Κύριε διευθυντά
Την Παρασκευή 24η Ιουλίου, εν έτει 2020 μετά Χριστόν, συντελείται αδιανόητη για την εποχή μας πράξη ιεροσυλίας εις βάρος του σπουδαιοτέρου εμβληματικού μνημείου της Ορθοδοξίας και αρχαιοτέρου συμβόλου της χριστιανοσύνης, παγκοσμίου φήμης και αναγνωρίσεως. Δεν έχω αμφιβολία ότι μεγάλη μερίς φωτισμένων και δημοκρατικών πολιτών της εξ Ανατολών γείτονος διαφωνεί με την ενέργεια αυτή, κατά το πνεύμα και σχετικών δηλώσεων του νομπελίστα διαπρεπούς συγγραφέως κ. Ορχάν Παμούκ, και όχι μόνον.
Με βαθιά απογοήτευση βλέπουμε να αναιρείται δυστυχώς μία μνημειώδης απόφαση την οποία έλαβε πριν από 86 χρόνια ο ιστορικός ηγέτης και δημιουργός της κοσμικής Τουρκίας. Διακόπτεται έτσι μία σημαντική γέφυρα πολιτιστικής επικοινωνίας μεταξύ δύο γειτονικών λαών που από ιστορία και γεωγραφία είναι «καταδικασμένοι», και οφείλουν, να ζουν πλάι πλάι εντός ατμοσφαίρας διαρκούς ειρήνης και φιλίας, επ’ ωφελεία αμφοτέρων. Ειλικρινής και θερμός υποστηρικτής της θέσεως αυτής υπήρξε πάντοτε ο υπογράφων, έλκων την απωτέραν οικογενειακή καταγωγή του από τη Βασιλίδα των Πόλεων.
Εμπλεως θλίψεως για τις εξελίξεις, επιθυμώ να υποβάλω μέσω των φιλόξενων στηλών της εφημερίδος σας –τακτικός αναγνώστης της οποίας τυγχάνω επί 66 έτη– την πρόταση όπως κατά την επικειμένη νέαν αποφράδα ημέρα ηχήσουν πένθιμα οι καμπάνες των εκκλησιών Ελλάδος, Κύπρου και των όπου Γης Ελλήνων.
Σπυρος Δοκιανος, Πρέσβυς ε.τ., Γλυφάδα