Από το Α έως το Ω: Δήμητρα Γαλάνη

Από το Α έως το Ω: Δήμητρα Γαλάνη

6' 48" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Από τη νέα της δισκογραφική δουλειά, το «Αλλιώς», και τα ομώνυμα live που ξεκινούν από τη Θεσσαλονίκη στις 12 Μαΐου, η Δήμητρα Γαλάνη αφορμάται για μία εσωτερική επανεκκίνηση και ξανακοίταγμα των πραγμάτων εντός και εκτός. Σήμερα, αυτοσυστήνεται μέσα από ένα παιχνίδι αυθόρμητων συνειρμών.

Αθήνα: «Το φως μου, η μνήμη μου , η ζωή μου όλη. Η πόλη μου».

Αγάπη: «Ελευθερία. Οσο αγαπάς, ελευθερώνεις και ελευθερώνεσαι».

Απόλαυση: «Αυτές οι μικρές στιγμές που νιώθεις όλα μέσα σου και γύρω σου να είναι σε απόλυτη αρμονία. Για μένα είναι η φύση».

Βαριέμαι: «Αγνωστη λέξη».

Γεννήθηκα: «Για να καταλαβαίνω κάθε μέρα, όλο και καλύτερα, τα πώς και τα γιατί των πραγμάτων και για να δημιουργώ τις κατάλληλες ισορροπίες και τις γέφυρες για να δίνονται λύσεις».

Δώρο: «Ολα είναι δώρα. Η κάθε μέρα που υπάρχουμε είναι δώρο. Γι’ αυτό και πρέπει να μαθαίνουμε να τα ανταποδίδουμε».

Δάνεια: «Αρχή οικογενειακή ήταν πάντα: “όχι δάνεια”. Δεν έχω πάρει και εύχομαι να μη χρειαστεί να πάρω ποτέ».

Ελλάδα: «Πάθος μου και πληγή. Πόνος και οργή. Φως και σκοτάδι. Δεν ξέρω… ειλικρινά. Πάντα θα την ανακαλύπτω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι η κάθε λέξη, το κάθε νόημα, η κάθε έκφανση αυτής της γλώσσας δονεί μέσα μου  χορδές απόλυτης αρμονίας».

Ερωτας: «Σε όλα και για όλα. Ηταν πάντα η  μεγάλη αφορμή στη ζωή μου για να συναντήσω τις αδελφικές μου ψυχές».

Ενηλικίωση: «Έχει τόσα πολλά και μεγάλα δώρα αυτή η φάση της ζωής, που δεν φτάνει μια απάντηση για να τα περιγράψεις. Απλά, για να τα δεις, πρέπει, από την αρχή, να σκέφτεσαι το πώς θα είσαι, όταν έρθει. Να είσαι προετοιμασμένος, έτοιμος και γεμάτος ευγνωμοσύνη και συνείδηση για το δώρο της ζωής».

Ζορίζομαι: «Υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που δεν ζορίζεται αυτή τη στιγμή;».

Ζωή: «Διαρκής κίνηση. Η πορεία προς τη συνειδητότητα, μέσα, όμως, από μια καθημερινότητα γεμάτη από τον αγώνα για μία καλύτερη ζωή».

Ηρωες: «Εξακολουθώ να κάνω προσπάθειες να τους συντηρήσω. Και με κάποιους το έχω καταφέρει, γιατί αυτοί δεν με πρόδωσαν ποτέ».

Ηττες: «Εξαρτάται από το πώς εννοείς τις νίκες… Πολλές φορές, μια φαινομενική ήττα είναι μια μεγάλη νίκη».

Θεός: «Η απόλυτη ανθρώπινη ανάγκη. Όλη η ζωή είναι η προσπάθεια της ένωσης με το θείο. Με όποιον τρόπο. Και πάντα ελπίζεις σε αυτό. Κι έτσι συμφιλιώνεσαι και αγαπάς σιγά–σιγά τη μοναχικότητα σου».

Θάνατος: «Η γέννηση».

Ιστορία: «Όσο και αν τη μελετήσεις, καταλήγεις ότι γράφεται μόνο μέσα από τα έργα των ανθρώπων. Είναι η αύρα που αφήνουμε στο πέρασμά μας. Όλοι οι άλλοι τόμοι που έχουν γραφτεί είναι, ως επί το πλείστον, υποκειμενικές αντιλήψεις και θεωρήσεις εξαιρετικά χρήσιμες, βέβαια, για να διατηρείται η μνήμη και για να έχουμε συγκριτικά στοιχεία».

Καθρέφτης: «Δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν του έχω καμία εμπιστοσύνη. Προτιμώ να με βλέπω μέσα από τα μάτια των φίλων μου. Ίσως, γιατί ξέρω, ότι δεν θα μου πουν αυτό που θέλω να ακούσω αλλά αυτό που βλέπουν σε μένα. Έχω εμπιστοσύνη στην αντικειμενικότητα τους».

