Imam Baildi: «Δεν συγκρίνεται η σημερινή μουσική με μεγαθήρια όπως ο Τσιτσάνης και ο Χιώτης»

Imam Baildi: «Δεν συγκρίνεται η σημερινή μουσική με μεγαθήρια όπως ο Τσιτσάνης και ο Χιώτης»

4' 54" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μεγάλωσαν με τέσσερα χρόνια διαφορά στο θρυλικό δισκάδικο «Pop Eleven» του πατέρα τους. Γιοι του Γρηγόρη Φαληρέα (από διαφορετικές μητέρες) και ανιψιοί του Τάσου Φαληρέα (ο οποίος άφησε εποχή στην ελληνική δισκογραφία), ο μεγαλύτερος Ορέστης και ο μικρότερος Λύσανδρος εμφανίστηκαν στο προσκήνιο το 2005, όταν άρχισαν να πειραματίζονται με remix από ελληνικά κομμάτια των δεκαετιών του ’40, του ’50 και του ’60. Αφορμή για τη σημερινή συνέντευξη είναι το τρίτο τους άλμπουμ με τίτλο «Imam Baildi ΙΙΙ» που μόλις κυκλοφόρησε. Περιλαμβάνει για πρώτη φορά και δικές τους συνθέσεις μαζί με βαλκανικά πνευστά και χιπ χοπ.

Τι σχέση έχουν ένας DJ και ένας ντράμερ με την ελληνική μουσική;

Ο. Η μουσική είναι μία.

Λ. Μικρότεροι ακούγαμε ξένη μουσική. Ξεκινήσαμε με παλιό ροκ, Stones, Beatles, Doors. Μετά, στην εφηβεία, εγώ άκουγα πολύ Led Zeppelin και Deep Purple, ενώ ο Ορέστης ήταν πιο «χεβιμεταλάς».

Και κάνατε στροφή 180 μοιρών;

Ο. Θελήσαμε να δούμε εάν θα μπορούσαμε να πειραματιστούμε σε ελληνικά κομμάτια, όπως γινόταν έξω, σύμφωνα με το κλίμα της εποχής.

Λ. Από τα μέσα του ’90 το ρεύμα των παραγωγών που έκαναν remix με αυθεντικές ηχογραφήσεις ήταν κυρίαρχο.

Ηταν μια διανοητική διεργασία;

O. Είχε αρχίσει ήδη να με γοητεύει ο Τσιτσάνης και, ακόμη περισσότερο, ο Χιώτης. Εβλεπα πόσο πολύπλοκες ήταν οι συνθέσεις και έβρισκα φοβερό ότι αυτοί οι δύο άνθρωποι είχαν προχωρήσει τόσο πολύ την ελληνική μουσική.

Λ. Στην αρχή μού άρεσε μόνο ο ήχος του ρεμπέτικου: τα μπουζούκια, οι κιθάρες, οι φωνές. Μετά κατάλαβα πόσο μεγάλη αξία έχουν και οι στίχοι.

Ηταν τότε καλύτερη εποχή για την ελληνική μουσική;

Ο. Δεν υπάρχει σύγκριση ανάμεσα σε κάτι σύγχρονο και σε κάτι κατεστημένο στο μυαλό όλων μας.

Λ. Πρόκειται για δύο μεγαθήρια. Συν το ότι δημιουργούσαν σε μια τριακονταετία κατά την οποία γενικότερα η μουσική προχώρησε με πολύ μεγάλα βήματα. Τώρα η μουσική συνεχίζει να εξελίσσεται – αλλά σε μικρές λεπτομέρειες. Δεν έχουμε μια τεράστια επανάσταση, όπως συνέβη τότε με τον ηλεκτρικό ήχο.

Ο Τσιτσάνης και ο Χιώτης παρακολουθούσαν τις διεθνείς μουσικές εξελίξεις;

Ο. Ο Χιώτης ήταν ο πρώτος που ασχολήθηκε πολύ με το τεχνικό κομμάτι. «Κάρφωσε» το μπουζούκι σε ενισχυτή και άρχισε να χρησιμοποιεί ηλεκτρικά όργανα.

Λ. Ο Τσιτσάνης στην ύστερη φάση του χρησιμοποίησε ηλεκτρικό ήχο. Και φυσικά ο Ζαμπέτας, στη δεκαετία του ’60.

Χρειάζονται μουσικές γνώσεις για τα remix;

O. Παίζω κιθάρα και μπάσο, ο Λύσανδρος παίζει και πιάνο. Αλλά δεν είχα σκεφτεί ότι θα ασχολιόμουν επαγγελματικά με τη μουσική παρά μόνο όταν σπούδαζα μηχανικός ηλεκτρονικών συστημάτων και προγραμματισμό στο Λονδίνο και άρχισα να ασχολούμαι πιο πολύ με το τεχνικό κομμάτι του ήχου.

Λ. Είχα ξεκινήσει μεταπτυχιακό στη σύνθεση και την ενορχήστρωση στην Ολλανδία -μετά τις σπουδές μου στις πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών-, αλλά τα παράτησα όταν ήρθε η πρόταση από την ΕΜΙ.

Ποια η δυσκολία αυτού που κάνετε;

Ο. Το εύκολο είναι η ιδέα. Το δύσκολο είναι όλη η δουλειά που χρειάζεται για να αλλάξει το κομμάτι που αρχικά σε συγκίνησε σε κάτι άλλο, εξίσου ενδιαφέρον. Μπορεί να χρειαστεί να το ακούσουμε χιλιάδες φορές – και πρέπει πάντα το αυτί μας να παραμένει φρέσκο.

Λ. Το πώς θα δέσουν όλα τα όργανα μαζί είναι μια μικρή τεχνική λεπτομέρεια – καμιά φορά είναι θέμα μόνο μιας ώρας. Αλλά τα περισσότερα κομμάτια κάπου κολλάνε…

Είναι πιο εύκολο όταν γράφετε νέα κομμάτια από την αρχή;

Ο. Ο βαθμός δυσκολίας είναι ίδιος.

Λ. Σε μια δική σου δουλειά έχεις το πλεονέκτημα της πρωτοτυπίας. Ακόμη και… μπανάλ να είναι, δεν έχει ξανακουστεί ποτέ! Η δυσκολία είναι να κάνεις κάτι που να αγγίζει τον κόσμο.

Η επαναφορά των ρεμπέτικων δεν είναι οπισθοδρόμηση; 

Ο. Η μουσική πάντα ανακυκλώνεται. Τι ήταν το αμερικάνικο ροκ στην αρχή; Ολοι μπλουζ έπαιζαν βασικά.

Λ. Είναι φυσική τάση της μουσικής να προχωρά κοιτώντας προς τα πίσω. Τα μισά κομμάτια των Led Zeppelin είναι φολκ.

Δεν φοβάστε μήπως γίνετε φολκλόρ;

Ο. Ο τρόπος που παίζουμε είναι μακριά από αυτό. Ο σκοπός είναι αυτό που βγαίνει να ακούγεται μοντέρνο και όχι παλιό.

Λ. Οχι, γιατί παίζουμε «αστική» μουσική.

Εάν η μουσική σας δεν είναι «λαϊκή», τότε τι είναι;

Ο. Εμπεριέχει διαφορετικά στυλ και επιρροές: vintage, remix, global pop… Μας είναι δύσκολο να τοποθετήσουμε τη μουσική μας σε μία κατηγορία.

Λ. Απλώς, όταν μας ρωτάνε, πρέπει να λέμε διάφορες τέτοιες… μπούρδες.

Το «Ιμάμ Μπαϊλντί», δηλαδή το ανακάτεμα, αποτελεί και στάση ζωής;

Ο. Δεν θέλουμε να λέμε ότι έχουμε στάση ζωής. Αλλά εκείνο που δεν μας αρέσει είναι ότι η ελληνική κοινωνία είναι βαθιά διχασμένη και μη ανεκτική στη διαφορετικότητα. Παντού υπάρχουν κλίκες.

Λ. Δεν λέμε ότι δεν πρέπει να έχεις άποψη. Αλλά γιατί να κοιτάμε ο ένας τον άλλο και να λέμε ότι είμαστε όλοι σκατά; Μόνο στο εξωτερικό αισθάνεσαι περήφανος που είσαι Ελληνας. Εξω σε σέβονται διότι κουβαλάς μια αξιόλογη πολιτισμική παράδοση. Οπότε λες, γιατί εγώ θεωρώ τον εαυτό μου μίζερο όταν είμαι στη χώρα μου;

Ακούν τη μουσική σας οι ξένοι;

Ο. Στις συναυλίες μας στο εξωτερικό το μεγαλύτερο ποσοστό του κοινού -γιατί υπάρχουν και ομογενείς, και φοιτητές- είναι ξένοι. Γενικά το ενδιαφέρον είναι μεγάλο, διότι τα τελευταία χρόνια η ελληνική μουσική ήταν εσωστρεφής και μόνο για εσωτερική κατανάλωση.

Λ. Η τελευταία «εξαγωγή» ελληνικής μουσικής ήταν οι Χατζιδάκις, Ντέμης Ρούσσος και Θεοδωράκης. 

Η μουσική ήταν μονόδρομος για σας εξαιτίας της οικογενειακής παράδοσης;

Ο. Δεν είμαστε παιδιά γιατρού με γραμμή από την οικογένεια. Ούτε το κυνηγήσαμε επί τούτου να γίνουμε επαγγελματίες μουσικοί.

Αλλά η πόρτα της EMI σάς άνοιξε πιο εύκολα;

Λ. Σίγουρα η κληρονομιά του πατέρα μας και του θείου μας βοηθάει σαν μια πρώτη θετική αντιμετώπιση. 

Οι Imam Baildi είναι αντρική υπόθεση; Θα μπορούσαν να υπάρχουν και χωρίς την τραγουδίστριά σας Ρένα Μόρφη;

Ο. Τα πρώτα χρόνια δεν είχαμε τραγουδίστρια, αλλά η Ρένα έχει δώσει πολλά.

Λ. Η Ρένα μπόρεσε να βγάλει αυτή την ατμόσφαιρα και να είναι κοντά σε αυτό που κάνουμε.

Ο τρίτος δίσκος σημαίνει ότι είστε πλέον καταξιωμένοι;

Ο. Σίγουρα όχι! Απλώς νιώθω πολύ ωραία που τελείωσε ο δίσκος.

Λ. Είμαστε χαρούμενοι με το αποτέλεσμα. Τώρα, η… νεκροψία θα δείξει!

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή