Κύριε διευθυντά
Η αναισχυντία δεν είναι ξένη προς την πολιτική. Κάθε άλλο. Στην πιο συνηθισμένη περίπτωση κυβερνήσεις και αντιπρόσωποι του λαού άλλα υπόσχονται και άλλα κάνουν, προβάλλοντας αυταπόδεικτα ψευδείς και προσβλητικές για τη νοημοσύνη μας δικαιολογίες. Ομως η σημερινή κυβέρνηση και ειδικά ο πρωθυπουργός αγωνίζονται στον στίβο της αναισχυντίας με μοναδικό αντίπαλο τον εαυτό τους, τον οποίο έχουν στοιχηματίσει να ξεπερνούν κάθε φορά με όλο και πιο πρωτόγνωρες εκδηλώσεις. Σταχυολογώ δύο πρόσφατες περιπτώσεις που αφορούν τον πρωθυπουργό. Υπάρχει προηγούμενο όπου ο πρωθυπουργός της χώρας να ισχυρίστηκε ότι ο μοναδικός φόρος που έβαλε η κυβέρνησή του ήταν να αυξήσει κατά μία μονάδα τον ΦΠΑ, από το 23% σε 24%, όταν όλοι γνωρίζουν ότι έβαλε πάνω από είκοσι; Ο Γιόζεφ Γκέμπελς έλεγε ότι αν λες ένα μεγάλο ψέμα και το επαναλαμβάνεις συχνά, στο τέλος ο κόσμος θα το πιστέψει. Αυτό ίσχυε για την περίοδο πριν από την άνοδο της ριζοσπαστικής αριστεράς στην εξουσία. Τώρα ισχύει το ακόλουθο: «Οσο μεγαλύτερο από την αλήθεια είναι το ψέμα, τόσο μεγαλύτερη είναι η αναισχυντία αυτού που το εκστομίζει». Ισχύει επίσης και το ακόλουθο: «Οσο πιο προφανής είναι η συναλλαγή, τόσο μεγαλύτερη είναι η αναισχυντία αυτού που συναλλάσσεται». Υπάρχει προηγούμενο όπου ο πρωθυπουργός της χώρας να υπερασπίσθηκε με σθένος τροπολογία για την κατάργηση προστίμου σε μια επιχείρηση –που αφορούσε λαθρεμπόριο τσιγάρων, παρακαλώ– και την επαύριον ο ωφελούμενος επιχειρηματίας να τον αποθεώσει με δημόσιες δηλώσεις του;
Αναισχυντία, αδιαντροπιά, ξεδιαντροπιά, ξετσιπωσιά… Το ελληνικό λεξιλόγιο αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά πολύ φτωχό για να περιγράψει αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας στα χρόνια της κυβερνώσας αριστεράς. Ισως θα έπρεπε λοιπόν να προσαρμόσουμε την πασίγνωστη ρήση του Αϊνστάιν ως εξής: «Μόνο δύο πράγματα είναι άπειρα: το σύμπαν και η ανθρώπινη αναισχυντία (βλακεία), και ως προς το σύμπαν διατηρώ κάποιες αμφιβολίες».
Μιχαηλ Πασχαλης, Ομότιμος καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας Πανεπιστημίου Κρήτης, Τμήμα Φιλολογίας