Καλοσύνη: «Α, τι αγώνας για να την κατακτήσεις. Πόσο πρέπει να δοκιμαστείς! Αλλά, άμα το καταφέρεις, έχεις περάσει σε άλλη διάσταση».

Κρίση: «Κρίση πολιτισμού, αξιών και έλλειψη πνευματικότητας. Αυτοί είναι οι πραγματικοί κίνδυνοι σήμερα. Η άλλη, η οικονομική, είναι απόρροια αυτών».

Λάθη: «Χωρίς την αναγνώρισή τους, δεν κάνεις ποτέ τίποτα σωστό. Καλοδεχούμενα, λοιπόν, αρκεί να τα συνειδητοποιούμε, να τα κατανοούμε  και να τα διορθώνουμε».

Μοιράζομαι: «Αυτό το ξέρω καλά. Το είχα σαν αγωγή από το σπίτι μου και το καλλιέργησα στη πορεία, γιατί με βοήθησε σε αυτό και η τέχνη μου. Μοιράζομαι όχι αυτό που μου περισσεύει, αλλά αυτό που έχω ή, τέλος πάντων, αυτό που θεωρώ ότι έχω δικό μου. Χρειάζεται να κάνεις πολύ δουλειά με τον εαυτό σου για να καταλάβεις ότι, γι’ αυτό που δίνεις, δεν είναι απαραίτητο να περιμένεις άμεσα και το αντάλλαγμα. Δίνεις, πρώτα απ’ όλα, γιατί αισθάνεσαι ότι ο άλλος το έχει πραγματικά ανάγκη. Δίνεις, γιατί και εσένα κάποιος, κάποια στιγμή, σου έδωσε».

Μετανάστης: «Όλοι μετανάστες είμαστε κατά μία έννοια. Ο βαθμός της απελπισίας είναι που αλλάζει. Και εκεί είναι το δράμα. Τα υπόλοιπα στο λήμμα “μοιράζομαι”».

Νύχτα: «Γενικότερα, είμαι άνθρωπος της ημέρας. Ίσως, γιατί μου αρέσει να βλέπω τα πράγματα καθαρά, από όλες τους τις πλευρές, και όχι μόνο από αυτές που είναι φωτισμένες. Παρόλα αυτά, η νύχτα είναι πάντα γοητευτική και εξαιρετικά χρήσιμη σαν χρόνος δημιουργικός».

Νεοέλληνες: «Αυτή η μετάλλαξη έγινε, δυστυχώς, πολύ γρήγορα. Το πιο υποκριτικό κομμάτι της κοινωνίας μας. Ημιμαθείς και βολεψάκιδες, με έντονα στοιχεία στρουθοκαμηλισμού. Στην ουσία, βαθιά αδιάφοροι. Θέλω να πιστεύω ότι είναι το μικρότερο κομμάτι της κοινωνίας μας».

Ξανά: «…και ξανά μέχρι να καταλάβουμε. Αυτό όσον αφορά στα λάθη μας. Η επανάληψη γενικότερα, όμως, μου είναι εξαιρετικά προσφιλής, γιατί κάθε φορά ανακαλύπτεις και κάτι που δεν είχες προσέξει την προηγούμενη».

Ξαγρυπνώ: «που σημαίνει για μένα, ανησυχώ και νοιάζομαι. Θέλω να μην πάψει ποτέ να μου συμβαίνει, όσο και αν αυτό είναι επώδυνο».

Ονειρα: «Ονειρεύομαι, φυσικά, αλλά, δυστυχώς, τα θυμάμαι δύσκολα. Θυμάμαι, όμως, πάντα αυτά που ονειρεύομαι ξύπνια και προσπαθώ να τα αγγίξω με κάποιον τρόπο. Το κλασικό παιδικό μου όνειρο, που έβλεπα πολλές φορές, ήταν ότι ήμουν ανάλαφρη ή πετούσα και, ξαφνικά, έπεφτα, σα να προσγειωνόμουν απότομα. Και ήταν τόσο έντονο το τράνταγμα του “πεσίματος”, που ξυπνούσα».

Παιδική ηλικία: «Γεμάτο το σπίτι από φίλους, αγαπημένα πρόσωπα, τραγούδια και αγάπη. Πολλή αγάπη».

Πολιτικοί: «Οσο περνάνε τα χρόνια, όλο και λιγότεροι είναι αυτοί που μπορούν να σταθούν στο ύψος και την αναγκαιότητα της πολιτικής. Θλιβερό και εξαιρετικά επικίνδυνο».

Ρίζες: «Το κυπαρίσσι, στην αυλή του σπιτιού μου στο Πήλιο. Είναι εκεί πάνω από 200 χρόνια και, όσο σκέφτομαι ότι, αυτό που βλέπω, είναι άλλο τόσο και μέσα στη γη, με πιάνει δέος».

Σύνθεση: «Θαυμάζω πολύ τους ανθρώπους που έχουν συνθετική σκέψη. Δυστυχώς είναι όλο και πιο λίγοι σε όλους τους τομείς».

Συνήθειες: «Πολλές και αγαπημένες όλες και όσο μεγαλώνουμε όλο και πιο απαραίτητες».

Σαματάς: «Συνήθως γίνεται για το τίποτα. Προσπαθώ να μην συμμετέχω».

Τέχνη: «Ισως ο μόνος δρόμος πια, για να αγγίξεις την αλήθεια, χωρίς να λυγίσεις από την οδύνη της».

Τεχνολογία: «Ή θα απογειώσει τον πολιτισμό μας, ή θα τον εξαφανίσει. Η μεγάλη στιγμή για να αποδείξει ο άνθρωπος, αν θα κάνει το βήμα μπροστά ή θα  βυθιστεί στο σκοτάδι».

Ταξίδι: «Η ζωή μας είναι το ομορφότερο».

Υποσημείωση: «Πολλές φορές, έχουν πολύ μεγάλη σημασία. Μην τις προσπερνάμε».

Φίλοι: «Είναι ό,τι πιο ακριβό έχω».

Φόβοι: «Δεν τους επιτρέπω να με “κατοικήσουν”. Η λογική είναι ο χειρότερος εχθρός τους».

Χρήμα: «Οι ανάγκες μας το ορίζουν. Η τάση, δυστυχώς, είναι να είναι θεός. Για όλη τη δυστυχία, πάντως, στην ιστορία του ανθρώπου, ευθύνεται το χρήμα και η εξουσία του. Δυστυχώς, αυτό που επικρατεί είναι η αρρωστημένη απληστία του και όχι η χρηστικότητά του».

Χρόνος: «Εχω πολύ καλή σχέση μαζί του μέχρι στιγμής. Και εύχομαι να συνεχίσω έτσι μέχρι το τέλος. Άλλωστε, σου δίνει τόσα πολλά δώρα στο πέρασμά του».

Ψηφίζω: «Θα είμαι ευθύς, γιατί οι καταστάσεις που βιώνουμε, σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν σηκώνουν αστεία και χιουμοράκι. Οι εκλογές, αυτή η στιγμή της Δημοκρατίας, είναι η μοναδική στιγμή που μπορεί να ακουστεί η φωνή μας. Πρέπει να την εκμεταλλευτούμε και να λειτουργήσουμε με την ανάλογη σοβαρότητα. Κλείνουμε τα αυτιά και τα μάτια στους φόβους και στις επιρροές και αποφασίζουμε, όσο γίνεται πιο συνειδητά και ψύχραιμα, για το που θα δώσουμε την εντολή μας. Όποια και αν είναι αυτή. Το εκλογικό αποτέλεσμα καθορίζει την πραγματική ανάγκη μας, τον βαθμό της ωριμότητάς μας και, κατά μεγάλο βαθμό, το μέλλον μας. Και αυτό, το μέλλον, περισσότερο από όλους, αφορά τους νέους».

Ωρα να…: «…ενηλικιωθούμε λοιπόν».

* «Αλλιώς»: μόλις κυκλοφόρησε το νέο λεύκωμα-CD της Δήμητρας Γαλάνη, σε στίχους Παρασκευά Καρασούλου και μουσικές συνθέσεις της ιδίας, του Χρυσόστομου Μουράτογλου και του Jun Miyake (εκδ. Μικρή Άρκτος – North Knot).

Live «Αλλιώς»: 12/5 στο Fix Factory of Sound, Θεσσαλονίκη (26ης Οκτωβρίου 15, τηλ.2310 500670), 25/6 Τεχνόπολη, Δήμου Αθηναίων, Γκάζι. Προπώληση εισιτηρίων: www.viva.gr & tickets.public.gr.

Ακολουθείστε τη Δήμητρα Γαλάνη:

http://www.youtube.com/channel/UC_T5aEly-YgltrDjD5-UxyQ

https://www.facebook.com/DemetraGalani?fref=ts@DimitraGalani

Διαβάστε τη συνέντευξη, ακούγοντας οχτώ αγαπημένα μουσικά κομμάτια/ τραγούδια της Δήμητρας Γαλάνη:

– «Αλλιώς», Δήμητρα Γαλάνη

http://youtu.be/KNjJw1o9o04

– «Πίσω μη κοιτάς», Δήμητρα Γαλάνη

http://youtu.be/1S07YbeFJ_4

– «Το βαλς», από τον «Μελισσοκόμο», Ελένη Καραΐνδρου

http://www.youtube.com/watch?v=tf2oOliXHwk

– «Βράδυ», Λένα Πλάτωνος

http://www.youtube.com/watch?v=x1kfORn_vVw

– «Trois Gymnopédies», Erik Satie

http://www.youtube.com/watch?v=0WNCBPdetG4

– «Casta Diva», Maria Callas

http://www.youtube.com/watch?v=7rjGwS20V94

– «La chanson des vieux amants», Jacques Brel

http://www.youtube.com/watch?v=H1DpjXQUDsI

– «Με τη πρώτη σταγόνα της βροχής», Μάνος Χατζιδάκις

http://www.youtube.com/watch?v=IvfPn43goI8

 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή