Κύριε διευθυντά
Στην «Καθημερινή» της 5.11.17 περιγράφονται συνθήκες πολιτικής συμπεριφοράς και τρόποι επικοινωνίας και ενημέρωσης που όντως κυριαρχούν και οι πολίτες αυτής της χώρας καθημερινά βιώνουν. Για παράδειγμα, εσείς σε άρθρο σας επισημαίνεται ότι «Δημιουργείται… ένας ασύλληπτος κυνισμός στην ελληνική κοινωνία που προκαλεί ζημιά», πως έτσι «ελλοχεύει ο κίνδυνος να αποδεχθούμε τα πάντα… τις κωλοτούμπες, τις μεταλλάξεις χωρίς τέλος…» και ότι «δεν αφήνεται κανένα περιθώριο για οράματα» – θα προσέθετα, ούτε για λίγα χαμόγελα, αν αναλογιστούμε τα των φόρων, τον ΕΝΦΙΑ και άλλα «ων ουκ έστιν αριθμός». Και ο Χρ. Γιανναράς εμφαντικά επισημαίνει πως «ο πολίτης είναι αδύνατο να ψηφίσει με ελεύθερη κρίση και βούληση» μέσα «στον ολοκληρωτισμό των εντυπώσεων» που επικρατεί στον πολιτικό λόγο και στα μέσα ενημέρωσης.
Με άλλα λόγια, θα έλεγα πως όλα αυτά, μεθερμηνευόμενα, σημαίνουν σοβαρό έλλειμμα δημοκρατίας, αφού ο πολίτης δεν μπορεί να ψηφίσει με «ελεύθερη κρίση», αλλά και ούτε ν’ αντιδράσει ως εθισμένος στον «ασύλληπτο κυνισμό» της «κωλοτούμπας», των «μεταλλάξεων» και του αποπροσανατολισμού της πληροφόρησης. Ή, το χειρότερο, συνιστούν μεθοδευμένη προσπάθεια επιβολής μιας άδηλης δικτατορίας, πολύ πιο επικίνδυνης από ό,τι η απροκάλυπτη. Γιατί, απλά, στη φανερή μπορείς να αντισταθείς, ενώ στην άδηλη, ως ανυποψίαστος, θα υποταχθείς∙ αφού, σιγά σιγά, παθητικά, θα την ανεχθείς, με τον καιρό θα εθιστείς και εντέλει, θέλεις δε θέλεις, θα την αποδεχθείς. Οι αντιφρονούντες –ή θεληματικά δύσπιστοι στα παραπάνω– ας αναλογιστούν τον πόνο που οι στίχοι του ποιητή μαρτυρούν: «Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ / μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη. / Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ. /… / Α όταν έκτιζαν τείχη πώς να μην προσέξω. /…/ Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμο έξω». (Καβάφης, Τείχη).
Β. Αν. Χαρισης, Μαρούσι