Κύριε διευθυντά
Είναι γνωστή η ευαισθησία και το ενδιαφέρον του προέδρου της Ακαδημίας Αθηνών κ. Αντώνη Κουνάδη για την ελληνική γλώσσα, την Ιστορία και την Παιδεία, που εκδηλώθηκαν για μία φορά ακόμη στην ημερίδα του Ιδρύματος «Μαριάννα Βαρδινογιάννη». Θα προσθέσω και τον δικό μου έπαινο, στους τόσους που ακούστηκαν, επιθυμώντας να επισημάνω και να υπογραμμίσω τον τρόπο χρήσεως της γλώσσας και την ποιότητα των «ελληνικών» της ομιλίας του, την οποία θεωρώ υποδειγματική. Επικρατεί η αντίληψη ότι με τον νόμο 309/1976 του Γ. Ράλλη «Περί οργανώσεως και διοικήσεως της Γενικής Εκπαιδεύσεως» καθιερώθηκε η δημοτική ως επίσημη γλώσσα του κράτους. Αυτό όμως δεν είναι αληθινό, δείχνει άγνοια ή και παραποίηση του νόμου. Ο νόμος, στο «Αρθρο 2. Γλώσσα», δηλώνει ως γλώσσα διδασκαλίας από του έτους 1976 – 1977 τη νεοελληνική, που δεν την ταυτίζει με τη δημοτική. Και στη 2η παράγραφο του άρθρου δηλώνει, επί λέξει, ότι «Ως νεοελληνική γλώσσα νοείται η διαμορφωθείσα εις πανελλήνιον εκφραστικόν όργανον υπό του ελληνικού λαού και των δοκίμων συγγραφέων του Εθνους δημοτική, συντεταγμένη άνευ ιδιωματισμών και ακροτήτων». Θα έλεγα ότι αυτή ήταν η γλώσσα διδασκαλίας του μαθήματος των Νεοελληνικών στα σχολεία εκείνη την εποχή και η (μέση) γλώσσα των εφημερίδων. Αυτήν, λοιπόν, τη νεοελληνική γλώσσα, τη δημοτική του μορφωμένου ανθρώπου που αγαπάει και ενδιαφέρεται για τη γλώσσα, χωρίς υπερβολές και ακρότητες, προσέφερε με την ομιλία του ο Αντώνης Κουνάδης, σε ένα κείμενο-πρότυπο, υποδειγματικό για διδασκαλία.
Θ. Γ. Βουδικλαρης, Πολιτικός Μηχανικός