Επάγγελμα πατρός και ισότης μαθητών

Κύριε διευθυντά
Ο επιστολογράφος κ. Γιώργος Ι. Κωστούλας, που σε πρόσφατο, ωραίο γράμμα του έκαμε λόγο για τον Παπαδιαμάντη («Κ», 14.9.2019), με εξέπληξε με εκείνο της 5ης Οκτωβρίου, το οποίο τιτλοφορείται «Το επάγγελμα πατρός (τότε) και οι μαθητές». Από τα δώδεκα χρόνια της μαθητικής μου ζωής και εκείνα της καθηγητικής, η μνήμη μου δεν διασώζει κανένα κρούσμα «ανάλγητης επιθετικότητας των προνομιούχων μαθητών εναντίον συμμαθητών τους» που οι γονείς τους ασκούσαν «παρακατιανό» επάγγελμα. Ο παλαιός αριστερός φίλος του κ. Κωστούλα, που αποδίδει «σε ταξικούς λόγους τον αχρείαστο παιδικό κοινωνικό στιγματισμό», απλώς κουκιά έφαγε και κουκιά μολογάει.
Φρόντιζα πάντοτε, ατύπως και επιμόνως, να σημειώνω στον καθηγητικό μου κατάλογο όχι μόνο το επάγγελμα του πατρός, αλλά και τον αριθμό των τέκνων της οικογένειας. Στις περιπτώσεις των τελειοφοίτων, και τη σχολή στην οποία απέβλεπαν.
Το να αγνοεί ο δάσκαλος την «ανθρώπινη κατάσταση» των μαθητών του είναι αδιαφορία κολάσιμη.
Ν. Δ. Τριανταφυλλοπουλος