Ο δρ Μίχαελ Φουξ γεννήθηκε το 1949 και είναι αντιπρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κυβερνώντος Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος στη Γερμανία. Εκφράζει τις θέσεις της οικονομικής πτέρυγας του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος γι’ αυτό κι έχει ενδιαφέρον το γεγονός πως όταν ερωτάται για τα νέα μέτρα στην Ελλάδα, απαντά: «Και στη Γερμανία πήραμε παρόμοια μέτρα. Είχαμε προγράμματα λιτότητας, που οδήγησαν σε ανάπτυξη. Μπορείς με λιτότητα να προκαλέσεις ανάπτυξη». Αυτό είναι το κλίμα στο Βερολίνο.
– Οι εκτιμήσεις των Ευρωπαίων και οι εκτιμήσεις του ΔΝΤ για τη βιωσιμότητα του χρέους απέχουν παρασάγγας μεταξύ τους. Το ΔΝΤ ζητάει μεγαλύτερες περικοπές του.
– Απ’ όσα έχουμε ακούσει, δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται μια αναμόρφωση του δανειακού προγράμματος. Από την άλλη πλευρά, το ΔΝΤ θέλει να ικανοποιούνται οι προϋποθέσεις του καταστατικού του για να μένει στο πρόγραμμα. Αν το ΔΝΤ δεν συμμετάσχει με χρήματα στο πρόγραμμα, θα γίνουν τα πράγματα δύσκολα για εμάς. Θα πρέπει να βρούμε στο γερμανικό Κοινοβούλιο μία άλλη λύση, διότι οι μέχρι τώρα αποφάσεις στηρίζονται στην προϋπόθεση ότι το ΔΝΤ συμμετέχει στη χρηματοδότηση των προγραμμάτων, αλλά πρέπει να σας πω ότι χωρίς το ΔΝΤ δεν θα συμμετέχουμε ούτε και εμείς. «Κούρεμα» του χρέους δεν προβλέπεται από τις ευρωπαϊκές συνθήκες με βάση το άρθρο 125 των συνθηκών.
– Σημαίνει αυτό ότι θα αρκούσε μια φραστική υποστήριξη της απόφασης των Ευρωπαίων ή πρέπει το ΔΝΤ να συμμετέχει και με χρήματα;
– Οχι, το ΔΝΤ θα πρέπει να συμμετέχει με κεφάλαια. Σε αυτό το πακέτο των 85 δισεκατομμυρίων κάθε τέταρτο ευρώ είναι του ΔΝΤ. Αυτό έχουμε συμφωνήσει.
– Θα μπορούσατε να πάρετε μια απόφαση για το χρέος μετά το 2018, πριν από το 2018 ή ας πούμε τώρα;
– Δεν το νομίζω. Η Μπούντεσταγκ θα περιμένει να δει προς τα πού πάει το πρόγραμμα. Διαφορετικά, δεν θα υπάρχει επαρκής δικαιολόγηση γιατί θα έπρεπε να το κάνουμε τώρα. Πρέπει να μπορούμε να δούμε ότι τα πράγματα για τα οποία δεσμεύτηκε η Ελλάδα υλοποιούνται. Εάν εφαρμόζονται…
– Δεν μοιάζετε πεισμένος ότι θα εφαρμοσθούν τα όσα συμφωνηθούν…
– Θα σας αναφέρω ένα μόνο σημείο, στο οποίο δεν είμαι καθόλου σύμφωνος με όσα κάνει αυτή η κυβέρνηση. Οπως και ο κ. Σαμαράς, έχει δεσμευθεί σε αποκρατικοποιήσεις 50 δισ. ευρώ. Αν δείτε πόσες έχουν κάνει, οι επιδόσεις τους δεν είναι αξιοζήλευτες. Καταλαβαίνετε τι εννοώ. Το δεύτερο σημείο είναι οι επενδύσεις των υφιστάμενων επιχειρήσεων, που είναι εξαιρετικά αδύνατες. Αυτό δείχνει ότι οι ίδιοι οι Ελληνες δεν πιστεύετε στην οικονομία σας. Και το τρίτο σημείο είναι ότι δεν έχετε ανάπτυξη, οι ρυθμοί της είναι αρνητικοί…
– Η υπερφορολόγηση και η αύξηση των κρατήσεων, που προωθείται, θα κάνει ακόμη δυσκολότερη την αποπληρωμή του χρέους. Και η κριτική που γίνεται στους δανειστές είναι ότι αποδέχονται κάτι που οικονομικά γνωρίζουν ότι θα οδηγήσει σε αποτυχία. Τι λέτε γι’ αυτό;
– Δεν το βλέπω έτσι. Και στη Γερμανία λάβαμε παρόμοια μέτρα. Είχαμε προγράμματα λιτότητας που οδήγησαν σε ανάπτυξη. Μπορείς με λιτότητα να προκαλέσεις ανάπτυξη. Οταν ξόδευες χρήματα χωρίς να έχεις τα αντίστοιχα έσοδα και εξισορροπείς αυτή την εξίσωση, αυτό βοηθά την οικονομία. Σας θυμίζω ότι την τριετία 2003-2005 κάναμε στη Γερμανία αυτό που κάνετε στην Ελλάδα. Υστερα από αυτό είδαμε τα αποτελέσματα των αλλαγών αυτών και έχουμε και πάλι ανάπτυξη της οικονομίας.
– Η κριτική όμως αφορά ακριβώς το σημείο ότι αντί να κόβονται δαπάνες, οι Ευρωπαίοι ανέχονται αύξηση των φόρων και των κρατήσεων.
– Ειδικά στη φορολόγηση των επιχειρήσεων, δεν νομίζω ότι αρκετές επιχειρήσεις στην Ελλάδα δεν βρίσκουν καλούς λόγους στο να πληρώνουν τους φόρους. Κοιτάξτε τι γίνεται με τους εφοπλιστές. Εκεί πρέπει να γίνουν οι αλλαγές, στη διεύρυνση της φορολογικής βάσης, ιδιαίτερα εκείνων που έχουν μεγάλα εισοδήματα. Αυτό απέχει από το να λειτουργεί στη χώρα σας.
– Το 2015 σηματοδότησε τρικυμία στις σχέσεις της νεοεκλεγείσας ελληνικής κυβέρνησης με το Βερολίνο. Εχουμε μπει τώρα σε πιο ήρεμα νερά;
– Εμείς περιμένουμε να τηρηθεί το αρχαίο λατινικό ρητό pacta servanda sunt (σ.σ.: Να τηρούνται τα συμφωνημένα). Αυτό είναι που περιμένουμε από την Ελλάδα. Μίλησα για το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων πιο πριν. Την τελευταία φορά που είχα έρθει στην Αθήνα λέγαμε ότι πρέπει να πουληθεί το παλιό ελληνικό αεροδρόμιο. Εν τω μεταξύ, έχει αποκαλυφθεί ότι είναι πολύ δύσκολο να πουληθεί, επειδή υπάρχουν πολλά προβλήματα με το ακίνητο. Αυτά όμως είναι προβλήματα της διοίκησης, που θα πρέπει να ρυθμισθούν. Και όλα αυτά δεν έχουν ρυθμισθεί. Και γι’ αυτό προχωρούν όλα τόσο αργά. Είναι κρίμα όμως, γιατί πρόκειται για ένα καταπληκτικό ακίνητο, το γνωρίζετε καλύτερα από μένα, υπάρχουν επενδυτές που γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν. Η κυβέρνηση είναι πολύ αργή και δεν βάζει το ζήτημα σε μια σειρά. Χρειάζεται περισσότερη πίεση, ώστε να γίνει δυνατό να ολοκληρωθεί κάτι τέτοιο.