Τα στοιχήματα της αρχιτεκτονικής 

Τα στοιχήματα της αρχιτεκτονικής 

Κύριε διευθυντά

Κατά καιρούς πνευματικοί δημιουργοί δέχονται ποικίλες βολές στην κατεύθυνση του έργου τους. Συνήθως οι επιθέσεις αυτές οφείλονται σε διαφορά αντιλήψεων ή τρόπου χειρισμού συγκεκριμένων θεμάτων. Σπανιότατα παρατηρείται όμως συλλήβδην απαξιωτική τοποθέτηση εναντίον ολόκληρου επιστημονικού κλάδου.

Στο φύλλο σας στις 6.5.2016 ο έγκριτος και συνήθως καίριος και βαθύς αναλυτής κ. Τ. Θεοδωρόπουλος εντάσσει αδόκιμα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο «ιδεολογίας» και το σύνολο των αρχιτεκτόνων με αφορμή το σχήμα της φετινής εθνικής συμμετοχής στη διοργάνωση της Biennale Βενετίας, διακεκριμένου δημόσιου βήματος του διεθνούς αρχιτεκτονικού γίγνεσθαι. 

Βεβαίως η εποχή του μεσαιωνικού «τέκτονα» και της κατασκευαστικής του ομάδας δεν έπαψε να απασχολεί τους ιστορικούς της αρχιτεκτονικής. Aλλωστε στην οθωμανική περίοδο άνθησε στον ελληνικό χώρο η παράδοση των μετακινούμενων συνεργείων, συνήθως λιθοξόων και ξυλουργών, στους οποίους οφείλονται θαυμαστά νεωτερικά κτίσματα, ναοί και αρχοντικά, αλλά και ολόκληροι οικισμοί (Πάπιγκο, Ανδρίτσαινα κ.λπ.). Ο κ. Θεοδωρόπουλος παρέλειψε ατυχώς ένα κρίσιμο θέμα: την πλαισιακή έστω προσέγγιση της αρχιτεκτονικής παιδείας που συνιστά μοναδική περίπτωση οργάνωσης θεωριών σε ορατή δημόσια πράξη. Θα γινόταν σαφές τότε, ότι το είδος, η έκταση και το βάθος των αντίστοιχων σπουδών καλύπτουν επεξεργασμένα σχεδόν το σύνολο των ανθρωπιστικών θέσεων που χαρακτήρισαν τον homo universalis. 

Eστω λοιπόν ότι μία μη κρίσιμη μάζα των επαγγελματιών του κλάδου όντως εμφορείται από ακραίες ιδεολογίες. Μα η αυθεντική δημιουργία δεν επηρεάζεται από ιδεολογίες. Το αντίθετο: «Μουσικήν ποίει και εργάζου» ήταν το πρόσταγμα της σχολής των Ικτίνου, Καλλικράτη, δηλαδή να διαλέγεσαι με τις Μούσες, αλλά να παράγεις.

Oμως η έννοια της αρχιτεκτονικής παραγωγής έχει υποστεί βαρεία μετάλλαξη που δημιούργησε αλλαγή τάσεων: το εξέχον Tate Foundation απένειμε το φετινό βραβείο Turner, κορυφαία ατομική διάκριση των καλών τεχνών, σε ομάδα νεαρών Βρετανών αρχιτεκτόνων που με συλλογικές παρεμβάσεις διαμόρφωσαν κοινόχρηστους χώρους σε υποβαθμισμένες αστικές ζώνες. Ας δούμε λοιπόν με εγκράτεια τι θα κομίσει στο διεθνές κοινωνικό σύνολο αυτή η ελληνική συμμετοχή. Είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει τότε ουσιαστικό έδαφος ώστε εκ του αποτελέσματος οι πνευματικοί άνθρωποι να ασκήσουν ουσιαστική, τεκμηριωμένη και εποικοδομητική κριτική σε αυτούς που υπηρετούν συνειδητά τη μητέρα των τεχνών, έστω και αν δεν διακριθούν.

Νικοσ Μιχοπουλος – Αρχιτέκτων, τ. αντιπρόεδρος Ελληνικής Αρχιτεκτονικής Εταιρείας, τ. μέλος ΔΕΠ Eδρας Πολεοδομίας ΕΜΠ

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή