Όποιος πιστεύει ότι το λαϊκό τραγούδι τελείωσε πρέπει να ακούσει τη Γιώτα Νέγκα. Ντάμα στην εμφάνιση, μικροκαμωμένη και σβέλτη, λέει ότι γεννήθηκε «με την κεραία του λαϊκού τραγουδιού». Δεν έχει άδικο. Ολοι της το αναγνώρισαν μόλις την πρωτοσύστησε δισκογραφικά ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος, το 2001.
Τραγουδάει από τότε που τελείωσε το λύκειο, αλλά δισκογραφικά η τύχη ποτέ δεν ήταν μαζί της. Τώρα κυκλοφορεί τον τρίτο της προσωπικό δίσκο. Το «Καινούργιο φιλί», με τη σφραγίδα της Feelgood Records, έχει μουσικές του Θέμη Καραμουρατίδη (από τη στενή παρέα των συνεργατών της Νατάσσας Μποφίλιου).
Οι μελωδίες του Θέμη αισθάνεται ότι την καθρεφτίζουν. Ομως «ο μικρός» έχει ένα επιπλέον χάρισμα, εκτός από πολύτιμες γνώσεις και αίσθημα: δεν περιφρονεί το λαϊκό». Μάλιστα, θα εμφανίζονται από τις 10 Φεβρουαρίου μαζί, κάθε Δευτέρα, στον Σταυρό του Νότου Plus.
Τα τραγούδια, από μικρή σαν τα άκουγε η Γιώτα Νέγκα, της δημιουργούσαν εικόνες. Ακόμη και σήμερα «οι ιστορίες του λαϊκού μοιάζουν με μικρά μονόπρακτα». Δεν κουράζεται να τα τραγουδά, «γιατί με συγκινούν και με λυτρώνουν». «Αν δεν λυτρωθώ στη σκηνή πώς θα πείσω τον ακροατή. Υπάρχουν τραγούδια που δεν σταμάτησα να λέω από τη νιότη μου γιατί ακόμη με καίνε. Αν όμως κάποιο δεν μου προκαλεί καμία συγκίνηση, δεν το τραγουδώ».
Ελάχιστα βέβαια καινούργια τραγούδια έχουν εκείνη τη συγκίνηση των παλιών. Και παρότι η κρίση θα μπορούσε να διηγηθεί πολλές ιστορίες, οι περισσότεροι δημιουργοί μοιάζουν ακόμη αμήχανοι να την εκφράσουν. «Η κρίση δεν έφτασε τόσο βαθιά, ώστε να γίνει κραυγή και δημιουργία. Σε μια μερίδα της κοινωνίας είναι ακόμη φόβος». Αλλαξε όμως συνήθειες στη διασκέδαση. «Σήμερα ο κόσμος έχει βλέμμα που διψάει, όμως το ποτήρι είναι αδειανό και δεν μπορεί να παραγγείλει δεύτερο».
Το Μνημόνιο, η οικονομική αβεβαιότητα, δημιούργησαν νέες συνθήκες. «Η κρίση άλλαξε τις ματιές μας. Τον τρόπο που αγγίζονται οι άνθρωποι όταν τους ενώνει ένα τραγούδι. Δεν χρειάζονται πολλά να χαρείς. Απόδειξη, τα οικογενειακά γλέντια που στήνονταν από το τίποτα όταν ήμασταν παιδιά. Θυμάμαι, έρχονταν οι θείοι για καφέ και από τα τραγούδια και τα γέλια, την επομένη ρωτούσε η γειτονιά: “Αρραβωνιάσατε το Γιωτάκι;”. Ολα γίνονταν αυθόρμητα, χωρίς προγραμματισμό και επισημότητες. Ο πατέρας μου, που έπαιζε ερασιτεχνικά μπουζούκι, σαν το έπιανε, με παρότρυνε “μπορείς”. Κι εγώ από οκτώ χρόνων έγραφα τα αγαπημένα τραγούδια, λαϊκά και δημοτικά, σε ένα τετράδιο. Λες και σχημάτιζα το δικό μου ρεπερτόριο». Αιγάλεω, Ανω Κορυδαλλός, Αγία Βαρβάρα ήταν οι γειτονιές όπου μεγάλωσε μαζί με τις φωνές του Καζαντζίδη, του Διονυσίου, της Μοσχολιού, του Νταλάρα, της Αλεξίου. Λαϊκή οικογένεια, έμεναν στο νοίκι και χρειάστηκαν χρόνια για να φτιάξουν ένα μικρό εξοχικό, που αργότερα έγινε μόνιμη κατοικία.
Για τη γειτονιά ήταν αυτονόητο το μέλλον της Γιώτας. Γείτονας και ο Μανώλης Καραντίνης, ταχυδακτυλουργός στο μπουζούκι. Και όσο κι αν ήταν ντροπαλή ως έφηβη, όταν επρόκειτο για τραγούδι δεν ένιωθε τίποτα να την κρατάει. «Θέλω να τραγουδήσω», είπε ένα βράδυ σαν πήγε με τους γονείς σε ένα νυχτερινό μαγαζί όπου εμφανίζονταν ο ξάδερφός της και ο Μανώλης. Στα 16 της τραγουδούσε τα Σαββατοκύριακα. Η αφετηρία της όμως ήταν το «Εμμετρο» στο Μοσχάτο, μόλις τελείωσε το λύκειο. «Μεγάλο σχολείο για έξι ολόκληρα χρόνια, όπου τραγουδούσα τα πάντα· από λαϊκά, παραδοσιακά μέχρι ελαφρά και λάτιν». Υστερα άνοιξε νέος κύκλος στα ρεμπετάδικα: Αντώνης Ρεπάνης, Σπύρος Λιόσης, Νίκος Δημητράτος. Ηταν φανερό, ήθελε να πλησιάσει τα μαγαζιά του κέντρου.
«Δεν γυαλίζω όσο πρέπει»
Ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος της έδωσε το «Με τα μάτια κλειστά», ένα cd single, με το οποίο μπήκε στη δισκογραφία. Επειτα συνέχισε με τον Βαγγέλη Κορακάκη, ύστερα με τον Κώστα Λειβαδά και τον Θοδωρή Γκόνη, αλλά υπήρχαν διαστήματα με κενά. «Ηταν οι συγκυρίες, είμαι όμως και συνυπεύθυνη». Ωστόσο, ακόμη θυμώνει σαν ακούει κάποιον που περνάει ο λόγος του, να της λέει: «Είσαι σπουδαία φωνή». Χορτασμένη από λόγια, προτιμάει τις πράξεις.
Πώς να σταθεί όμως μια τέτοια φωνή σε μια εποχή που η δισκογραφία, παρότι χαροπαλεύει, επιμένει στο πρότυπο της τραγουδίστριας-μοντέλο; Ούτε δίμετρη είναι, ούτε σέξι, ούτε μοιραία που λιώνει στο γυμναστήριο. «Στο ξεκίνημα ήμουν περισσότερο ζουμερή απ’ ό,τι έπρεπε, δεν τραγουδούσα σκουπίδια και, κυρίως, δεν ήμουν ξανθιά», αυτοσαρκάζεται. Και παρότι της ζήτησαν να γίνει, προτίμησε να μείνει ο εαυτό της. Ενώ ο χρόνος κυλούσε…
Απελπιζόταν, όμως «υπήρχαν και στιγμές που με κράτησαν άνθρωποι στη ζωή μου, όπως ο Σταμάτης Κραουνάκης. Γνωριμίες που έγιναν στον χρόνο που έπρεπε. Μου φέρθηκε σαν πατέρας, αδελφός και ιππότης μαζί. Τελικά ο χρόνος έχει τη σοφία του». Και η Γιώτα Νέγκα τη δική της μαζί με το χιούμορ και την ευθύτητα. Ομολογεί ότι της αρέσει το θέατρο και δεν κρύβεται για τα μουσικά ριάλιτι. «Δεν θα πήγαινα, αλλά δεν κατηγορώ κανέναν που στέκεται στη ζωή. Αν ήμουν 19 και δεν είχα πού να ακουμπήσω, ίσως να έφτανα σε αυτά. Τη θέση του κριτή, όμως, δεν τη θέλω. Ούτε με θέλουν. Δεν γυαλίζω όσο πρέπει. Εμαθα να τραγουδάω χωρίς να με νοιάζει πού και πόσα θα παίρνω. Πολλά παιδιά θέλουν απεγνωσμένα να ανέβουν τώρα. Αλλη είναι η σειρά για να μείνεις. Είναι σαν το Στραντιβάριους. Καταπληκτικό εργαλείο, αλλά αν το παίξω εγώ θα είναι χάλια».
Ταλαιπωρημένη και πληγωμένη, είναι φανερό. «Η ταλαιπωρία δεν είναι αυτοσκοπός, όμως τα βιώματα έχουν τη δική τους σημασία στην έκφραση». Τώρα πια ξέρει «ότι υπάρχει λόγος για όσα μας συμβαίνουν». «Δεν σημαίνει ότι δεν νευριάζω, αλλά το αίσθημα στο τραγούδι δεν βγαίνει τυχαία. Εμένα οι άνθρωποι με αίσθημα με άγγιξαν πάντα. Και αν με ρωτάς τι θέλω στη ζωή μου εκτός από το στερεότυπο να είμαι γερή, θα σου έλεγα, δεν θέλω να χάσω την τρέλα μου, το τραγούδι. Ετσι δεν θα πεθάνει η ψυχή μου».
Υστερα τη ρωτάω για το Εθνικό Ωδείο. Το τελείωσε και ας ήρθε αργότερα στη ζωή της. «Ευτυχώς στη ζωή μου βρέθηκε η δασκάλα μου, η κυρία Διαμαντοπούλου, και τα μαθήματα φωνητικής. Αποκατέστησε την υγεία της φωνής μου. Βλέπεις η θητεία στα ρεμπετάδικα δεν μου χάρισε μόνο γνώσεις, αλλά και τραύματα, μαζί με την αντισυναδελφική συμπεριφορά φίλων μουσικών: δύο παχύνσεις στην αριστερή χορδή. Με έσωσε χωρίς επέμβαση».
Η νέα δισκογραφική δουλειά της Γιώτας Νέγκα έχει τον τίτλο «Καινούργιο φιλί». Φέρει τη σφραγίδα της Feelgood Records και οι συνθέσεις είναι του Θέμη Καραμουρατίδη, ο οποίος υπογράφει και τους στίχους, μαζί με τους Οδυσσέα Ιωάννου, Γεράσιμο Ευαγγελάτο, Λήδα Ρουμάνη και Δημήτρη Χαλιώτη.