Λάβρος κατά της Αγκυρας εμφανίζεται ο Γιούργκεν Τριτίν, βουλευτής των Γερμανών Πρασίνων, πρώην επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος (2009-2013) και υπουργός Περιβάλλοντος της Γερμανίας μεταξύ 1998-2005, σε αποκλειστική συνέντευξη που παραχωρεί στην «Κ».
«Είμαστε πολύ απογοητευμένοι από τη συμπεριφορά της κυβέρνησής μας», δηλώνει στην «Κ» ο Τριτίν, ο οποίος προκάλεσε αίσθηση με τις επικριτικές τοποθετήσεις του κατά της Τουρκίας στη διακοινοβουλευτική διάσκεψη του ΝΑΤΟ την περασμένη Δευτέρα. «Οι ενέργειες της Τουρκίας, όχι μόνο στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και στη Λιβύη, με την παραβίαση του εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ, στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι έχει έλθει ο καιρός να τεθούν αυστηρά όρια στη συγκεκριμένη χώρα. Ελπίζω –και αυτό ζητάμε ως Πράσινοι στο γερμανικό Κοινοβούλιο– ότι στο προσεχές συμβούλιο εξωτερικών υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στις αρχές Δεκεμβρίου, η Γερμανία θα αλλάξει στάση και θα σταματήσει να μπλοκάρει τις κυρώσεις και άλλα μέτρα κατά της Τουρκίας».
Ο βετεράνος Γερμανός πολιτικός τονίζει ότι το διπλωματικό επεισόδιο που προκλήθηκε με την επιθεώρηση τουρκικού πλοίου στο πλαίσιο της επιχείρησης «Irini» αναπτέρωσε τις ελπίδες του για στροφή της κυβέρνησης Μέρκελ. «Η Διαδικασία του Βερολίνου για τη Λιβύη είναι δημιούργημα του Γερμανού υπουργού Εξωτερικών», υπενθυμίζει. «Η πιο πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που αφορά το εμπάργκο όπλων, εγκρίθηκε επί γερμανικής προεδρίας του Συμβουλίου Ασφαλείας (σ.σ.: τον περασμένο Ιούλιο)».
Χαρακτηρίζει «απίστευτο» το γεγονός ότι η Αγκυρα διέκοψε την επιθεώρηση του τουρκικού πλοίου από τη γερμανική φρεγάτα: «Είμαστε όλοι μέλη του ΝΑΤΟ. Ολοι δεσμευόμαστε στο κράτος δικαίου – συμπεριλαμβανομένου και του διεθνούς δικαίου. Οι Γερμανοί στρατιώτες απλώς έκαναν τη δουλειά τους, με εντολή από τα Ηνωμένα Εθνη. Γι’ αυτό θεωρούμε ότι η Τουρκία δεν είναι πλέον εταίρος εντός του ΝΑΤΟ· είναι πηγή προβλημάτων».
Οι Πράσινοι είναι το δεύτερο πιο δημοφιλές κόμμα στη Γερμανία, με τις επόμενες βουλευτικές εκλογές να είναι προγραμματισμένες για τον Σεπτέμβριο του 2021. Αν κληθούν να συγκυβερνήσουν, σε τι θα επιμείνουν όσον αφορά τη γερμανική πολιτική απέναντι στην Τουρκία;
«Οι Γερμανοί Πράσινοι είμαστε το πιο φιλοευρωπαϊκό κόμμα στο γερμανικό Κοινοβούλιο και οι πιο προσηλωμένοι στις προτεραιότητες των Ηνωμένων Εθνών. Οποιος υπονομεύει αυτές μας τις θέσεις δεν είναι φίλος μας. Αυτό που έχουμε μάθει από την Ιστορία είναι ότι ο Ερντογάν κατανοεί τη γλώσσα των αυστηρών μέτρων. Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία, το 2016, επιχείρησε να δημιουργήσει μια “μαύρη λίστα” γερμανικών εταιρειών (σ.σ.: που υποτίθεται ότι χρηματοδοτούσαν την τρομοκρατία). Η Γερμανία, ως απάντηση, “πάγωσε” την ασφάλιση τουρκικών εξαγωγών. Μέσα σε 48 ώρες, η λίστα εξαφανίστηκε. Οι Τούρκοι γνωρίζουν ότι η τουρκική οικονομία εξαρτάται πολύ περισσότερο από την οικονομία της Ε.Ε. από ό,τι το αντίστροφο». Ο Τριτίν τάσσεται υπέρ μιας ευρείας γκάμας μέτρων, «από την αναστολή της τελωνειακής σύνδεσης και το “πάγωμα” της ασφάλισης των εξαγωγών μέχρι κυρώσεις κατά προσώπων που εμπλέκονται στην παραβίαση του εμπάργκο όπλων στη Λιβύη».
