Κύριε διευθυντά
Διάβασα με ενδιαφέρον το ρεπορτάζ της κ. Πέννυς Μπουλούτζα στο φύλλο της 24ης Νοεμβρίου της έγκριτης εφημερίδος σας, με τίτλο: «Εξι στους δέκα πληρώνουν τον γιατρό από την τσέπη τους». Από τη συγκεκριμένη έρευνα καταδεικνύεται ότι 21% των ερωτωμένων δεν έλαβαν ιατρική φροντίδα λόγω κόστους, αμέλειας και αναμονής. Ας αναλογιστούμε λοιπόν ότι υπεισέρχονται ενίοτε και άλλες παράμετροι, πλην της οικονομικής. Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη μας ότι η εξέταση στα εξωτερικά ιατρεία ενός δημόσιου νοσοκομείου ή μιας δημόσιας πρωτοβάθμιας δομής υγείας παρέχεται δωρεάν, αντιλαμβανόμαστε ότι το ιδιωτικό κόστος δαπανών υγείας μπορεί να περιοριστεί σημαντικά, εφόσον υπάρξει: 1. Κατάλληλη ενημέρωση του κοινού για τον τρόπο πρόσβασης. 2. Θεσμική θωράκιση των υπηρεσιών, ώστε να τηρείται με συνέπεια και αυστηρότητα ο προγραμματισμός των ραντεβού. Αναμονή υπάρχει όπου γης για τη διενέργεια ιατρικών επισκέψεων, αλλά η ψυχολογία πολλών συμπολιτών μας δεν μπορεί να ανεχθεί το καθεστώς αναμονής και προσβλέπει στην καταστρατήγησή του, απορρυθμίζοντας τη λειτουργία του συστήματος.
Είναι επίσης ενδιαφέρον να δούμε το ποσοστό των εν Ελλάδι διαμενόντων, που καλύπτονται εντελώς δωρεάν από τις δημόσιες δομές υγείας, όπως επίσης και το ποσοστό των ανασφάλιστων συμπολιτών μας, που έχουν πρόσβαση σε υψηλής στάθμης υγειονομική φροντίδα χωρίς να στερούνται τίποτα σε σχέση με τους ασφαλισμένους, που καταβάλλουν υψηλότατες εισφορές για τις ίδιες υπηρεσίες. Αλλωστε οι αλλοδαποί (ακόμη και τουρίστες χωρών υψηλής εισοδηματικής στάθμης) απολαμβάνουν υπηρεσίες υγείας εντελώς δωρεάν προσερχόμενοι στα Τμήματα Επειγόντων των δημόσιων νοσοκομείων μας, γεγονός που κατ’ επανάληψη τους έχει προκαλέσει κατάπληξη.
Τέλος, πρέπει κάποτε ως κοινωνία να εξετάσουμε μήπως συμφέρει η ιδιωτική ασφαλιστική κάλυψη έναντι της «υποχρεωτικής» δημόσιας, η οποία οδηγεί σε καθηλωτικό εξισωτισμό άπαντες.
Χαραλαμπος Ζησης, Χειρουργός Θώρακος, Ιατρός ΕΣΥ