Κύριε διευθυντά
Το σύνθημα της αποκέντρωσης χρησιμοποιήθηκε ως προσωπείο της συγκεντρωτικής πολιτικής του γραφειοκρατικού υδροκεφάλου της χώρας. Σας γράφω για το θανατηφόρο πλήγμα που κατέφερε ο «Καλλικράτης», όπως ευστόχως επιστέλλει αναγνώστης σας, γράφοντας για το εις βάρος της Αιδηψού ανοσιούργημα, και επιμόνως καταγγέλλει ο κ. Γιανναράς, στηλιτεύοντας τη δολοφονική πολιτική εναντίον των κυττάρων της ελληνικής συλλογικής ύπαρξης και παρουσίας – των Κοινοτήτων. Πολλά είναι τα παραδείγματα σαν της Αιδηψού. Περιορίζομαι σε ένα που δεν έχει τα ιστορικά και τουριστικά διαπιστευτήρια της πόλεως του Σύλλα, διαθέτει όμως την πανάκριβη μαρτυρία της ακμής του νεότερου Ελληνισμού στα δύσκολα χρόνια της σκλαβιάς στις πιο κρίσιμες και πιο ευαίσθητες περιοχές της τουρκοπατημένης πατρίδας.
Αναφέρομαι στο Τσοτύλι της παλιάς επαρχίας Ανασελίτσης, του Καζά των Σερβίων και του Βιλαετίου του Μοναστηρίου. Η τουρκική κατάκτηση βρήκε στον τόπο του μια πολίχνη, μάλλον βέβαιη, αν και όχι απόλυτα εξακριβωμένη, και έστειλε τους κατοίκους της στα γύρω ορεινά (Σμόλικα, Γράμμο κ.λπ.) από τα οποία άρχισαν να επιστρέφουν σταδιακά και να το επανεποικίζουν τους τελευταίους αιώνες. Ο 19ος αιώνας έδειξε τη δύναμη του ελληνικού κυττάρου. Στο Τσοτύλι, που αναπτυσσόταν εμπορικά με τα περίφημα παζάρια του και τις μεγάλες εμποροπανηγύρεις της εποχής, ιδρύθηκε πλήρες ελληνικό Γυμνάσιο και Οικοτροφείο που ακτινοβόλησαν στην αυτοκρατορία του Σουλτάν Χαμίτ. Ακόμη και στην ελεύθερη χώρα. Το κυριότερο: Εγιναν έπαλξη και ακρόπολη του Ελληνισμού και διατήρησαν τον χαρακτήρα τους αυτόν και στα νεότερα χρόνια, μέχρι των εσχάτων, στα οποία παρουσιάστηκαν τα γνωστά ζητήματα με τους προς Δυσμάς και προς Βορράν γείτονες. Ποιο ήταν, εν όψει της ερήμωσης της υπαίθρου και της πληθυσμιακής αποψίλωσης κρίσιμων στρατηγικά περιοχών της χώρας, το ζητούμενο; Μήπως η υποβοήθηση της ερήμωσης, της παρακμής και της επαπειλούμενης πλήρους δημογραφικής αλλοίωσής τους; Αν ναι, τότε ο «Καλλικράτης» πέτυχε τον σκοπό του. Κατάργησε τον Δήμο Τσοτυλίου (και τους άλλους δήμους της ίδιας περιοχής), τους συνένωσε σε έναν και άφησε μια τεράστια έκταση ελληνικών εδαφών στο έλεος της απόλυτης κρατικής εγκατάλειψης.
Η ίδια κυβέρνηση του ψευδο-«Καλλικράτη» τόλμησε να πλήξει και την εθνική ιστορία των Εκπαιδευτηρίων Τσοτυλίου καταργώντας το Λύκειο Τσοτυλίου, με το άθλιο πρόσχημα ότι αφού διασώζεται το Γυμνάσιο Τσοτυλίου δεν πλήττεται η ιστορία του. Πολύ περισσότερο επειδή ο γενικός ξεσηκωμός τούς ανάγκασε να διατηρήσουν σ’ αυτό τις λυκειακές τάξεις.
Γερασιμος Μιχαηλ Δωσσας, Τσοτύλι