Κύριε διευθυντά
Εχει ο καιρός γυρίσματα… έλεγαν οι παλαιοί και να που φθάσαμε στην ανάγκη να γυρίσουμε στη γεωργία για να μην πεινάσουμε… Αφού αποψιλωθήκαμε από βιομηχανίες και βιοτεχνίες, μας απέμειναν η γεωργία, η ναυτιλία, ο τουρισμός και η παροχή υπηρεσιών. Εσφαλμένες πολιτικές δεκαετιών μείωσαν κατά πολύ την εισροή χρημάτων από τη ναυτιλία, ενώ ο τουρισμός, σημαντικός πυλώνας της εθνικής μας οικονομίας, δεν παύει να είναι ένας επισφαλής τομέας εξαρτώμενος από πλήθος παραγόντων, αβέβαιας όμως εξέλιξης, και η παροχή υπηρεσιών που βρίσκεται σε ανοδική μεν πορεία, χρήζει ιδιαίτερης προσοχής και στήριξης σε συνδυασμό με καινοτόμους δράσεις.
Ο τομέας όμως που δεν έπρεπε να παραμεληθεί ήταν αυτός της γεωργίας. Κάθε χρόνο σχεδόν βιώνουμε τον αποκλεισμό των εθνικών οδών από αγανακτισμένους αγρότες γιατί καλλιεργούν χωρίς μπούσουλα και χωρίς συγκεκριμένη αγροτική πολιτική, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εθνική μας οικονομία και την εξασφάλιση της διατροφής του ελληνικού λαού σε έκτακτες περιστάσεις όπως η σημερινή. Επισημαίνεται επιγραμματικά ότι τίποτε απ’ όλα αυτά δεν θα συνέβαινε αν έγκαιρα εφαρμοζόταν μια συνεπής αγροτική πολιτική, με στόχο τη δημιουργία βιώσιμων γεωργικών εκμεταλλεύσεων, που σημαίνει αυστηρή επιλογή αποδοτικών και εμπορεύσιμων καλλιεργειών (αναδιάρθρωση), βελτίωση της ποιότητας των παραγόμενων γεωργικών προϊόντων, μείωση του κόστους παραγωγής με ταυτόχρονη εξοικονόμηση ενέργειας και νερού, με σεβασμό πάντα στο περιβάλλον και τέλος αποτελεσματική οργάνωση της προβολής και της διακίνησής τους υπό φυσική ή μεταποιημένη μορφή τόσο στο εσωτερικό όσο και στις αγορές του εξωτερικού. Δυστυχώς, η πολιτεία δεν πήρε ποτέ στα σοβαρά τον ρόλο του υπουργείου Γεωργίας, το οποίο είναι το πιο δύσκολο υπουργείο, εν εγρηγόρσει καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, και, λόγω της ιδιόμορφης αποστολής του, δεν προσφέρεται για μαθητευόμενους μάγους, αλλά απαιτεί πολυσχιδές πολιτικό επιτελείο με μαέστρο που να γνωρίζει εις βάθος και πλάτος το αντικείμενο (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία, δάση, περιβάλλον) και όχι ανίδεους πολιτικούς, που κατά κανόνα υπήρξαν οι υπουργοί του.
Αλλωστε, υπήρξε ποτέ υπουργός που κατάρτισε ολοκληρωμένο πρόγραμμα αναδιάρθρωσης των καλλιεργειών; Η αναδιάρθρωση παραμένει πρόβλημα διαχρονικό και διακομματικά εκμεταλλεύσιμο… με τους αγρότες μας βυθισμένους στην αμηχανία για το τι μέλλει γενέσθαι, θύματα των κακών πολιτικών που εφαρμόσθηκαν όλα αυτά τα χρόνια, περιορισμένους στο κυνήγι των επιδοτήσεων χωρίς σχεδιασμό, χωρίς στρατηγική για το μέλλον της γεωργίας. Ο αυτοσχεδιασμός είναι μπάλωμα και όχι λύση.
Παν. Καρακατσουλης, Ομότ. καθηγητής Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών
Ο «Μαύρος Καβαλάρης» των Βαλκανικών Πολέμων, ο συνταγματάρχης Ευζώνων της Μικρασιατικής Εκστρατείας, του «Σεϊτάν Ασκέρ» –στρατός του διαβόλου– κατά τους Τούρκους. Ο Νικόλαος Πλαστήρας, εμβληματική μορφή της στρατιωτικής και πολιτικής δράσης επί σειράν δεκαετιών τον περασμένο αιώνα και βραχύβιος πρωταγωνιστής στη μετεμφυλιακή Ελλάδα, η μνήμη του οποίου συνδέθηκε με διαδρομή έντιμου, γενναίου, ανδρός. «Γκρίζες ζώνες»; Για ποιον δεν υπάρχουν; Αυτές θίγει ο επιστολογράφος της «Κ» σε ένα αιρετικό(;) κείμενο, που σίγουρα θα σχολιασθεί. Στη φωτογραφία, ο Πλαστήρας πρωθυπουργός (Οκτώβριος 1951 – Οκτώβριος 1952) με τον Γεώργιο Καρτάλη (αριστερά), υπουργό Συντονισμού στην κυβέρνησή του.