Κύριε διευθυντά
Οπως είναι γνωστό, στη διάρκεια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα ή αγώνα μπάσκετ, χρησιμοποιείται μόνο μία μπάλα (ελαστική σφαίρα).
Αντί της λέξης «μπαλιά» –της οποίας ο εγκυκλοπαιδικός ορισμός έχει ως εξής: «1) το λάκτισμα ή το χτύπημα της μπάλας και η τροχιά που διαγράφει η μπάλα («έστειλε μια καλή μπαλιά και έτσι σημειώθηκε γκολ») 2) χτύπημα από μπάλα («μου ήρθε μια μπαλιά στο κεφάλι»)»– χρησιμοποιείται στις αναμεταδόσεις αγώνων από εκφωνητές η λέξη «μπάλα». Ετσι ακούγονται εκφράσεις όπως «ο τάδε παίκτης κέρδισε άλλη μια μπάλα», σε αγώνα της Εθνικής ποδοσφαίρου «χάνουμε εύκολα μπάλες», «πήραν τις αδέσποτες μπάλες», «στη διάρκεια του αγώνα ο κυνηγός πήρε πάνω από 50 μπάλες», «ο επιθετικός τάδε δεν τροφοδοτήθηκε από πολλές μπάλες» κ.λπ.
Μετά τα ανωτέρω, θα πρέπει από τους εκφωνητές να χρησιμοποιούνται σωστά οι λέξεις «μπάλα» και «μπαλιά». Αποτελεί γενικά πρόκληση η παραβίαση της ταυτότητας της κάθε λέξης.
Θάνος Θανασης, Τοπογράφος μηχανικός ΕΜΠ
«Δε θέλω τίποτε άλλο παρά να μιλήσω απλά, να μου δοθεί τούτη η χάρη» έγραψε κι ακούγεται για όποιον επιχειρεί, με όποια εξάρτυση φέρει, καταδύσεις και αναδύσεις στο σεφερικό σύμπαν, σαν πρόλογος ευαγγελίου. «…κι είναι καιρός να πούμε τα λιγοστά μας λόγια γιατί η ψυχή μας αύριο κάνει πανιά». Στη φωτογραφία, ο Μικρασιάτης Γιώργος Σεφέρης, πρεσβευτής στο Λονδίνο, με τους πρωθυπουργούς Βρετανίας Μακμίλαν και Ελλάδος Καραμανλή σε δεξίωση το 1961. Χρόνια νωρίτερα, πικραμένος από δυσμενή μετάθεση στο προξενείο Κορυτσάς νιώθει παγιδευμένος ανάμεσα στους «θεοτούμπηδες» της διπλωματίας και τους «κουσκουσούρηδες» της ελληνικής κοινωνίας. Αντλεί δύναμη από τη σκέψη της Μαρώς· τη λατρεία και τον πόθο του γι’ αυτήν καταθέτει λιτά σε επιστολές, με λέξεις υπαγορευμένες από καρδιά και σώμα.