Η πρώτη φάση του Ευρωμπάσκετ ολοκληρώθηκε και το Βερολίνο συγκεντρώνει από χθες όλα τα βλέμματα του παγκοσμίου μπάσκετ. Το τζάμπολ στη φάση των «16» έγινε και σήμερα (21.45) η Εθνική θα αντιμετωπίσει την επικίνδυνη Τσεχία στο πρώτο νοκ άουτ.
Ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ο «δράκος» του ελληνικού μπάσκετ και πρωταγωνιστής ως παίκτης αλλά και ως προπονητής στις τέσσερις μεγαλύτερες στιγμές της Εθνικής (1987, 1989, 2005, 2006), μίλησε στην «Κ» για την ελληνική ομάδα και την πορεία της στη διοργάνωση.
Ποιο είναι τελικά το δυνατό σημείο της ελληνικής ομάδας σε αυτό το Ευρωμπάσκετ; «Οταν η ομάδα έχει προσήλωση στον έλεγχο της επίθεσης του αντιπάλου, τότε μπορεί να ξεδιπλώσει τα αθλητικά χαρακτηριστικά της, τα οποία της δίνουν ένα προβάδισμα. Οταν λέμε να ελέγξει την επίθεση του αντιπάλου, εννοούμε να χαλάσουμε το παιχνίδι του. Οι περισσότεροι παίκτες, βέβαια, γενικότερα, και όχι μόνο στη δική μας ομάδα, αισθάνονται ωραία όταν η επίθεση κινείται σε καλό επίπεδο. Παίρνουν ενέργεια και ψυχολογία», μας λέει ο κόουτς και συνεχίζει: «Ο Γιάννης είναι ένα παιδί το οποίο έχει τις δυνατότητες και τη διάθεση να βοηθήσει αμυντικά. Αυτό το έχουμε δει σε πολλές φάσεις του παιχνιδιού. Επιπλέον έχει δημιουργήσει αυτή την αίσθηση της ανασφάλειας στους αντιπάλους. Αισθάνονται ανασφάλεια όταν ο Γιάννης είναι κοντά στη ρακέτα, και αμύνεται τόσο χαμηλά όσο και μακριά από το καλάθι. Μπορεί και χαλάει τα εύκολα τελειώματα των αντιπάλων που σε άλλα ματς μπορούν να τα επιτυγχάνουν. Δημιουργείται πίεση στους περιφερειακούς ώστε να εκτελούν πιο γρήγορα, πιο βιαστικά ή να αποφασίσουν να αλλάξουν απόφαση την τελευταία στιγμή. Οταν πιέζεται ένας αντίπαλος και υπάρχει και η άμυνα στον αέρα, δημιουργείται τεράστια πίεση και δυσκολία στην ευστοχία, στη σωστή εκτέλεση. Οταν πιέζουμε στην περιφέρεια καλά, τότε και οι ψηλοί που έχουν τη δυνατότητα να κόψουν και στον αέρα δημιουργούν συνθήκες ασφυξίας στον αντίπαλο».
Πλεονέκτημα
Τι συμβαίνει λοιπόν όταν και ο Παπαγιάννης μπαίνει σε αυτή τη συνολική εξίσωση; «Οταν σε όλο αυτό προστίθεται και ο Γιώργος, που κι αυτός είναι πολύ καλός ψηλά, τότε εκεί δημιουργείται μια καλή συνεργασία στον αέρα. Οχι μόνο στον χώρο αλλά και ψηλά. Επιθετικά, όταν τρέχουμε κι έχουμε ρυθμό είμαστε πολύ καλοί. Αυτά είναι τα δύο στοιχεία που πρέπει να καταλάβουμε ότι μας δίνουν πλεονέκτημα απέναντι στους αντιπάλους».
Παρ’ όλα αυτά η Εθνική έχει δείξει ότι αντιμετωπίζει πρόβλημα στο σετ παιχνίδι. «Νομίζω ότι η ομάδα έχει προετοιμαστεί γι’ αυτό. Πρέπει να έχει υπομονή, να μη βιάζεται, να μην έχει νευρικότητα, η οποία προκύπτει από τη μη επιβολή του παιχνιδιού μας», υπογραμμίζει ο κόουτς Γιαννάκης.
– Ο Γιάννης κάποιες φορές αναλαμβάνει το κατέβασμα της μπάλας και άλλες βυθίζεται στην αντίπαλη ρακέτα. Γιατί συμβαίνει αυτό, για να το κατανοήσει και ο κόσμος;
«Αυτό είναι το παιχνίδι του Γιάννη. Ολο τον χρόνο αυτό κάνει στο ΝΒΑ με τους Μπακς. Ξέρει να τρέχει σε ανοικτό γήπεδο και φυσικά τα σωματικά προσόντα του είναι τέτοια που όταν βρει στον δρόμο του αντίπαλο μπορεί να τον ξεπεράσει, είτε είναι ένας είτε είναι δύο. Μπορεί και χαλάει την αμυντική τους ισορροπία».
