Κύριε διευθυντά
Με αφορμή την κριτική της συνεργάτιδος της «Καθημερινής» Ματίνας Καλτάκη, που δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 22ας Σεπτεμβρίου 2019 και έφερε ως τίτλο «Τυραννώντας τον Οιδίποδα Τύραννο», θα ήθελα να κάνω ορισμένες επισημάνσεις. Σαφώς, δεν είναι σε θέση όλα τα θέατρα της ελληνικής επικράτειας να φιλοξενήσουν παραστάσεις αρχαίου δράματος με το ίδιο λιτό σκηνογραφικό μεγαλείο που προσδίδει η Επίδαυρος. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να απομονώσουμε και κατ’ επέκτασιν να απομακρύνουμε από το θέατρο τον θεατή ο οποίος δεν έχει τη δυνατότητα, για μια σειρά λόγων, να μεταβεί μέχρι την Επίδαυρο για να τις παρακολουθήσει. Στο αρχαίο δράμα, άλλωστε, πρωταρχικό ρόλο διαδραματίζει η πλοκή, ο ποιητικός λόγος και η δραματική συνθήκη. Γιατί, λοιπόν, να στερήσουμε από τον κάτοικο της περιφέρειας το δικαίωμα να βιώσει τη μέθεξιν στο έχον πλήρη ποιητική και δομική αρτιότητα αρχαίο δράμα;
Μια τέτοια μέθεξιν βίωσα και εγώ παρακολουθώντας τη συγκεκριμένη παράσταση σε θέατρο της περιφέρειας. Μπορεί το σκηνικό να μην ήταν επιβλητικό, μπορεί οι καρέκλες του κοινού να ήταν πλαστικές, αλλά αυτό δεν εμπόδισε ούτε εμένα ούτε τους υπόλοιπους θεατές να παρακολουθήσουμε το δράμα που εξελίσσετο ενώπιόν μας και να βιώσουμε την κάθαρσιν του τελευταίου χειροκροτήματος.
Δημητρα Θανου, Φιλόλογος