Κύριε διευθυντά
Δεν είναι ανθρώπινο, και για τον πιο αδιάφορο και άθεο ακόμη επισκέπτη του ιερού νησιού της Τήνου, να μη στρέψει με σεβασμό, συμπόνια και αγάπη το βλέμμα του, και δακρυσμένο πολλές φορές, σ’ αυτούς τους σκληρά δοκιμαζόμενους πιστούς που «βαδίζουν» δίπλα τους με τα γόνατα στην ανηφόρα του δρόμου της Μεγαλόχαρης. Πολλοί απ’ αυτούς τους καλούς χριστιανούς, βαθιά απογοητευμένοι και πληγωμένοι από τα γήινα, προστρέχουν γονυπετείς στη μόνη ελπίδα που τους απομένει, την Παναγιά «τους». Αλλοι πάλι ακολουθούν αυτή την επώδυνη δοκιμασία από ευγνωμοσύνη για τη θεϊκή αρωγή που τους προσέφερε η Γοργοεπήκοος Θεοτόκος.
Φριξος Δημου, Πλοίαρχος Ε.Ν.