Αφού διατέλεσε μέλος της κριτικής επιτροπής στο 54ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, με πρόεδρο τον Αλεξάντερ Πέιν, στη συνέχεια, συνέθεσε την εξαίσια μουσική αφήγηση της παράστασης «Από τι ζουν οι άνθρωποι», σε σκηνοθεσία Όλιας Λαζαρίδου, Γιώργου Νανούρη, Ηλία Κουνέλα. Σήμερα, ο πολυπράγμων στιχουργός-συνθέτης ηλεκτρονικής μουσικής αυτοσυστήνεται μέσα από ένα παιχνίδι αυθόρμητων συνειρμών.
Αθήνα: «Απ’ το δεξί καθρεφτάκι, ο κόσμος μένει πίσω, ποτέ δεν είχα τίποτα, μα απόψε θέλω να σε φιλήσω».
Αγάπη: «Η καταγωγή της ψυχής».
Απόλαυση: «Ίσως, το σεξ ,τα τσιπς, η σοκολάτα, το καυτό ντους».
Βαριέμαι: «Η αλήθεια είναι πως δεν προλαβαίνω να ασχοληθώ με το συγκεκριμένο σπορ».
Γεννήθηκα: «Για να μαθαίνω κάθε μέρα κάτι».
Δώρο: «Προσπαθώ να αναγνωρίζω τη σημασία του. Να παίρνω και να προσφέρω με χαρά».
Δάνεια: «Δεν έχω πάρει ποτέ δάνειο. Ήταν μία από τις συμβουλές που μου είχε δώσει ο πατέρας μου και την τήρησα. Πιστεύω ότι τα δάνεια είναι κάτι σαν roller coaster».
Ελλάδα: «Τι μπορεί να πει κανείς γι’ αυτήν τη χώρα μέσα σε μερικές προτάσεις… Προσπαθώ να την αγαπώ, να την κατανοώ… Υπάρχουν ακόμα τόσα που δεν γνωρίζω γι’ αυτή».
Ερωτας: «Έχει αυτήν την ανεξέλεγκτη δύναμη να αποδιοργανώνει… Iσως, μέσα από τον έρωτα, να μπορούμε να αναγνωρίσουμε ποιοι είμαστε και πως συμπεριφερόμαστε, όταν κοιτάξουμε με ειλικρίνεια».
Ενηλικίωση: «Η πιο απελευθερωτική περίοδος της ζωής μας. Ως ενήλικοι, έχουμε ήδη πάρει αρκετά μαθήματα ζωής, η συνείδησή μας έχει διευρυνθεί, έχουμε απομακρυνθεί από το βάρος των στερεότυπων και του οποιουδήποτε hype, δεν μας δίνουν ιδιαίτερη σημασία οι γύρω μας και, κατά κάποιο τρόπο, ξαναανακαλύπτουμε την απλότητα και τη σοφία».
Ζορίζομαι: «Η περίοδος που διανύουμε είναι πολύ δύσκολη για τον άνθρωπο σε παγκόσμιο επίπεδο».
Ζωή: «Η ζωή είναι ένα καθημερινό σχολείο, όπου διδασκόμαστε, με πολλούς τρόπους, ποια είναι η θέση της αγάπης μέσα μας».
Ηρωες: «Χρειάζονται όταν είσαι 14 χρόνων».
Ηττες: «Μαθαίνουμε μέσα από τη ζωή και οι ήττες είναι ένα σημαντικό κομμάτι αυτής».
Θεός: «’Πριν από όλα υπήρχε ο Λόγος, και ο Λόγος ήταν με τον Θεό, και ήταν Θεός ο Λόγος. Από την αρχή ήταν αυτός με τον Θεό. Τα πάντα δι’ αυτού δημιουργήθηκαν και από όσα έγιναν τίποτε χωρίς Αυτόν δεν έγινε. Μέσα σε Αυτόν υπάρχει η ζωή και η ζωή αυτή είναι το φως των ανθρώπων’».
Θάνατος: «Η αρχή της αληθινής ζωής;».
Ιστορία: «’Να με θυμόσαστε –είπε. Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, πάνω σε πέτρες και αγκάθια, για να σας φέρω ψωμί και νερό και τριαντάφυλλα. Την ομορφιά ποτές μου δεν την πρόδωσα. Όλο το βιός μου το μοίρασα δίκαια. Μερτικό εγώ δεν κράτησα. Πάμπτωχος…’. Από το ‘Επιλογικό’ του Γιάννη Ρίτσου».
Καθρέφτης: «Χρειάζεται για να κοιτάζω πως περίπου είμαι με τα ρούχα που έχω επιλέξει να φορέσω».
Καλοσύνη: «Νομίζω είναι μια σπουδαία αρετή, βέβαια, πολύ δύσκολη για να τη χωρέσει ο άνθρωπος, αλλά σίγουρα πρόκειται για μια μεγάλη πνευματική κατάκτηση».
Κρίση: «Πέρα από την οικονομική, ας εστιάσουμε στην πνευματική κρίση, στην έλλειψη κατανόησης και σεβασμού προς τον εαυτό μας και τον συνάνθρωπο».
Λάθη: «Έχω κάνει αρκετά, έχω μάθει μέσα από αυτά. Λυπάμαι που τα έκανα. Προσπαθώ πλέον να έχω περισσότερη συνείδηση».
Μοιράζομαι: «Ό,τι μπορώ, ό,τι έχω».
Μετανάστης: «Ένας κουρασμένος αδελφός».
Νύχτα: «Είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες, του Μικελάντζελο Αντονιόνι. Οι άνθρωποι είναι τόσο ίδιοι και συνάμα τόσο ξένοι τη νύχτα».
Νεοέλληνες: «Τους συναντούμε γύρω μας και, επίσης, στις παραλίες, τα καλοκαιρία, με τους συγγενείς και τα παιδιά τους».
Ξανά: «Αυτή η λέξη πάντα μου άρεσε. Εξαρτάται βέβαια και το ρήμα που υπάρχει δίπλα της».
Ξαγρυπνώ: «Μου θυμίζει τους διαδρόμους των νοσοκομείων τη νύχτα».
Ονειρα: «…’πουλιά μου ταξιδιάρικα, φύγατε νωρίς νωρίς η παγωνιά μη σας βρει’. Ναι, είναι αλήθεια πως ονειρεύομαι αλλά στη ζωή δεν κάνω όνειρα. Ενα όνειρο που επιστρέφει πολύ συχνά στον ύπνο μου είναι πως είμαι κάτι σαν Σούπερμαν και πετώ από ουρανοξύστες σε ταράτσες, πάνω από πόλεις, και έχω χαρά που πετάω».
Παιδική ηλικία: «Ποδήλατο, δυσλεξία, πέρασμα στην εφηβεία, ντίσκο, Bee Gees, Carpenters, Sex Pistols».
Πολιτικοί: «’Φεύγει το σπίτι, χάνεται, χάθηκε, – πού πάει;’. Από το ποίημα ‘Μόνο’ του Γιάννη Ρίτσου».
Ρίζες: «Αυτό σκέφτομαι ότι υπάρχει κάτω από το μεγάλο σούπερ μάρκετ».
Σύνθεση: «Αδελφή της Αφαίρεσης. Χρειάζεται να αγαπηθούν, ώστε η μία να συμπληρώσει την άλλη, για να μπορέσει να δημιουργηθεί το Άπειρο».
Συνήθειες: «Ηλιόσποροι, στραγάλια, φιστίκια, σοκολάτα, σάμαλι, καφές, σινεμά».
Σαματάς: «Δεν το έχω».
Τέχνη: «Αν γνωρίζαμε ποιοι είμαστε, μπορεί να μην υπήρχε. Υπάρχει, ίσως, γιατί ό άνθρωπος ζει στην αποξένωση για μεγάλο διάστημα της ζωής του. Η Τέχνη τον οδηγεί στην ψυχή του. Είναι ένα στάδιο πριν την Ουσία».
Τεχνολογία: «Είναι η άδεια υπόγεια αίθουσα που βρίσκεται κάτω από το τραπέζι μιας μεγάλης συνδιάσκεψης».
Ταξίδι: «Πάντα το επόμενο μέρος στο οποίο δεν έχω ταξιδέψει».
Υποσημείωση: «Προσπαθώ να δίνω μεγάλη προσοχή και στα μικρά γράμματα».
Φίλοι: «’Κάθε ρυτίδα σου καημός / Κάθε ματιά σου πόνος / Και στα λευκά σου τα μαλλιά / Του χωρισμού ο χρόνος’. Από τα ‘Ξημερώματα’ των Δημήτρη Χριστοδούλου και Γιώργου Ζαμπέτα».
Φόβοι: «Ισως ήρθε η ώρα να τους πιάσουμε από τα μαλλιά και να τους ξεφοβηθούμε, γιατί οι φόβοι φοβούνται πιο πολύ από εμάς».
Χρήματα: «Αχ, μάνα…».
Χρόνος: «Μπερδεμένα μαλλιά ή σγουρά, που ισιώνουν στο πέρασμα του χρόνου ή γίνονται κατάλευκα σαν ασβεστωμένος τοίχος, που πάνω του γράφει κάποιος ‘Σ’ Αγαπώ’».
Ψηφίζω: «Αντι Γουόρχολ».
Ωρα να…: «…κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας ποιοι είμαστε».
* «Από τι ζουν οι άνθρωποι»: Ελληνικός Κόσμος, Πειραιώς 254, Ταύρος, τηλ. 212 254 0300, www.theatron254.gr.
* Live στη Θεσσαλονίκη: Principal Club Theatre (Μύλος – Πολυχώρος Τέχνης & Πολιτισμού), Ανδρέα Γεωργίου 56, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310428088, στις 5 Απριλίου.
* Live στην Αθήνα: Stage Vol.1, Αγ. Ελεούσης 3 & Κακουργιοδικείου, Μοναστηράκι, (ticket house: Πανεπιστημίου 42, τηλ. 2103608366), στις 26 Απριλίου.
Διαβάστε τη συνέντευξη, ακούγοντας πέντε αγαπημένα τραγούδια του Κ. Βήτα:
– «Το μινόρε της αυγής», Μάρκος Βαμβακάρης
– «Όταν σημάνει η ώρα», Ακης Πάνου, Γρηγόρης Μπιθικώτσης
– «Τα δειλινά», Γιώργος Ζαμπέτας, Βίκυ Μοσχολιού
– «Down By The River», Neil Young
– «Milk And Honey», Jackson C. Frank