Κύριε διευθυντά
Με την επιστολή μου θα ήθελα να σχολιάσω το άρθρο του κ. Κώστα Λεονταρίδη «Οι Ερινύες δεν μένουν πια εδώ» στο φύλλο της 1ης/8. Πρόκειται για τις χθόνιες θεότητες με προορισμό τη διατήρηση των νόμων οι οποίοι ρύθμιζαν την αρμονία του κόσμου και κρατούσαν την ισορροπία του. Αποκαθιστούσαν την τάξη, ιδίως την ηθική, όπου είχαν την εξουσία της δίκαιης τιμωρίας (Νέμεσις). Τιμωρούσαν αυτούς που διετάρασσαν θεμελιώδεις νόμους της κοινωνίας, κυρίως όμως αυτούς που αφαιρούσαν ανθρώπινες ζωές.
Οι νεκροί μπορεί «να μη γυρίζουν πίσω», όπως σημειώνεται στο άρθρο, στη Μυθολογία όμως είχαν τη δυνατότητα να στέλνουν τις Ερινύες για εκδίκηση. Ετσι, και ο Ορέστης βυθίζει το ξίφος στο στήθος της μητέρας του παρά τις παρακλήσεις της, λέγοντάς της: «…Κι απ’ του πατέρα μου (τις Ερινύες) πώς θα σωθώ αν σ’ αφήσω;» (Λέτε να υπάρξει κάτι παρόμοιο σήμερα!) Οι Ερινύες είναι εδώ, δεν έχουν φύγει. Μερικοί όμως καταφέρνουν να τις αποφύγουν, αποποιούμενοι τις ευθύνες τους, όπως έκανε ο δειλός «αντιήρωας» του Αισχύλου Ορέστης, ο οποίος μη αντέχοντας τις Ερινύες της μητέρας του και όταν αισθάνθηκε την ποινή του θανάτου να τον πλησιάζει στο Δικαστήριο, αποποιήθηκε την ευθύνη του μεταθέτοντάς την στον Απόλλωνα «…του Θεού οι χρησμοί με έπεισαν, και συ Απόλλων εξήγησέ τους αν είχα δίκιο να την σκοτώσω…».
Ι. Κ. Γεωργιου, Καρδιολόγος