Aννα-Λάλι Τσιλίδου: «Το επίπεδο του δημόσιου διαλόγου στην Ελλάδα είναι χαμηλότερο από εκείνο που είχαμε στο γυμνάσιο»

Aννα-Λάλι Τσιλίδου: «Το επίπεδο του δημόσιου διαλόγου στην Ελλάδα είναι χαμηλότερο από εκείνο που είχαμε στο γυμνάσιο»

4' 53" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το όνομα Λάλι είναι γεωργιανό. Η εικοσάχρονη σήμερα Αννα-Λάλι Τσιλίδου μετακόμισε με τη μητέρα της από την Τιφλίδα στην Αλεξανδρούπολη σε ηλικία τεσσάρων ετών, προσαρμόστηκε στη νέα πατρίδα της και ξεχώρισε από νωρίς στο σχολείο. Πήρε το απολυτήριο λυκείου με 19,4 (το 2009 διακρίθηκε και στους πανελλήνιους αγώνες επιχειρηματολογίας) και μπήκε έκτη στο Τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Στα τέσσερα πρώτα εξάμηνα ως φοιτήτρια πρόλαβε να συνδιοργανώσει το πρώτο πανεπιστημιακό TEDx στη βόρεια Ελλάδα, να λάβει τιμητική διάκριση στον 19ο Φοιτητικό Διαγωνισμό Economia, να κατακτήσει το πρώτο βραβείο στον φοιτητικό διαγωνισμό του EBEA το 2014 και να συμμετάσχει σε δύο ευρωπαϊκά εκπαιδευτικά προγράμματα στη Δανία και στη Βιέννη εκπροσωπώντας την Ελλάδα. Aυτή την εβδομάδα θα εκπροσωπήσει την Ευρωπαϊκή Ενωση στο G(irls)20 Summit στην Αυστραλία (25 & 26/8). Το G(irls)20 είναι μία ετήσια σύνοδος στο πρότυπο του G20 που κινητοποιεί νεαρές γυναίκες σε διεθνές επίπεδο με σκοπό να καλλιεργήσει μια νέα γενιά γυναικών-ηγετών.

Πώς φαντάζεται μία νέα «γυναίκα-ηγέτης» τον εαυτό της σε δέκα χρόνια;

Αν με ρωτάτε τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω… δεν ξέρω. Ισως το επιχειρηματικό κομμάτι με ελκύει περισσότερο, διότι έχει πιο πολλή δράση.

Ο κόσμος σήμερα αλλάζει από τους επιχειρηματίες και όχι από τους πολιτικούς;

Οι πολιτικοί δεν είναι κινητήριος δύναμη. Είναι δύσκολο ως πολιτικός να έχεις επιρροή, ακόμα και αν έχεις όραμα, διότι ο κόσμος έχει αλλάξει. Με εμπνέουν οι αυτοδημιούργητοι άνθρωποι που αλλάζουν μια υπάρχουσα κατάσταση ξεκινώντας από το μηδέν.

Σας προβληματίζει που στο G20 οι οικονομικά ισχυρότεροι προσπαθούν να επικρατήσουν έναντι λιγότερο ισχυρών κρατών όπως η Ελλάδα;

Η ανισότητα είναι δεδομένη. Εκείνο που με ενοχλεί είναι ότι η Ελλάδα δεν είναι ισχυρή χώρα.

Γιατί νομίζετε ότι επέλεξαν εσάς -από την Ελλάδα- να εκπροσωπήσετε την Ευρωπαϊκή Ενωση;

Ενα από τα βασικά επιχειρήματά μου στη συνέντευξη ήταν ότι η προτίμηση κάποιας υποψήφιας από την Ελλάδα θα έστελνε μήνυμα ότι σε αυτή τη χώρα υπάρχουν άνθρωποι που δεν γκρινιάζουν, αλλά προσπαθούν.

Η Ελληνίδα Ευρωπαία έχει τα ίδια προβλήματα με τη Γερμανίδα Ευρωπαία;

Στην Ελλάδα έχουμε πολύ μεγαλύτερα προβλήματα. Είμαστε ένα πενιχρό 7% στην κυβέρνηση και μόλις ένα 6% σε διευθυντικές θέσεις στις επιχειρήσεις, ενώ στην Ευρώπη ο μέσος όρος είναι 16%.

Οι Ελληνίδες ή οι Ελληνες φταίμε για αυτό;

Οι γυναίκες που το επιτρέπουν και οι άντρες που το κάνουν. Οταν δεν αλλάζει ο ρόλος του άνδρα και του πατέρα στο σπίτι, πώς να έχουν οι γυναίκες ίσες ευκαιρίες στην πράξη και όχι μόνο στα χαρτιά και στους νόμους;

Η δική σας γενιά δεν αλλάζει; 

Δεν αντιμετωπίζουμε ακόμα καίρια ζητήματα. Δεν αποτελεί πρόβλημα το… ποιος θα πάει για φωτοτυπίες! Αλλά θεωρώ ότι η δική μου γενιά θα αλλάξει εκ των πραγμάτων, διότι οι γυναίκες αποδίδουν καλύτερα στις υπάρχουσες ανταγωνιστικές συνθήκες. Ηδη πολλές γυναίκες φέρνουν τα λεφτά στο σπίτι.

Μία σύνοδος, όπως το G(irls)20, παίζει ουσιαστικό ρόλο ή είναι απλώς μια ευκαιρία για δωρεάν ταξιδάκι;

Η σύνοδος προφανώς στέλνει το μήνυμα ότι πρέπει να ενισχυθούν οι γυναίκες 18 έως 20 ετών. Αλλά επειδή είμαι πρακτικός άνθρωπος, για εμένα αυτό που έχει διπλό νόημα είναι ότι μας δίνουν τη δυνατότητα προσωπικής εξέλιξης ώστε να αλλάξουμε την τοπική μας κοινωνία με απτό τρόπο.

Εσείς πώς θα αλλάξετε την τοπική σας κοινωνία;

Επειδή βλέπω μια απαράδεκτη συσχέτιση πανεπιστημίου και εργασιακού τομέα, θα ήθελα να δουλέψω σε ένα project που να φέρνει σε επαφή φοιτήτριες με start up επιχειρήσεις. Αλλά πρώτα θέλω να δω ποιες νέες ιδέες θα αναδειχθούν από τον προβληματισμό στην Αυστραλία.

Το πανεπιστήμιο Μακεδονίας έχει βοηθήσει στα σχέδιά σας;

Είμαστε ένα αξιόλογο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Αλλά τα περισσότερα πράγματα τα τρέχουμε μόνοι μας οι φοιτητές, διότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει η έννοια της πανεπιστημιακής κοινότητας με ρόλο σε κοινωνικό επίπεδο. Το πανεπιστήμιο παραμένει ένας χώρος όπου γίνονται διαλέξεις, περνιούνται μαθήματα και… φύγαμε.

Αυτή η πραγματικότητα δεν αποθαρρύνει τους περισσότερους φοιτητές από μια πιο ενεργή συμμετοχή στα πανεπιστημιακά δρώμενα;

Στην Ελλάδα μπαίνουμε σε μία σχολή επειδή «έτυχε» και μετά αποποιούμαστε κάθε ευθύνης εξαιτίας των καταστάσεων. Χωρίς να θέλω να προτρέψω κάποιον φοιτητή να τα παρατήσει και να αρχίσει να ταξιδεύει με τις δωρεάν εκπαιδευτικές ευκαιρίες που προσφέρονται, εκείνα που διαμορφώνουν την προσωπικότητά μας είναι τα «εξωπανεπιστημιακά». Οσο σημαντικό είναι να καθίσεις επτά ώρες μεταξύ δακρύων και αίματος πάνω από ένα βιβλίο, τόσο σημαντική είναι και η βιωματική εμπειρία.

Η προοπτική της ανεργίας δεν είναι πραγματική κατάσταση;

Η ανεργία δεν είναι κάτι που θα λυθεί άμεσα. Λόγω της κρίσης οι νέοι καλούμαστε να ξεπεράσουμε τα όριά μας. Οπότε πιστεύω ότι θα δούμε πολύ ωραία πράγματα.

Παραμένοντας στην Ελλάδα ή ως μετανάστες;

Ισως να μην έχει μεγάλο νόημα να παραμένεις στην Ελλάδα στα πρώτα χρόνια της καριέρας σου αν έχεις φιλοδοξίες. Παρ’ όλα αυτά, θα μπορούσες να επιστρέψεις έπειτα από κάποια χρόνια…

Είστε ακόμα σε ηλικία που πιστεύετε ότι ο κόσμος αλλάζει;

Πιστεύω ότι οι πράξεις μας έχουν αντίκτυπο και ο κόσμος μπορεί να αλλάξει με πολλούς τρόπους. Είτε μέσα από μια επιχειρηματική δραστηριότητα, είτε μέσα από μια ΜΚΟ, ακόμα και μέσα από την πολιτική.

Σκέφτεστε να ασχοληθείτε και με την πολιτική στο μέλλον;

Δυστυχώς δεν παρακολουθώ τακτικά την ελληνική πολιτική γιατί θεωρώ ότι το επίπεδο του δημόσιου διαλόγου είναι λίγο χαμηλότερο από αυτό που είχαμε στο γυμνάσιο στο λόγο-αντίλογο. Εκείνο που με αποθαρρύνει είναι ότι δεν βλέπω κανέναν Ελληνα πολιτικό να σκέφτεται μακροπρόθεσμα όταν υπάρχει μια μελλοντική γενιά που πρέπει να επιβιώσει σε αυτή τη χώρα.

Πώς και δεν επαναστατήσατε ποτέ απέναντι σε όλα όσα συμβαίνουν, αλλά αποτελείτε πρότυπο μαθήτριας και φοιτήτριας;

Ο,τι είμαι το χρωστάω στους γονείς μου. Ο βιολογικός μου πατέρας πέθανε προτού γεννηθώ και η μητέρα μου με τον δεύτερο άντρα της -τον οποίο νιώθω πατέρα μου – με μεγάλωσε με πολλή συζήτηση. Ούτε μία φορά δεν αισθάνθηκα ότι κάτι μου επιβλήθηκε. Αλλά η μόρφωση ήταν οικογενειακή αξία και εκεί πήγαιναν όλα τα λεφτά. Σκεφτείτε ότι η μητέρα μου με προτροπή του πατέρα μου, ο οποίος είναι σήμερα συνταξιούχος λοστρόμος, τελείωσε το Μαθηματικό στην Ελλάδα και διδάσκει ακόμα.

info: Περισσότερα για τη διάσκεψη στο girls20summit.com.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή