Κύριε διευθυντά
Με αφορμή την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα, αναφορικά με την υποψηφιότητα του κ. Πέτρου Κόκκαλη με τον ΣΥΡΙΖΑ, επιτρέψετέ μου να παραθέσω ένα προσωπικό γεγονός, από το 1990.
Σε μια μοναδική περίπτωση που ζήτησα τη βοήθεια του θείου μου, Χαρίλαου Φλωράκη, ήταν μήπως θα μπορούσε να μεσολαβήσει για να με δεχθεί ο Σωκράτης Κόκκαλης (ήθελα να του προτείνω ένα επενδυτικό σχέδιο στον τουρισμό) γνωρίζοντας τις φιλικές και συντροφικές σχέσεις που είχε ο Χαρίλαος με τον Πέτρο Κόκκαλη, πατέρα του Σωκράτη και παππού του συριζαίου υποψηφίου.
Η απάντησή του, μονολεκτική όπως συνήθιζε πάντα, ήταν: Μακριά.
Τώρα, πώς το «μακριά» του Χαρίλαου έγινε «κοντά» από τον Αλέξη είναι άλλου παπά ευαγγέλιο…
Κωνσταντινος Λυκας