Κύριε διευθυντά
Το άρθρο του κ. Απόστολου Λακασά στην «Καθημερινή» της 8ης/1/20 με τίτλο «Ρε, θα μας αφήσεις να κλέψουμε;» μου θύμισε ότι ακριβώς τις λέξεις αυτές είχα ακούσει το 1956 όταν άρχισα να δουλεύω τον Πειραιά. Ο πατέρας μου και εγώ είχαμε γεννηθεί στον Πύργο της Βουλγαρίας, αλλά το 1939, όταν άρχισε ο πόλεμος, ήρθαμε στην Αθήνα, διότι η γενοκτονία των Ελλήνων τότε εκεί είχε πάρει σοβαρές διαστάσεις. Αυτή μετά επί κομμουνισμού αποτελείωσε δυστυχώς τη δουλειά της. Ενας εφοπλιστής του Αμβούργου, λοιπόν, όπου το όνομα Μπεζή από προπολεμικά ήταν πολύ γνωστό για την τιμιότητά του, τηλεφώνησε στον πατέρα μου ζητώντας του να επέμβει, διότι ένας μικρός πράκτορας που είχε ξεφορτώσει το πλοίο του Γερμανού, και είχε εισπράξει τον ναύλο για να τον στείλει στον εφοπλιστή απλά τον έφαγε! Ο πατέρας μου ζήτησε να έρθει ο πράκτορας αυτός στο γραφείο μας, και δεν θυμάμαι ποιο αποτέλεσμα είχε η ανάμειξή του σε αυτήν την υπόθεση. Δεν ξεχνώ όμως ποτέ το «αντίο» του πράκτορα αυτού, «Βρε κύριε Μπεζή, γιατί δεν μένατε τον Πύργο να μας αφήσετε εμάς εδώ να κάνουμε τη δουλειά μας»!
Αλεξανδρος Μπεζης, Κηφισιά