Η λανάρα και η κόρη (λέμε τώρα) βιομήχανου

Η λανάρα και η κόρη (λέμε τώρα) βιομήχανου

Κύριε διευθυντά

Πριν από πολλά πολλά χρόνια, αρχές δεκαετίας του ’60, μαθητής Δημοτικού σε μια επαρχιακή πόλη της Μακεδονίας, είχα μια συμμαθήτρια της οποίας ο πατέρας εξασφάλιζε τα προς το ζην με μια λανάρα σε ένα μαγαζάκι –τρύπα θα έλεγα– με την οποία έξαινε το μαλλί των προβάτων πριν το κλώσιμο, που του έφερναν μικροκτηνοτρόφοι της περιοχής. Οταν λοιπόν ο καινούργιος δάσκαλος τη ρώτησε για το επάγγελμα του πατέρα της, απάντησε στομφωδώς: Βιομήχανος. Αυτό το διασκεδαστικό περιστατικό ανέσυρε η μνήμη μου, διαβάζοντας την απάντηση του γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ στην, περιπαικτική μάλλον, απορία της Ν.Δ. γιατί ο Αλ. Τσίπρας δεν προσφεύγει στη βάση του κόμματος για την εκλογή του ως προέδρου. Η απάντηση αυτή έκανε λόγο «περί ηγετικής φυσιογνωμίας ευρωπαϊκής εμβέλειας του Αλ. Τσίπρα», η οποία πραγματικά με έκανε να γελάσω με την καρδιά μαζί με πλήθος άλλων, όπως είμαι σίγουρος ότι συνέβη. Ας γνωρίζουν μερικοί ότι τίποτε δεν διαβρώνει περισσότερο από τη γελοιότητα.

ΥΓ. Η κακόμοιρη συμμαθήτρια παρέμεινε έκτοτε ως «η κόρη του βιομήχανου».

Χρηστος Λαμπροπουλος, Πολιτικός μηχανικός

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή