Κύριε διευθυντά
Εκτιμώ ιδιαιτέρως τον συνεργάτη σας λόγιο συγγραφέα – ιστορικό Τάκη Θεοδωρόπουλο. Αξιέπαινο διότι, μολονότι σπούδασε στο Παρίσι, διετήρησε την ευθυκρισία του μέσα στο τσουνάμι της μπουρδολογίας. Ενας εξ ελαχίστων – μετρημένων στα δάκτυλα ενός ακρωτηριασμένου χεριού, όταν άλλοι παρουσίασαν ψευδεπίγραφες σπουδές και καθιερώθηκαν. Δεν είμαι αντικειμενικός, υπήρξαμε στενοί φίλοι.
Παρά ταύτα στο άρθρο του: «Από τον Θουκυδίδη στον κoρωνοϊό» («Κ» 15/3/20) υποτιμά την ευφυΐα του ιού χαρακτηρίζοντάς τον «ανόητο». Κατά έναν ορισμό της ευφυΐας (που πιστεύω), ευφυΐα είναι η ικανότητα αλλαγής συμπεριφοράς για την επιβίωση. Σεβόμενος τον χρόνο σας, θα πω ότι, κατ’ εμέ, τα μικρότερα έμβια όντα είναι τα αριστουργήματα της δημιουργίας και έχουν εξασφαλίσει τη βιωσιμότητά τους διά της προσαρμογής αλλά και της θυσίας του ατόμου για το συμφέρον του είδους. Είναι άλλου είδους νοημοσύνη.
Ο ένας ιός «γνωρίζει» ότι θα σκοτώσει τον ξενιστή και τον εαυτό του, ως καμικάζι, αλλά εν τω μεταξύ θα έχει πολλαπλασιασθεί και μεταναστεύσει εξασφαλίζοντας τη συνέχεια του είδους. Απειρα πειράματα πασίγνωστα έχουν αποδείξει την ευκολία εξολοθρεύσεως των ελεφάντων και τη δυσκολία εξοντώσεως των κουνουπιών. Κατά τα πειράματα των πρώτων ατομικών βομβών βρήκαν όλα τα δυστυχή ζώα νεκρά, αλλά τις κατσαρίδες να τρέχουν, ως συνήθως.
Τηλέμαχος Μαρατος