Κύριε διευθυντά
Δημοσιεύθηκε στην έγκριτη εφημερίδα σας, την 3η Απριλίου 2016, άρθρο του κ. Π. Βουρλούμη, με τίτλο «Οι Eνοπλες Δυνάμεις και το προσφυγικό», στο οποίο ο ίδιος επιχειρηματολογεί «…υπέρ της ανάθεσης στις Eνοπλες Δυνάμεις… πρωταγωνιστικού ρόλου στην αντιμετώπιση του προβλήματος», του προσφυγικού. Φαίνεται καθαρά ότι αυτή είναι η θέση του κ. Βουρλούμη, η οποία είναι επίσης θέση μεγάλης μερίδας των Ελλήνων, που έχουν εμπιστοσύνη στις Eνοπλες Δυνάμεις και αναγνωρίζουν τις ικανότητές τους να φέρουν εις πέρας τέτοιου είδους σημαντικές αποστολές. Προκειμένου, όμως, να υποστηρίξει τη θέση αυτή, παραθέτει επιχειρήματα των οποίων αμφισβητείται η τυπική και ουσιαστική ορθότητα.
Και εξηγούμαι:
α) Oταν ισχυρίζεται ο κ. Βουρλούμης ότι «…Στην πράξη οι Eνοπλες Δυνάμεις έχουν να δοκιμαστούν σε επιχειρήσεις μεγάλης εμβέλειας από την εποχή της διχοτόμησης της Κύπρου, το 1974. Τότε το φιάσκο της επιστράτευσης πρόδωσε πολύ χαμηλό βαθμό ετοιμότητας…» και ότι «…Δεν υπάρχει τρόπος να το μάθουμε, αν δεν δοκιμαστούν σε επιχειρήσεις που απαιτούν ολοκληρωτική κινητοποίηση και συντονισμό και έχουν άμεσες και πραγματικές συνέπειες. Προσπάθειες που βάζουν ζόρι στον οργανισμό, ώστε να διαπιστωθούν οι τυχόν αδυναμίες και ελλείψεις….», και β) Oταν γράφει ότι «Είναι τώρα μια σπάνια ευκαιρία να γίνει αυτό. Να εκπαιδευτούν στελέχη, μεταφορικώς, με “πραγματικά πυρά”, να διαπιστωθούν οργανωτικές και ηγετικές ικανότητες και αδυναμίες, και να μετρηθεί η αποτελεσματικότητα στην επίτευξη συγκεκριμένων στόχων….», κατά την άποψή μου και πέρα από την ατυχή σύγκριση σημαντικά διαφορετικών περιόδων και καταστάσεων, φαίνεται ότι δεν έχει καλή ενημέρωση ως προς το σημερινό status επιχειρησιακής ετοιμότητας και ικανότητας αντιμετωπίσεως αποστολών μεγάλης κλίμακας από τις Eνοπλες Δυνάμεις μας. Σήμερα, αλλά και κατά τα χρόνια συνεχώς μετά το «Κυπριακό», οι Eνοπλες Δυνάμεις έχουν εκσυγχρονίσει σε υψηλό βαθμό τον τρόπο λειτουργίας των, τη σύνθεση των μονάδων, τον εξοπλισμό τους, την αλυσίδα διοικήσεως και τον χρόνο/βαθμό αντίδρασης και ανταπόκρισης σε πολλαπλάσιας δυσκολίας ζητήματα, ενώ η παρεχόμενη εκπαίδευση είναι ανωτέρου και ανωτάτου επιπέδου.
Επομένως, ανεξάρτητα από την ανάγκη «λελογισμένης» χρήσης των υπηρεσιών των Ενόπλων Δυνάμεων στην αντιμετώπιση κοινωνικοπολιτικών κρίσεων, όπως το προσφυγικό, όταν το κράτος για διάφορους λόγους πραγματικής ή ιδεοληπτικής αδυναμίας δεν μπορεί αυτοδυνάμως να τις αντιμετωπίσει, η επιχειρηματολογία για την ανάγκη της ενεργοποιήσεώς των στην αντιμετώπιση των κρίσεων αυτών δεν θα πρέπει να έχει χαρακτήρα υποβαθμίσεως της ικανότητας και ετοιμότητας και του ηθικού των Ενόπλων Δυνάμεων.
Δρ Π. Σταμου – Αξιωματικός Π.Ν. ε.α.