Ο «άτακτος» άγιος του Παραδείσου που καταδικάστηκε να τιμάται την 29η Φεβρουαρίου

Ο «άτακτος» άγιος του Παραδείσου που καταδικάστηκε να τιμάται την 29η Φεβρουαρίου

Κύριε διευθυντά

Σύμφωνα με την ελληνορθόδοξη λαϊκή παράδοση, τα συναξάρια και τα εορτολόγια, ο Κασσιανός είναι «επισήμως» ο αδικημένος άγιός μας, καθότι η μνήμη του τιμάται μία φορά κάθε τέσσερα χρόνια, στις 29 Φεβρουαρίου… Αυτή η δυσμενής, «δίσεκτη περιοδικότητα» του επιβλήθηκε στο ποινολόγιο του Παραδείσου λόγω του ότι ήταν «άτακτος» και διέσπειρε «καινά δαιμόνια» κατά την Εκεί διαμονή και (ανατρεπτική) δράση του.

Ο σεβαστός κι αγαπητός, καθηγητής Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Κύπρου, κ. Πέτρος Παπαπολυβίου μάς ενημερώνει ότι στη νεοελληνική γραμματεία ο Γεώργος Βιζυηνός και ο Χρήστος Χριστοβασίλης αναφέρονται στη συγκεκριμένη τιμωρία. Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι η μόνη ελληνική εκκλησία στην Κύπρο αφιερωμένη στον Αγιο Κασσιανό βρίσκεται στη –γεμάτη συμβολισμούς– παλιά Πόλη της Λευκωσίας, στην περιοχή του Τακτακαλά… Για τους μη γνωρίζοντες, τονίζεται ότι το εν λόγω ακρότατο σημείο είναι στις ελεύθερες περιοχές (πλησίον της ιστορικής Παναγίας Χρυσαλινιώτισσας), ακριβώς δίπλα στην Πράσινη Γραμμή που ακόμα χωρίζει την ευρωπαϊκή πρωτεύουσα της Κύπρου στα δύο. Ετσι, βαδίζοντας μέσα στα παραπονεμένα και λαλίστατα σοκάκια, ακούοντας τα χαμηλά βλέμματα των ηλικιωμένων στον καφενέ, αφουγκράζεσαι την απόκοσμη ηχώ της Ιστορίας του τόπου και των ανθρώπων. Σαν γνώριμος από καιρό, διακατέχεσαι από μια υπέρλογη αίσθηση βαθέος βιώματος καταστάσεων, μηδέποτε βιωμένων από εσένα τον ίδιον.

Εικόνες οικείες άλλων καιρών σε παρασύρουν. Νομίζεις ότι κόσμος συρρέει από παντού σεμνά, ταπεινά και με ελαφριά περπατησιά υπό τους γλυκερούς Ηχους της Μεγάλης Εβδομάδας. Ο Ηλίας και η Μερόπη συζητάνε χαμηλόφωνα μέσα στις μπουκαμβίλιες και στ’ αυγουστιάτικα γιασεμιά διά την πρόοδον των τέκνων τους…

Στο περίφημο σχολείο της γειτονιάς, δεκάδες παιδικά χαμόγελα προκαλούν αμηχανία στον πανδαμάτορα(;) χρόνο. Τα εύρωστα αγιορείτικα βασιλικά, με την κορμοστασιά και την ευωδία τους, θαρρείς ανθίστανται στην ημισέληνο που ρίχνει βαριά τη σκιά της, εκεί στου δρόμου την άκρη. Προσφάτως, με την ευκαιρία επαγγελματικού ταξιδιού στη νήσο του Ευαγόρα, επισκεφθήκαμε αυτόν τον χώρο με την πυκνή σημειολογία («σημειωτική»). Ο «αδικημένος» Αγιος Κασσιανός της Κύπρου από κοσμοπολίτης πρωτευουσιάνος κατέληξε Ακρίτας. Ανοίγοντας τα παράθυρα της εκκλησίας, η περιρρέουσα αύρα του προσφυγικού πόνου και νόστου αναμειγνύεται με το θυμίαμα ελπίδος… Βρισκόμαστε πλέον στην καρδιά του καλοκαιριού. «Αποφράδες ημέρες» και «θλιβερές επέτειοι» βρίσκονται γαντζωμένες στα ημερολόγια της μνήμης. Οι αμείλικτοι συνειρμοί των αναπάντητων «γιατί;» ακόμα στοιχειώνουν και την τελευταία σπιθαμή ελεύθερης σκέψης που μας έχει(;) απομείνει…

Ιωαννης Μιχαηλ Μιχαλακοπουλος, Κυψέλη

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή