Ο Τριαντάφυλλος Μούντζιαρης είναι καθηγητής και διευθυντής του τμήματος Χημικών Μηχανικών στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης.
Γιατί πολλοί Ελληνες διαπρέπουν στο εξωτερικό;
Διότι έχουν μέσα τους τη σωστή αναλογία ικανότητας, εργατικότητας και περηφάνιας. Ως μετανάστες, έχουν και κάποια δόση απελπισίας, που τους κάνει να είναι υπομονετικοί και φιλοσοφημένοι.
Πώς σας αγγίζει η κρίση της Ελλάδας;
Αμεσα, γιατί έχω συγγενείς και φίλους που τους επηρεάζει αρνητικά. Αλλά πολύ περισσότερο με απασχολεί η πολιτιστική κρίση που περνάει η Ελλάδα, γιατί αυτή απειλεί την εθνική μας ταυτότητα.
Σε τι ελπίζετε;
Σε μια κοινωνία που θα σέβεται τον άνθρωπο και θα ανταμείβει τα μέλη της ανάλογα με την προσφορά τους.
Η ελληνικότητα είναι αίσθημα ή συνείδηση;
Είναι κουλτούρα που την αποκτά κανείς με σωστή ανατροφή και ελληνική παιδεία.
Γιατί φύγατε; Και με ποια προϋπόθεση θα γυρίζατε στην πατρίδα;
Εφυγα για να κάνω μεταπτυχιακές σπουδές, όπως πολλοί Ελληνες της γενιάς μου. Οι οικογενειακές υποχρεώσεις μου στις ΗΠΑ δεν μου επέτρεψαν να γυρίσω στην πατρίδα. Εάν μπορούσα να το κάνω, θα γύριζα χωρίς προϋποθέσεις, για να προσφέρω ό,τι μπορώ στον τόπο μου.
Η δεύτερη χώρα σας σε τι σας επηρέασε;
Στις Ηνωμένες Πολιτείες έμαθα να είμαι πιο μεθοδικός και συνεπής στις υποχρεώσεις μου. Οι δυσκολίες που αντιμετώπισα ως μετανάστης με βοήθησαν να πατώ γερά στα πόδια μου.
Ποια ελληνική συνήθειά σας κρατήσατε;
Μου αρέσει να ακούω ρεμπέτικα τραγούδια και να βλέπω παλιές ελληνικές ταινίες, ιδίως αυτές με τον Θανάση Βέγγο και τη Γεωργία Βασιλειάδου.
Ενα πρόσφατο ελληνικό έργο τέχνης που σας άγγιξε.
«Το λιβάδι που δακρύζει» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, που είναι κατά τη γνώμη μου η πιο σπουδαία ελληνική ταινία των τελευταίων δέκα χρόνων. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ ιδιαίτερα και στην αριστουργηματική μουσική της Ελένης Καραΐνδρου.
Εάν ήταν στο χέρι σας να αλλάξετε ένα πράγμα στην Ελλάδα, αυτό ποιο θα ήταν;
Το αίσθημα της φιλοπατρίας. Εάν αγαπάμε πραγματικά την πατρίδα μας, πρέπει ο καθένας μας να κάνει ό,τι μπορεί για το κοινό καλό. Με θλίβουν ιδιαίτερα η διαφθορά στον δημόσιο βίο, ο άκρατος ναρκισσισμός και η αδιαφορία για το περιβάλλον.
Τι πιο μικρό ελληνικό αγάπησα.
Τα παραδοσιακά ταβερνάκια που κάνουν κάθε περιήγηση στην Ελλάδα πιο ευχάριστη. Δυστυχώς, κάθε χρόνο λιγοστεύουν. Ο Ελληνας ήρωάς μου. Ο πατέρας μου ο Γιάννης, που τον έχασα πρόσφατα. Αυτοδημιούργητος, γιος κολίγα από τον Παλαμά Καρδίτσης, κατάφερε να μάθει γράμματα με πολλές θυσίες. Πολέμησε για την πατρίδα του και δούλεψε ως δάσκαλος στα χωριά της επαρχίας Βισαλτίας και στην πόλη των Σερρών, όπου ήταν ιδιαίτερα αγαπητός. Φιλότιμος, ασυμβίβαστος, ιδεαλιστής, παρέμεινε πιστός στις αρχές του μέχρι το τέλος. Ηταν ο μέσος Ελληνας της γενιάς του. Πάντοτε γελαστός και γελασμένος.