θα μπορούσε εμμέσως να υπονοηθεί το ζήτημα της εθνοκάθαρσης, που πολλές φορές προβάλλει η σκοπιανή πλευρά».

Κάπου σε όλα αυτά μπορεί να υπάρχουν και ψήγματα αλήθειας. Αλλά πώς η παιδαριώδης απλοϊκότητα της σκέψης σερβίρεται με την ασυναρτησία του ψευδοτεχνοκρατικού στόμφου! Αν συνειδητοποιήσεις με τι μυαλό αυτός ο άνθρωπος έφθασε εκεί όπου έφθασε (βουλευτής), για μια στιγμή παγώνεις. Παγώνεις όχι μόνο σκεπτόμενος πώς έδωσε εξετάσεις στην Ιατρική, πώς πέρασε και πώς αποφοίτησε, αλλά πώς διασχίζει έναν δρόμο στον οποίο περνούν αυτοκίνητα και καταφέρνει να φθάσει στην άλλη πλευρά! Παγώνεις όταν συνειδητοποιείς από πόσους κινδύνους επιβιώνει καθημερινά αυτός ο άνθρωπος! Και οι συριζαίοι ασχολούνται σοβαρά με τον παλιάτσο…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή