Κύριε διευθυντά
Τα παραδείγματα από τη μετάφραση των Εβδομήκοντα (ανάξω, εισάξω, εξάξεις) που παραθέτει ο επιστολογράφος σας κ. Α. Στέφος (13/5/2020) δεν πρέπει να ξενίζουν καθόλου, αφού αποτελούν τον ορθό τύπο του μέλλοντος των αντιστοίχων ρημάτων σε όλες τις περιόδους της Αρχαιοελληνικής.
Αντιθέτως, η Κοινή Νεοελληνική εκφράζει τον μέλλοντα χρόνο περιφραστικά, με το μελλοντικό θα (
Οταν αντιθέτως η μελλοντική πράξη θεωρείται στιγμιαία, συνεπτυγμένη, ή συνοπτική, απαιτείται η υποτακτική του αορίστου: θα παραγάγω, θα παράσχω, θα υπερβώ, θα παραβάλω (με ένα λάμβδα) κ.λπ. Σε κάθε περίπτωση πάντως, με τη χρήση του μελλοντικού θα (και βεβαίως του να που εμπεριέχεται στο θα) καθίσταται υποχρεωτική η υποτακτική και αποκλείεται οποιοσδήποτε τύπος που προέρχεται από τον απλό μέλλοντα της Αρχαιοελληνικής, συμπεριλαμβανομένης της Ελληνιστικής Κοινής – στα ανωτέρω παραδείγματα: άξω, έξω/ σχήσω, βήσομαι, βαλώ.
Παυλος Β. Σφυροερας, Δ.Φ., Καθηγητής, Κλασικής Φιλολογίας