Κύριε διευθυντά
Στα δύο άρθρα που δημοσιεύθηκαν στην «Καθημερινή» της Κυριακής 19/6/20126 για τον Ανδρέα Παπανδρέου απουσιάζουν ορισμένες ενέργειες ενός ηγέτη με πολλά προσόντα και γνώσεις, ο οποίος επηρέασε βαθύτατα όχι μόνο τα πολιτικά πράγματα, αλλά και τα ήθη και τον νου της κοινωνίας. Μια επιρροή που υπάρχει μέχρι σήμερα. Δεν αναφέρθηκε ότι το πρώτο πράγμα που έκανε ως πρωθυπουργός ήταν να φορτώσει το κράτος με ένα δάνειο με το οποίο αύξησε τους μισθούς και τις συντάξεις, ιδίως των αγροτών, δημιουργώντας ή μάλλον εξαγοράζοντας ένα στρατό οπαδών του ιδίου και της υστεροφημίας του μεταθανατίως. Hταν μια καλά μελετημένη πολιτική επένδυση που απέδωσε μακροχρονίως στον ίδιο και στο κόμμα του, αλλά όχι στο κράτος, που είχε ανάγκη παραγωγικών μέτρων. Και του επέτρεψε να εκδηλώνει άφοβα τον κυνικό αμοραλισμό του όταν με τις πράξεις του ενέπαιζε τον κόσμο και προσέβαλλε τη νοημοσύνη του. Χαρακτηριστικός ήταν μεταξύ άλλων ο ισχυρισμός του ότι έκτισε ένα πολυτελές σπίτι με δανεικά που πήρε από δύο βουλευτές, τους φτωχότερους του Κοινοβουλίου (για να μη θεωρηθεί ότι οφείλει χάρη σε κάποιον πλούσιο που θα ζητούσε ανταλλάγματα) και από ένα φίλο Λιβανό. Μπορεί να φανταστεί κανείς τι θα γινόταν σε ευρωπαϊκά κοινοβούλια εάν ένας πρωθυπουργός έκανε τέτοια δήλωση. Βέβαια, στην Ελλάδα ποτέ κανείς δεν ρώτησε, ούτε η αντιπολίτευση ούτε ο Τύπος, εάν οι δύο βουλευτές είχαν χρήματα ή αν πήραν πίσω τα δανεικά. Η υπόθεση έκλεισε με μια αποθέωση του παπανδρεϊσμού από τον υπουργό Δικαιοσύνης, παρακαλώ! «Δεν θα ρίξουμε τον Ανδρέα για ένα κ…σπιτο!». Δεν ενδιαφέρθηκε, επίσης, για το μέλλον του τόπου, όταν ως διάδοχό του στο κόμμα υποστήριζε τον Τσοχατζόπουλο, ενώ δεν αγνοούσε το ποιόν του ανδρός, μόνο επειδή ήξερε ότι θα ήταν ένας μόνιμος υμνωδός του, προς ίδιον συμφέρον. Αλλά και η εξωτερική πολιτική του έπρεπε να αναφερθεί, την οποία χρησιμοποιούσε ως προσωπικό παιχνίδι ικανοποίησης της φιλοδοξίας του αγνοώντας το πραγματικό συμφέρον του κράτους. Αντιευρωπαϊσμός με συνθήματα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», αντιαμερικανισμός για τις βάσεις και εμπαιγμός των πάντων με το σύνθημα «Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται», όταν είχε υπογράψει για τις βάσεις. Επεδίωκε σχέσεις της Ελλάδας με τις αδέσμευτες χώρες που ήταν επικίνδυνες για τη χώρα. Αδέσμευτη η οικονομικά και στρατιωτικά αδύνατη Ελλάδα θα ήταν άθυρμα στα χέρια. Ας σκεφθεί κάθε λογικός άνθρωπος την ασφάλεια που παρέχει στη σημερινή Ελλάδα η εισδοχή της στην Ευρώπη από τον Καραμανλή και στο ευρωνόμισμα από τον Σημίτη όταν βρίσκεται απέναντι σε έναν πάνοπλο και επεκτατικό γείτονα, για να αντιληφθεί την πολιτική γύμνια μιας χώρας στη λέσχη των αδεσμεύτων. Οι αθέατες πλευρές της προσωπικότητας και των ενεργειών ενός ηγέτη που έπαιξε τόσο σημαντικό ρόλο και είχε τόσο ισχυρή επιρροή, είναι καλό να είναι γνωστές στους νεότερους για τη διαμόρφωση της πολιτικής σκέψης και θέσης τους.
Μενελαος Μπατρινος – Ομ. καθηγητής Ενδοκρινολογίας