Κύριε διευθυντά
Με αφορμή την αίτηση απόλυσης υπό όρο του Σάββα Ξηρού, αναζήτησα τη βάση της, το άρθρο 110α του Ποινικού Κώδικα, όπως ισχύει μετά τις 24-12-2015. Το άρθρο 110α. 3 ορίζει τώρα, ότι σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης ο κρατούμενος που έχει ποσοστό αναπηρίας 80% και άνω, αν έχει εκτίσει 5 ή 10 έτη, αναλόγως αν το έγκλημά του «ενέχει»(!) ανθρωποκτονία, εκτίει το υπόλοιπο της ποινής του στην κατοικία του με ανάλογη εφαρμογή του άρθρου 56. 3 Π.Κ. Στην περίπτωση αυτή είναι δυνατή η επιβολή όρων κατ’ ανάλογη εφαρμογή του άρθρου 100 παρ. 2 και 3 Π.Κ.
Εδώ έγκειται το χιούμορ του νόμου στην περίπτωση των ισόβιων καθείρξεων Ξηρού. Το άρθρο 100. 2 Π.Κ. προβλέπει ότι η ρυθμιζόμενη από το άρθρο 100. 2 «Αναστολή υπό επιτήρηση» περιλαμβάνει εβδομαδιαίες συνεδρίες… στο πλαίσιο των οποίων επιχειρείται η συνειδητοποίηση της βαρύτητας της πράξεως που τέλεσε, η ανάδειξη των συνεπειών της, η αναζήτηση των αιτίων που οδήγησαν στο έγκλημα, αλλά και των προτάσεων για τη μη επανάληψή του. Η διάταξη θα ταίριαζε σε επιστημονικό σεμινάριο ή αναμορφωτήριο ανηλίκων.
Η επόμενη παρ. 3 του ίδιου άρθρου 100 Π.Κ. περιλαμβάνει στους όρους που μπορεί να επιβληθούν στον απολυόμενο: α) αποκατάσταση της ζημίας(!), β) υποχρέωση να εμφανίζεται στην αστυνομία, γ) αφαίρεση της άδειας οδήγησης, δ) απαγόρευση απομάκρυνσης…, ε) αφαίρεση διαβατηρίου, στ) απαγόρευση προσέγγισης ή επικοινωνίας με ορισμένα πρόσωπα (καταδίκους ή υποδίκους για αναρχικές/τρομοκρατικές πράξεις), ζ) εκπλήρωση υποχρεώσεων(!), η) υποβολή σε θεραπεία, θ) προσφορά ποσού σε ίδρυμα(!).
Ιδού στάδιον δόξης λαμπρόν για τη ζητουμένη απόλυση.
Κωστας Γ. Μπονιφατσης