Κύριε διευθυντά
Θα σας διηγηθώ μια ανάμνησή μου, με αφορμή τα πολιτικά δρώμενα που τις τελευταίες ημέρες κάλυψαν σε όλη την έκταση τα μέσα επικοινωνίας. Η «κούρτη του Ζαμπέλη», ευφυολόγημα των κατοίκων του νησιού κατατωγής μου, μεταφορά από την αγγλική λέξη court, κατάλοιπο της κατοχής των Αγγλων στα Επττάνησα, ήταν μια αλάνα, ας μου συγχωρεθεί η αδόκιμος λέξις, μπροστά στο σπίτι μας. Ο αείμνηστος κύριος Ζαμπέλης είχε την ατυχή σκέψη να την αφήσει στη διαθήκη του και στην πρώην και στη δεύτερη σύζυγό του. Ατύχησε. Οι συγκρούσεις έντονες για το ποια από τις δύο θα επικρατήσει. Τα οικογενειακά στη φόρα, που λένε. «Τι συμβαίνει;», ρωτούσαμε; Η νόνα μας μάς απαντούσε πάντα μονολεκτικά «μαλλιοτραβήματα», κουνώντας το κεφάλι της και ψιθυρίζοντας «τι επίπεδο! τι επίπεδο!», έκλεινε τα παράθυρα για να μην ακούει.
Η υπογράφουσα εγγονή κλείνει την τηλεόραση…
Σουζη Φερεντινου-Μπορονκαϋ, Φιλοθέη