«Κακός, αυταρχικός τύπος»
Ο Γερμανός βουλευτής χαρακτηρίζει τον Ερντογάν «κακό, αυταρχικό τύπο», που απειλείται σφόδρα από την οικονομική κρίση που πλήττει την Τουρκία. «Το τουρκικό νόμισμα βρίσκεται υπό εντονότατη πίεση, υπάρχει έλλειψη επενδύσεων, οι τράπεζές τους είναι υπερχρεωμένες… Ο παραδοσιακός τουρκικός εθνικισμός είναι ο τρόπος με τον οποίον επιχειρεί να συγκαλύψει αυτήν την αρνητική πραγματικότητα και να θωρακίσει την εξουσία του. Πρέπει να προσέξουμε πολύ, στην επιβολή κυρώσεων, να μην πλήξουμε τους απλούς ανθρώπους στην Τουρκία».
Μιλώντας για φιλοευρωπαϊσμό και κράτος δικαίου, πώς βλέπει το αδιέξοδο που έχει προκύψει με το ενισχυμένο πακέτο (1,82 δισ. ευρώ) του μακροπρόθεσμου προϋπολογισμού της Ε.Ε. εξαιτίας του βέτο της Ουγγαρίας και της Πολωνίας;
Για τον Τριτίν, η εμπλοκή αναδεικνύει την ανάγκη να αποφασίζονται τα πάντα στην Ε.Ε. με ειδική πλειοψηφία (εάν απαλειφθεί η διαδικασία της ομοφωνίας). «Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα. Δεν είμαι καλός στις προγνώσεις, αλλά θεωρώ ότι τόσο η Πολωνία όσο και η Ουγγαρία εξαρτώνται πολύ περισσότερο σήμερα, με την κρίση του κορωνοϊού, από τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Αρα πρέπει να τηρήσουμε σκληρή στάση απέναντί τους».
Χαρακτηρίζει «πολύ σημαντική πρόοδο» την έκδοση κοινού χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο για τη στήριξη της ανάκαμψης της ευρωπαϊκής οικονομίας, με την «ιστορικής σημασίας» αλλαγή στάσης της χώρας του. Το 2013, υπενθυμίζει, την πρώτη φορά που οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Πράσινοι διαπραγματεύθηκαν για το ενδεχόμενο να συγκυβερνήσουν, «οι διαπραγματεύσεις προσέκρουσαν σε τρία σημεία: οι συντηρητικοί δεν δέχονταν να επενδύσουν περισσότερο στην Παιδεία, δεν ήταν αρκετά φιλόδοξοι απέναντι στην κλιματική αλλαγή και, τρίτον, επέμεναν στη λογική της λιτότητας εντός της Ε.Ε. Η δική μας θέση τότε, υπέρ των ευρωπαϊκών ομολόγων, είναι σήμερα η επίσημη θέση της κυβέρνησης Μέρκελ».
Πώς κρίνει το γεγονός ότι η Ε.Ε. δεν εξετράπη από τους στόχους της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας, παρά την κρίση του κορωνοϊού; Με διορθώνει: «Οχι “παρά”, “εξαιτίας”: η κρίση ενίσχυσε την πράσινη στροφή, γιατί μόνο με μαζικές επενδύσεις θα ανακάμψουμε, και οι επενδύσεις αυτές πρέπει να γίνουν σε τομείς με μέλλον, όπως οι ΑΠΕ, η εξοικονόμηση ενέργειας κ.ο.κ.».
Το μεταναστευτικό
Μία ακόμη προτεραιότητα της γερμανικής προεδρίας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου –αλλά και της Αθήνας– είναι το νέο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Ασυλο, την εισήγησή της επί του οποίου έχει δημοσιοποιήσει η Κομισιόν από τα τέλη Σεπτεμβρίου. Πώς βλέπει την εισήγηση αυτή; Τι πρέπει να περιλαμβάνει μια επιτυχημένη κοινή πολιτική;
Για τον Τριτίν, ήταν «μέγα λάθος» ότι η Κομισιόν και η πλειοψηφία των κρατών-μελών που υποστήριζαν την ιδέα δεν επέμειναν στην υποχρεωτική μετεγκατάσταση αιτούντων άσυλο επί ημερών Γιούνκερ. «Η νέα πρόταση πάνω-κάτω συνίσταται στη συνέχιση όσων κάναμε μέχρι σήμερα. Μία πιο ώριμη λύση θα περιλάμβανε ένα μεγάλο πρόγραμμα επισκεπτών εργαζομένων, που θα έπαιρναν άδεια για να εργαστούν για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα στα κράτη-μέλη. Τους χρειαζόμαστε τους ανθρώπους αυτούς στην Ευρώπη. Αυτή πρέπει να είναι η προσέγγισή μας – και όχι η “Ευρώπη-φρούριο”».