«Το σύστημα δεν με άντεξε γιατί δεν ήμουν κομματικός και με εξανάγκασε σε παραίτηση. Αλλά ουδέν κακόν αμιγές καλού, διότι κατόρθωσε άθελά του να με κάνει βουλευτή».
Ο κ. Χάρης Θεοχάρης, ως βουλευτής του «Ποταμιού» πλέον, για πρώτη φορά δημοσιοποιεί τι ακριβώς συνέβη τον προηγούμενο Ιούνιο, όταν εξαναγκάσθηκε να παραιτηθεί από τη θέση του ανεξάρτητου γενικού γραμματέα Εσόδων. Αποκαλύπτει ότι ήδη πριν από τις ευρωεκλογές δεχόταν έντονες κυβερνητικές πιέσεις για «χαλάρωση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού», αλλά και ευθεία υπονόμευση από όσους πίστευαν ότι προκαλούσε προβλήματα στην κυβέρνηση. Η συνέντευξή του, όμως, έχει και ευρύτερη πολιτική σημασία. Διότι με την πείρα του επισημαίνει τι θα πρέπει να αποφύγει ο ΣΥΡΙΖΑ και τι θα όφειλε ήδη να έχει κάνει.
– Κύριε Θεοχάρη, έχουν ακουστεί πολλά για τον τρόπο που παραιτηθήκατε από γραμματέας Εσόδων και νομίζω δεν έχετε ποτέ απαντήσει ευθέως. Σας ανάγκασαν να φύγετε ή ήταν επιλογή σας;
– Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Αποχώρησα μόνος όταν κατάλαβα ότι δεν θα μπορούσα πλέον να προσφέρω όσα ήθελα και μπορούσα. Με άλλα λόγια, παραιτήθηκα όταν συνειδητοποίησα ότι υπήρχε μια σαφής πρόθεση της πολιτικής ηγεσίας για χαλάρωμα των φοροεισπρακτικών μηχανισμών ενόψει των ευρωεκλογών και των εθνικών εκλογών που όλοι έβλεπαν ότι πλησιάζουν.
Από το Μαξίμου
– Αυτό έγινε με συγκεκριμένες εντολές από το Μαξίμου;
– Αν εννοείτε αν έλαβα κάποιο τηλεφώνημα, όχι. Αλλά από ένα σημείο και μετά, σε όλες τις συσκέψεις καταλάβαινα ότι η διάθεση ήταν να μην κάνουμε πια εντατικά τη δουλειά μας. Ολα τα μηνύματα που λάμβανα ήταν να μην εξαντλούμε την αυστηρότητά μας. Πότε για κάποιο φόρο, πότε για μια ρύθμιση. Εγώ διαφωνούσα με τη «λογική» αυτή και θα σας εξηγήσω γιατί. Οταν η διοίκηση κάνει τα στραβά μάτια ακόμη και για ένα νόμο, στέλνει ένα γενικότερο μήνυμα χαλάρωσης που το καταλαβαίνουν οι πολίτες. Με συνέπεια να χαλαρώνει όλο το σύστημα. Και δυστυχώς δικαιώθηκα. Διότι έξι μήνες μετά την αποχώρησή μου, η χώρα υποχρεώθηκε σε νέους και επαχθέστερους φόρους, ακριβώς γιατί οι στόχοι των προηγούμενων έπεσαν έξω.
– Ποια ήταν η αφορμή που καταλάβατε ότι γίνεστε ενοχλητικός στην κυβέρνηση;
– Νομίζω οι κατασχέσεις. Αυτοματοποιήσαμε τις διαδικασίες και κάναμε ευχερέστερο στις τράπεζες να ξέρουν ανά πάσα στιγμή ποιος είχε πραγματική αδυναμία να πληρώσει ένα δάνειο και ποιος προσχηματικά αρνιόταν να το πληρώσει. Αλλά και γενικότερα θα σας έλεγα ότι από ένα σημείο και μετά, όσες επιλογές μου είχαν κοινωνικό αντίκτυπο άρχισαν να προσκρούουν σε σοβαρές αντιδράσεις. Ξαφνικά δεχόμουν συστάσεις ή και έμμεσες επιπλήξεις και κυρίως διαπίστωνα μια συστηματική υπονόμευσή μου μέσω του Τύπου. Κάποιοι, δηλαδή, που εκτιμούσαν ότι εγώ είμαι που προκαλώ πρόβλημα στην κυβέρνηση άρχισαν να δημιουργούν ένα αρνητικό κλίμα εναντίον μου, μόνο και μόνο επειδή έκανα τη δουλειά μου. Το δε αστείο που συνέβαινε τότε, αλλά συνέβη και προσφάτως με τον κ. Σούρλα, είναι ότι επί της ουσίας μού καταλόγιζαν υπέρμετρο ζήλο. Διότι σας υπενθυμίζω ότι εγώ από τη θέση μου απλώς εκαλούμην να υλοποιήσω όσο αποτελεσματικότερα μπορούσα τους νόμους που ψήφιζε η Βουλή.
– Γιατί δεν κατονομάζετε ποια πρόσωπα σας εξώθησαν στην έξοδο;
– Γιατί, πιστέψτε με, από την εμπειρία μου κατάλαβα ότι το πρόβλημα δεν είναι τα πρόσωπα, αλλά η νοσηρή κομματική νοοτροπία. Τα κόμματα στην Ελλάδα θέλουν να κάνουν κουμάντο στα πάντα. Επιδιώκουν να έχουν λόγο από το ποιοι πρέπει να προσληφθούν μέχρι το ποιος θα προαχθεί ή μετακινηθεί και με ποιες αρμοδιότητες. Σας μιλώ ειλικρινά, το περιβόητο πελατειακό κράτος είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπισα κι εγώ και το απέκρουσα όσο μπορούσα. Οταν είδα ότι οι πιέσεις πλέον με ξεπερνούσαν, παραιτήθηκα για να διατηρήσω την αξιοπρέπειά μου. Αλλά ουδέν κακόν αμιγές καλού. Διότι το σύστημα, όπως απεδείχθη, δεν με άντεξε επειδή δεν ήμουν κομματικός, αλλά για τον ίδιο ακριβώς λόγο κατόρθωσε άθελά του να με κάνει βουλευτή του.
– Παρεμβάσεις για ευνοϊκές ρυθμίσεις σε συγκεκριμένους επιχειρηματίες δεχθήκατε;
– Οχι, και το λέω ειλικρινά.
– Τότε ποιοι είναι αυτοί που απείλησαν να σας σπάσουν τα πόδια, όπως έγραψε η «Τέλεγκραφ»;
– Αυτό εγράφη καθ’ υπερβολήν. Είπα σε αυτή τη συνέντευξη ότι όταν είσαι υπεύθυνος για τα έσοδα αναπόφευκτα γίνεσαι θύμα ακόμη και απειλών από ανθρώπους ασταθείς, που στέλνουν, ας πούμε, ανώνυμα γράμματα και σου λένε ότι θα σου σπάσουν τα πόδια. Τις λίγες αυτές περιπτώσεις ανώνυμων απειλών που δέχθηκα, τις παρέπεμψα στην αστυνομία και δεν κρίθηκαν βέβαια σοβαρές.
– Αλήθεια, αισθανθήκατε ποτέ πόσο άδικοι ήταν πολλοί από τους φόρους που επιδιώκατε να εισπράξετε;
– Εννοείται. Και θα σας έλεγα ότι αυτός είναι και ένας από τους λόγους που αποφάσισα να μεταπηδήσω στην πολιτική. Δηλαδή να περάσω από την εκτέλεση άδικων αποφάσεων στην προσπάθεια διαμόρφωσης κάποιων πιο δίκαιων.
– Λαθρεμπόριο καυσίμων, ξένες καταθέσεις, λίστες Λαγκάρντ, αποφυγή ΦΠΑ. Τελικά τι απ’ όλα προκαλεί τη μεγαλύτερη τρύπα;
― Το λαθρεμπόριο του καπνού είναι, πιστεύω, η μεγαλύτερη πληγή σήμερα. Πιο μεγάλη και από τη λαθρεμπορία των καυσίμων, που την θεωρώ υπερτιμημένη ως προς τα έσοδα που μπορεί να αποφέρει. Και για τις λίστες θα τόνιζα την ανάγκη να γίνεται έλεγχος συνεχώς και να μη μας απασχολούν μόνο τα προηγούμενα χρόνια. Διότι τα οφέλη π.χ. από τον έλεγχο και των 100 ατόμων μιας λίστας είναι πολύ λιγότερα από τη γενικότερη αποτροπή μιας παράνομης δραστηριότητας που μπορεί να δημιουργήσει ο τακτικός και δειγματοληπτικός έλεγχος της διοίκησης.
Λαϊκισμοί
– Τι θα συμβουλεύατε τη νέα κυβέρνηση με την πείρα σας;
– Να μη μεταφέρει, όπως βλέπω ότι προτίθεται, τον φορολογικό έλεγχο κοντά στην πολιτική εξουσία. Θα είναι λάθος. Επίσης, να μην προχωρήσει σε υπερσυγκέντρωση των ελεγκτικών μηχανισμών γιατί κι αυτό συνήθως δημιουργεί προβλήματα. Ακόμη πιο σημαντικό, όμως, θεωρώ να ενεργοποιήσει στο υπουργείο Οικονομικών, όχι σήμερα, αλλά… χθες τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό και να σταματήσει, επιτέλους, αυτή η αίσθηση των πολιτών ότι με τη νέα κυβέρνηση μπορούν να πληρώσουν τους φόρους τους όποτε θέλουν. Ηταν λάθος η αναβολή της καταβολής του ΦΠΑ. Αυτοϋπονομεύεται η κυβέρνηση, μοιάζοντας να αδιαφορεί επί του παρόντος για τα έσοδα και θα το συνειδητοποιήσει πολύ σύντομα. Οταν, δηλαδή, θα καταλάβει ότι στη φορολογία χρειάζεται τουλάχιστον ενάμισης χρόνος για να δεις αποτελέσματα από οποιαδήποτε δραστική αλλαγή αποφασίζεις. Δεν χωρούν λαϊκισμοί στη φορολογία γιατί όποιος τους επιχειρεί θα τους βρει σύντομα μπροστά του στα άδεια κρατικά ταμεία.