Kύριε διευθυντά
H πανδημία του κορωνοϊού, η οποία έπληξε τόσο αιφνίδια και ανέτρεψε πλήρως την καθημερινότητά μας, μου δίνει την αφορμή να αναφερθώ στην πανδημία της ισπανικής γρίπης, τον χειμώνα του 1917 προς 1918, κατά τη διάρκεια του Α΄ Π.Π., της οποίας τα θύματα ήταν παγκοσμίως μεταξύ 25 εκατομμυρίων και 50 εκατομμυρίων. Τότε βεβαίως δεν υπήρχαν κομπιούτερ, τηλεοράσεις και τα τηλέφωνα ήταν ελάχιστα. Κυρίως όμως δεν υπήρχε η κρατική μέριμνα και η στοιχειώδης ιατρική περίθαλψη. Ετσι ο μακαρίτης ο πατέρας μου, ιερέας Νικόλαος Βενέτης (1908-1993), δέκα χρονών τότε περίπου, τον καιρό της ισπανικής γρίπης, γράφει στο, μεταθανατίως, εκδοθέν βιβλίο του «Στη σκιά της Μουργκάνας» για την ισπανική γρίπη που έπληξε το χωριό του, Λια, σκαρφαλωμένο ψηλά στο «διχασμένο» βουνό της Μουργκάνας, ένα χωριό περίπου χιλίων ατόμων:
«Η γρίπη αυτή θέρισε σε τρεις μήνες εκατό άτομα από το χωριό. Παρουσιαζόταν με συμπτώματα υψηλού πυρετού, κρατούσε δυο ή τρεις ημέρες κι εάν ο οργανισμός άντεχε, την περνούσε ο άρρωστος, εάν όχι, τότε υπέκυπτε στο μοιραίον».
Αντωνης Ν. Βενετης, Μοναστηράκι Δωρίδος