Η Εθνική δεν είναι μόνο ο Γιάννης. Ο Αγραβάνης, για παράδειγμα, αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη. «Ναι, έχει βοηθήσει πάρα πολύ την ομάδα. Οποτε μπήκε έδωσε λύσεις, όπως και ο Ντόρσεϊ και ο Σλούκας, ο Παπανικολάου… Ολα τα παιδιά έχουν προσθέσει πράγματα ώστε η ομάδα να έχει ολοκληρώσει την πρώτη φάση με πέντε νίκες και καμία ήττα. Μην ξεχνάμε ότι στα δύο πρώτα ματς υπήρξαν στιγμές που μας έβγαλαν από το αδιέξοδο μεμονωμένες ενέργειες των παιδιών», τονίζει με τη χαρακτηριστική, βαριά φωνή του.
«Οταν η ομάδα έχει προσήλωση στον έλεγχο της επίθεσης του αντιπάλου, τότε μπορεί να ξεδιπλώσει τα αθλητικά χαρακτηριστικά της».
– Αδύνατο σημείο μας ποιο είναι;
«Είχαμε πολλά σκαμπανεβάσματα στην αμυντική μας προσήλωση και νομίζω ότι βιαστήκαμε πολλές φορές να εκτελέσουμε χωρίς να υπάρχει λόγος».
Η ελληνική ομάδα έχει ξανά ενεργό τον Κώστα Αντετοκούνμπο. Τι κέρδη αποκομίζουμε από την παρουσία του; «Βάθος στο ρόστερ και φρεσκάδα. Εχει τη δυνατότητα να μπει μέσα και να μη χάσει η ομάδα τον ρυθμό της. Σε ένα τέτοιο τουρνουά χρειαζόμαστε παιδιά που να έχουν χρόνο συμμετοχής για να παραμένει φρέσκια η ομάδα. Είναι σημαντικό να ελέγχεται ο ρυθμός. Ο ρυθμός μάς δίνει άνεση. Αλλά πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να παίζουμε και χωρίς ρυθμό. Πιστεύω πως ήδη η ομάδα προετοιμάζεται γι’ αυτό. Χρειάζονται ηρεμία και υπομονή, γιατί θα προκύψουν τέτοιες δυσκολίες στα ματς».
Ομάδα ειδικών συνθηκών
Είναι γεγονός ότι μια εθνική ομάδα είναι ένα… δύσκολο κεφάλαιο, επειδή είναι μια ομάδα ειδικών συνθηκών. «Είναι αλήθεια αυτό», λέει ο κόουτς. «Συμβαίνει στις περισσότερες ομάδες, εκτός από μερικές που έχουν χρόνια τον ίδιο προπονητή και φυσικά υπάρχει κορμός. Ολα έχουν τα υπέρ και τα κατά. Η Κροατία, για παράδειγμα, έχει χάσει τη φρεσκάδα της παρότι έχει εμπειρία. Η Γερμανία έδειξε φρέσκια και με ισορροπία».
Σε αυτό το Ευρωμπάσκετ παρατηρούμε ότι με την προσθήκη των ΝΒΑ αστέρων οι ομάδες μοιάζουν με σύνολα του ενός. Είναι αλήθεια αυτό όμως; Ο Παναγιώτης Γιαννάκης διαφωνεί: «Σίγουρα τα παιδιά αυτά προσδίδουν θέαμα κι ένα ενδιαφέρον στο άθλημα και αξίζει τον κόπο, όμως στο τέλος θα νικήσει η ομάδα, η ομαδική δουλειά. Δεν μπορεί να κερδίσει κάποιος μόνος του, αν δεν δουλέψει η ομάδα. Υπήρξαν και παλαιότερα παίκτες με υψηλό δείκτη σκοραρίσματος, όμως αν η ομάδα δεν δούλευε, δεν έφταναν στην κορυφή. Μας ελκύει η ικανότητα ενός παίκτη να κάνει ωραία πράγματα, αλλά όλο αυτό πρέπει να το υποστηρίξει η ομάδα».
Ο Σατοράνσκι
Σε λίγες ώρες η Εθνική θα δώσει τον πρώτο νοκ άουτ αγώνα της απέναντι σε μια ομάδα που παραδοσιακά μάς προβληματίζει. «Η Τσεχία πριν αρχίσει το τουρνουά έπαιζε καλό μπάσκετ. Οταν τραυματίστηκε ο Σατοράνσκι αποπροσανατολίστηκε κι έχασε πολύ έδαφος. Είναι ερωτηματικό η κατάσταση αυτού του παίκτη. Οι περισσότερες ομάδες έχουν αδυναμία στα γκαρντ».
– Είναι άθλημα των «κοντών» το μπάσκετ τελικά; Επειδή αυτοί έχουν την μπάλα στα χέρια;
«Νομίζω πως όχι. Το μπάσκετ είναι άθλημα όλων. Ο κοντός είναι ένα κλειδί. Οι ομάδες πρέπει να έχουν, να στηρίζονται στον “άσο” και στο “πέντε”. Τα τελευταία χρόνια έχει προστεθεί και ο πόιντ φόργουορντ. Το 1998 είχαμε τον Νίκο Οικονόμου σε αυτή τη θέση. Τότε αναδείξαμε ουσιαστικά αυτόν τον ρόλο. Ομως ο “άσος” και το “πέντε” είναι θέσεις που δίνουν μεγάλη δύναμη σε μια ομάδα».