Κύριε διευθυντά
Με αφορμή όσα κατά διαστήματα έχουν δημοσιευθεί από τις στήλες της έγκριτης εφημερίδας σας, αλλά και το πρόσφατο άρθρο (29-8-2018) του κ. Τάκη Θεοδωρόπουλου «Τα μόρια του μέλλοντός μας», λόγω της μακράς θητείας μου στη μέση εκπαίδευση ως φιλολόγου έχω να προσθέσω τα εξής: το φαινόμενο, του οποίου τους καρπούς δρέπουμε σήμερα, κυοφορείται από δεκαετίες πριν, κυρίως από το 1980-’90, όταν από τότε μέχρι σήμερα οι εκάστοτε κυβερνώντες έκριναν εαυτούς σοφότερους και καταλληλότερους από τους εκάστοτε προηγούμενους να διαχειριστούν το θέμα της Παιδείας των Νεοελλήνων.
Αλλεπάλληλες αλλαγές προγραμμάτων και σχολικών βιβλίων από το αρμόδιο υπουργείο συνετέλεσαν στη διαμόρφωση του σημερινού χάους. Η Ελλάδα είναι η χώρα που από δεκαετίες πεισματικά αγωνίζεται να κόψει τους δεσμούς με την κλασική παιδεία. Εν πολλοίς το έχει καταφέρει. Βαρύτατα ασθενείς, που συνεχώς υποτροπιάζουν ανάλογα με τις διαθέσεις, τις πολιτικές και τα απωθημένα των μεταρρυθμιστών, είναι το μάθημα της Ιστορίας και των Αρχαίων Ελληνικών. Οι απόφοιτοι λυκείων και της θεωρητικής ακόμα κατεύθυνσης αγνοούν στην πλειονότητά τους τα ιστορικά γεγονότα που διαμόρφωσαν τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Η γνώση της Ιστορίας, αν μπορούμε να την ονομάσουμε γνώση, παρέχεται κατακερματισμένη σε μια θαυμαστή ασυνέχεια.
Τα Αρχαία Ελληνικά είναι κορυφαίο εργαλείο κατανόησης του μηχανισμού που δομείται ο μεστός λόγος, αποτέλεσμα μακραίωνης πνευματικής διεργασίας και «μητέρα» της νεοελληνικής. Η γνώση της αρχαίας και συγκεκριμένα της αττικής διαλέκτου ήταν το υπόβαθρο για τον εμπλουτισμό της νεοελληνικής με λεξιλόγιο, που περιλάμβανε νέες έννοιες πραγμάτων και καταστάσεων, οι οποίες δεν υπήρχαν στην αρχαιότητα, όπως π.χ. αεροπλάνο, νοσοκομείο, σιδηρόδρομος, κοσμοπολίτης κ.λπ.
Το «ξήλωμα» άρχισε από την καθιέρωση του μονοτονικού. Ηταν το πρώτο βήμα για να αποκοπεί η γλώσσα από τις ρίζες της. Τις συνέπειες αυτού του «αποκεφαλισμού» τις βιώνουμε σήμερα με την καθημερινή υποβάθμιση της παρεχόμενης γνώσης και Παιδείας.
Η Εκθεση Ιδεών επίσης είναι σημαντική για τη συγκρότηση της σκέψης, της λογικής ακολουθίας των νοημάτων και των ιδεών. Είναι ο καθρέφτης του μαθητή, που αντανακλά τον τρόπο του σκέπτεσθαι, του εκφράζεσθαι και αναδεικνύει την πνευματική και ψυχική συγκρότησή του. Οπως παγιώθηκε η διδασκαλία της με τη σημερινή της μορφή, δεν απελευθερώνει τη σκέψη, ώστε να αφυπνιστεί και να βρει από μόνη της τον ιστό της λογικής ακολουθίας και των συμπερασμάτων, αλλά την εγκλωβίζει σε μια τυποποιημένη μορφή με υποδείγματα.
Δεν θα αναφερθώ περισσότερο στη σπουδαιότητα της Εκθεσης. Θα θίξω όμως μια άλλη παράμετρο του θέματος: την ορθοφωνία. Η αλλοίωση της προφοράς αποτελεί ακόμη ένα στοιχείο φθοράς και παρακμής. Παρατηρώ ότι στο στόμα διδασκόντων και διδασκομένων, δημοσίων και επισήμων προσώπων, πολιτικών και τηλεπαρουσιαστών, η ελληνική γλώσσα δεινοπαθεί κατά την εκφορά του λόγου. Τα συμπλέγματα «μπ» και «ντ» προφέρονται ως b και d: π.χ. η λέξη εκπομπή προφέρεται εκποbή, αντί του σωστού εκποmbή. Οι διάττοντες αστέρες προφέρονται διάττοdες αντί διάττοndες, το επίρρημα όντως το ακούσαμε όdως αντί οndως και ο Ξενοφώndας, έγινε Ξενοφώdας.
Ακολουθεί ο περιορισμός της ύλης, η κατάργηση της αριστείας και η επικράτηση της ήσσονος προσπαθείας. Η υποβάθμιση του πνευματικού μας επιπέδου είναι φανερή. Δεν το βλέπουν; Ή μήπως αυτό θέλουν;
Νικη Ευθυμιατου-Κατσουνη, Φιλόλογος