Το «αντίο» στην καριέρα κάθε αθλητή, κάθε άλλο παρά εύκολη υπόθεση είναι, ακόμα κι αν η σκέψη έχει ωριμάσει και ταυτόχρονα οι συνθήκες και οι αλλαγές στην εξέλιξη του σπορ, δεν αφήνουν άλλο… χώρο παραμονής. Οταν, όμως, αυτή η καριέρα είναι διανθισμένη από ομαδικές και ατομικές διακρίσεις, η αποχώρηση αποτελεί τη μοναδική επιλογή, ώστε να μη φθαρούν και εκπέσουν οι καλές και αξέχαστες αναμνήσεις του ίδιου του παίκτη και της εικόνας που δημιούργησε στους φιλάθλους. Ο Νίκος Χατζής, σε ηλικία 39 ετών, έχοντας συμπληρώσει είκοσι χρόνια στα γήπεδα του μπάσκετ και χωρίς να αναζητεί μια ακόμα ευκαιρία για να παραμείνει εντός των τεσσάρων γραμμών του παρκέ, ανακοίνωσε την απόσυρσή του και στρέφεται, πλέον, στην άκρη των πάγκων για να αρχίσει νέα καριέρα στην προπονητική. Ούτε η σύζυγός του, Νίκη Κάρτσωνα πρόλαβε να του ευχηθεί «καλός πολίτης», αφού ο Καλαματιανός που είχε προταθεί από τον αείμνηστο Γιώργο Αμερικάνο στην ΑΕΚ, κάνει, ήδη, ιδιαίτερα μαθήματα σε παιδιά και εφήβους.
Από την κορυφή του… «Εβερεστ» των πόντων (5.200), καθώς είναι ο πρώτος σκόρερ του επαγγελματικού πρωταθλήματος της Α1 κατηγορίας, ο Χατζής δικαίωσε στο έπακρο τον χαρακτηρισμό της «ήρεμης δύναμης» που του είχε αποδοθεί σε όλη τη διάρκεια της καριέρας που έκανε για 10 συν 2 χρόνια στην αγαπημένη του, ΑΕΚ, για έναν χρόνο στον Ολυμπιακό και στον Πανιώνιο, για πέντε περιόδους στον Ηλυσιακό, όπου «έσπασε» το ρεκόρ και για το περυσινό πρωτάθλημα στον Αρκαδικό.
Ο Χατζής βίωσε την εξέλιξη και τις αλλαγές στον ρυθμό και στην τακτική του αθλήματος, αλλά και στη σωματοδομή των παικτών που είχαν διαφορετική πλαστικότητα στις κινήσεις τους, όταν ο ίδιος άρχισε να παίζει, ενώ ύστερα από 20 χρόνια, η δύναμη, η ταχύτητα και τα αθλητικά προσόντα χαρακτηρίζουν τους καλύτερους.
«Το ταλέντο, όμως, ήταν και είναι διαχρονικά το στοιχείο που χαρακτηρίζει κάθε παίκτη, ακόμα κι αν είναι άριστος αθλητής, έχοντας άλμα, δύναμη και ταχύτητα. Χωρίς καλή τεχνική και ατομική κατάρτιση, δεν γίνεται να παίξεις μπάσκετ υψηλού επιπέδου. Το μπάσκετ έχει αλλάξει πολύ από τότε που άρχισα να παίζω, μέχρι τώρα που σταμάτησα, αλλά σημασία θα έχει, πάντα, πόσο καλά ντριπλάρεις, πόσο καλά σουτάρεις, πόσο καλά πασάρεις και συνολικά πόσο καλά χειρίζεσαι την μπάλα» λέει στην «Κ», ο Χατζής που είχε το σουτ του, ως σήμα κατατεθέν της καριέρας του. Ηταν «χεράς», όπως λένε στην αργκό του μπάσκετ.
– Οι καλοί και σταθεροί σουτέρ έχουν εκλείψει στο σύγχρονο μπάσκετ. Το σουτ διδάσκεται; Είναι έμφυτο χάρισμα ή θέμα εξάσκησης;
– Είναι συνδυασμός έμφυτου χαρίσματος, εξάσκησης και αυτοπεποίθησης. Προσωπικά, είχε φανεί ότι είχα αυτό το χάρισμα από μικρός, αλλά δούλεψα πολύ, όχι μόνο στο σουτ, αλλά στην ντρίπλα και στην πάσα. Είναι θέμα πώς δουλεύει όλο το σώμα, τα πόδια, ο αγκώνας, ο καρπός του χεριού, όταν σουτάρεις. Πρέπει να υπάρχει ομοιογένεια σε όλη την κίνηση και η συνεχής επανάληψη, φέρνει και την αυτοπεποίθηση στην ευστοχία.
– Ποια εύστοχα σουτ ξεχωρίζεις και θα αφηγείσαι στον γιο σου;
– Το καλάθι που πέτυχα, όταν ήμουν στον Ηλυσιακό και έγινα πρώτος σκόρερ του επαγγελματικού πρωταθλήματος, αλλά και τα δύο νικητήρια καλάθια που είχα σημειώσει στον πέμπτο τελικό ΑΕΚ – Ολυμπιακού στα πλέι οφ του 2002 και κατακτήσαμε τον τίτλο με απίστευτη ανατροπή από το 0-2.
– Αφήνεις την «κληρονομιά» του επιθετικογενούς παίκτη που ξεσηκώνει τον κόσμο με τα καλάθια που σημειώνει. Ποιες συμβουλές δίνεις στα νέα παιδιά που εκπαιδεύεις;
– Κατ’ αρχήν να τους αρέσει το μπάσκετ και να δουλεύουν πολύ, γιατί δεν το κάνουν, όπως συνέβαινε στη δική μου εποχή. Καταναλώνουν τον χρόνο τους στο κομπιούτερ, έχουν δυσκολότερο διάβασμα και παρατηρώ ότι έχουν ελλείψεις στα βασικά στοιχεία του μπάσκετ. Χρειάζεται πολύς ζήλος για να ξεχωρίσουν και να εξελιχθούν. Μπορεί να αρέσει και να θαυμάζεται ο επιθετικός παίκτης που σκοράρει, αλλά καλός παίκτης είναι ο ολοκληρωμένος σε άμυνα και επίθεση. Στα παιδιά, η εκμάθηση και η εξάσκηση της ατομικής τεχνικής, είναι το «άλφα και το ωμέγα» και έπεται η τελειοποίηση στο πιο δυνατό πλεονέκτημά τους.
Το παράπονο για τον Γιαννάκη
Στέλεχος της «χρυσής» Εθνικής Παίδων στο Ευρωμπάσκετ του ’93, καθώς και στην παγκόσμια πρωταθλήτρια Εφήβων του ’95, ο Νίκος Χατζής και ενώ ήταν στο απόγειο της συλλογικής καριέρας του, δεν αποτέλεσε μέλος της Εθνικής Ανδρών στη δεύτερη «άνοιξή» της, στην πενταετία 2004-2009. Ο Χατζής (92 φορές διεθνής – 26 μόλις με την Ανδρών) δεν «λύγισε» ψυχολογικά από τον αποκλεισμό του στην προετοιμασία της Εθνικής που έγινε πρωταθλήτρια Ευρώπης το 2005 και δευτεραθλήτρια κόσμου το 2006, αλλά θεωρεί ότι αδικήθηκε από τον τότε προπονητή, Παναγιώτη Γιαννάκη.
«Δεν ξέρω το “γιατί” και δεν ρώτησα ποτέ. Ηταν θέμα προπονητικής επιλογής και πιστεύω ότι αδικήθηκα κατάφωρα. Στην προετοιμασία του Ευρωμπάσκετ το 2005, κλήθηκα γιατί είχα κάνει την καλύτερη σεζόν την καριέρας μου, αλλά κατάλαβα από τη συμπεριφορά του προπονητή, ότι θα “κοβόμουν”. Θεωρούσα ότι είχα θέση σ’ εκείνη τη 12άδα. Πικράθηκα πολύ, αλλά πείσμωσα ακόμα περισσότερο και προχώρησα» θα πει ο Χατζής που αντιμετώπιζε με ψυχραιμία κάθε δύσκολη στιγμή της καριέρας του, αν και με το πέρασμα του χρόνου, ο ίδιος νιώθει, μετανιωμένος για τον τρόπο αντίδρασής του.
«Είναι προτέρημα να είσαι πράος, ψύχραιμος και χωρίς ψυχολογικές διακυμάνσεις όταν αγωνίζεσαι. Εξω από το γήπεδο, όμως, δεν υπερασπίστηκα το δίκιο μου, όταν ένιωθα ότι το είχα. Μετανιώνω που δεν αντέδρασα πιο έντονα, όταν με αδίκησαν, όπως συνέβη τότε στην Εθνική. Και σαν προπονητής δεν θέλω να το κάνω σε κανέναν παίκτη μου…».
Η ΑΕΚ που «σημάδεψε» την καριέρα του, με την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος (2002), δύο κυπέλλων (2000, 2001), του κυπέλλου Σαπόρτα (2000) και μιας συμμετοχής στον τελικό της Ευρωλίγκας (’98), μπορεί να είναι μελλοντικά το νέο «αγκυροβόλιο» της προπονητικής σταδιοδρομίας του και αφού κάνει το «αγροτικό» του, όπως προγραμματίζει και ο ίδιος.