Χρήστος Κωνσταντινίδης: «Ως λαός εκτιμάμε τη μάθηση και την επιστήμη, αλλά υστερούμε στην πρακτική εφαρμογή»

Χρήστος Κωνσταντινίδης: «Ως λαός εκτιμάμε τη μάθηση και την επιστήμη, αλλά υστερούμε στην πρακτική εφαρμογή»

2' 56" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πότε νιώσατε τελευταία φορά υπερήφανος ως Ελληνας;

Κάθε φορά που γνωρίζω κάποιον στο εξωτερικό και του συστήνομαι ως Ελληνας. Παντού στον κόσμο είναι γνωστή η χώρα μου.

Σε τι σας έκανε καλύτερο η διεθνής εμπειρία σας;

Η ελληνική εκπαίδευση είναι σχετικά εσωστρεφής. Η διεθνής εμπειρία επιτρέπει σε κάποιον να δει πού βρίσκεται η επιστήμη παγκοσμίως, πώς λειτουργεί η παιδεία στον διεθνή χώρο, πώς έχουν αντιμετωπιστεί με επιτυχία κάποια προβλήματα.

Τι πιο πολύτιμο σας έδωσε η ελληνική παιδεία;

Πολύτιμες εμπειρίες. Την ικανότητα να στηρίζομαι στις δικές μου δυνάμεις, το να είμαι πάντα προετοιμασμένος για απρόβλεπτα εμπόδια, την αίσθηση του επείγοντος.

Πού υπερέχουμε και σε τι υστερούμε ως Ελληνες;

Εκτιμάμε πάρα πολύ τη μάθηση, την επιστήμη, την έρευνα. Υστερούμε στην πρακτική εφαρμογή και δικαιολογούμε εύκολα την αποτυχία, αντί να επιδιώξουμε με όλες μας τις δυνάμεις την επιτυχία.

Πώς θα γίνει πιο ανταγωνιστικό το ελληνικό πανεπιστήμιο;

Με συνεχή και αντικειμενική αξιολόγηση, ενθάρρυνση και επιβράβευση των αρίστων. Δυστυχώς αυτές οι πρακτικές έχουν και αρνητικές συνέπειες, όπως την επαγγελματική ανασφάλεια και τις ανισότητες στη χρηματοδότηση. Αν όμως στόχος μας είναι πράγματι η ανταγωνιστικότητα, είναι αφέλεια να πιστεύουμε ότι υπάρχει εναλλακτική επιλογή.

Τι θα κάνατε για να δώσετε ώθηση στην ελληνική καινοτομία;

Η απάντηση συνοψίζεται σε δύο λέξεις: εμπόδια και κίνητρα. Απλοποίηση των γραφειοκρατικών διαδικασιών για την καινοτομία και ενθάρρυνση της συνεργασίας ερευνητικών ιδρυμάτων και επιχειρήσεων.

Καταλαβαίνω ότι αυτά δεν είναι καθόλου απλά θέματα στην Ελλάδα, αλλά σ’ αυτά τα σημεία υπερέχουν οι χώρες που προηγούνται στην καινοτομία.

Η έννοια της αριστείας πού εκφράζεται στην Ελλάδα;

Το πρόβλημα της αριστείας στην Ελλάδα είναι η συνέχεια και η διάρκεια. Η αριστεία είναι συνήθεια, όχι αναλαμπή.

Τι ουσιαστικό μπορεί να δώσουν στη χώρα οι διακεκριμένοι του εξωτερικού;

Μπορούν και θέλουν να συνεισφέρουν με την εμπειρία τους. Μπορούν να δώσουν προοπτική, αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση σε μια νέα γενιά ανθρώπων.

Τι θα συμβουλεύατε έναν συνάδελφό σας που παραμένει και βιώνει την ελληνική πραγματικότητα;

Κατ’ αρχάς θα του έδινα συγχαρητήρια για την αντοχή του. Θα τον συμβούλευα να επιδιώξει συνεργασίες με συναδέλφους εντός και εκτός συνόρων. Και θα του συνιστούσα να μη συμβιβαστεί με τη μετριότητα.

Βγήκε κάτι θετικό από την κρίση – και ποιο είναι;

Δεν θέλω να φανώ κυνικός, διότι γνωρίζω πόσο επώδυνη ήταν η κρίση, πάντως σίγουρα διέλυσε κάποιες ψευδαισθήσεις. Είδαμε τα όρια των εύκολων λύσεων, της μετάθεσης των προβλημάτων στο μέλλον.

Με τι προϋποθέσεις θα γυρίζατε στην πατρίδα;

Με την προϋπόθεση ότι το ελληνικό πανεπιστήμιο θα μου έδινε τη δυνατότητα να κάνω έρευνα επί ίσοις όροις με τους συναδέλφους μου στο εξωτερικό. Αυτό θα χρειαστεί μια αλλαγή κουλτούρας, που θα πάρει καιρό. Προς το παρόν νομίζω ότι είμαι πιο χρήσιμος στην πατρίδα από μακριά.

Ποια ελληνική συνήθειά σας κρατήσατε;

Να διαβάζω τα νέα από την Ελλάδα κάθε μέρα.

Ο Ελληνας ήρωάς σας.

Θα αποφύγω το ένδοξο παρελθόν. Πρότυπά μου είναι οι σημερινοί Ελληνες που κάνουν τη δουλειά τους αθόρυβα και αποτελεσματικά. 

Παιχνίδι με τις λέξεις 

Τι πιο μικρό ελληνικό αγάπησα:  

Το απαλό μελτέμι, απομεσήμερο το καλοκαίρι, πλάι στη θάλασσα.

Το πρόσωπο που νοσταλγώ: 

Η οικογένεια, οι  εγκάρδιοι φίλοι, η ελληνική παρέα.

Η γεύση που συχνά ανακαλώ:

Μιας απλής χωριάτικης σαλάτας. Είναι αδύνατον να βρω αυτή την καθημερινή μας γεύση στην Αμερική, παρά μόνο σε μια πλαστική απομίμηση.

Η πιο ελληνική μου λέξη: 

Η επιστήμη.

Τι παίρνω μαζί μου φεύγοντας από την Ελλάδα.

Τις αναμνήσεις μου.

Σταθμοί στη ζωή του

1988: 

Αρχίζω σπουδές Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

 
1997: Αποκτώ διδακτορικό δίπλωμα στη Νευροεπιστήμη από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Johns Hopkins.
 
2001: Εκπαιδεύομαι ως μεταδιδακτορικός υπότροφος στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Yale.

2003: Πηγαίνω στο Πανεπιστήμιο Wake Forest, όπου είμαι τώρα καθηγητής πρώτης βαθμίδας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή