Κύριε διευθυντά
Η selfie του κ. Ζάεφ κατά την επίσημη υποδοχή του κ. Τσίπρα και της πολυπληθούς συνοδείας του μας εξέπληξε. Ο κ. Ζάεφ επέλεξε ακριβώς τη στιγμή που δεκάδες ειδησεογραφικά πρακτορεία από όλη την υφήλιο φωτογράφιζαν τον εναγκαλισμό του με τον Ελληνα πρωθυπουργό για να αυτοφωτογραφηθεί μαζί του! Επρόκειτο για έκφραση αυθόρμητου ενθουσιασμού; Για σκοπιανή αίσθηση σκωπτικού χιούμορ; Για βαλκάνια πεποίθηση ότι η σύγχρονη τεχνολογία πρέπει να έρχεται μπροστά από τα πραγματικά γεγονότα; Για τον «ναρκισσισμό του καθρέφτη», όπως ένας φροϊδικός ψυχαναλυτής θα διαπίστωνε αν ανέλυε την αυταρέσκεια της δημόσιας χειρονομίας του κ. Ζάεφ; Για την ανάγκη αρχειοθέτησης μιας ιστορικής στιγμής στο προσωπικό του αρχείο; Ή μήπως ο κ. Ζάεφ «δεν πιστεύει ακόμα στα μάτια του» και χρειάζεται μια φωτογραφική επικύρωση για να τον πείσει ότι υπάρχει πράγματι η συμφωνία με την Ελλάδα και ότι έρχονται τα μεγάλα δώρα (ΝΑΤΟ, Ε.Ε., επενδύσεις, κ.λπ.); Το συγκαταβατικό χαμόγελο του παρατεταγμένου σε αναμονή κ. Δραγασάκη μάλλον συνηγορεί για την τελευταία εκδοχή. Οποια και αν είναι η εξήγηση πάντως, αναρωτιέται κανείς αν Ευρωπαίος πρωθυπουργός ή ανάλογο πολιτικό πρόσωπο θα υποδεχόταν τον πρωθυπουργό της Ελλάδος με μια ενθουσιώδη selfie… Σίγουρα όχι η κ. Μέρκελ, ο κ. Μακρόν ή ο κ. Σάντσεθ. Ισως ο Βολιβιανός κ. Μοράλες. Αλλά είναι προφανές πλέον ότι άλλη βαρύτητα έχει στα Σκόπια μια selfie και άλλη σε χώρες της Ευρώπης.
Μιχαλης Μοσχος