Κύριε διευθυντά
Στην επιστολή του ο κ. Σπύρος Γιακουμάκης (8/12) αναφέρεται στην πονεμένη ιστορία της τραγικής καταστροφής της νεοκλασικής πανέμορφης Αθήνας. Θα ήθελα με την ευκαιρία να σχολιάσω τον βασικό υπεύθυνο αυτού του εγκλήματος, που δεν είναι άλλος από τον νόμον της αντιπαροχής 3741/1929, έναν εκ των παλαιοτέρων, άγνωστον στο ευρύ κοινό παρ’ όλο που υπάρχει υποχρεωτικά σε κάθε συμβόλαιο αγοραπωλησίας διαμερίσματος. Η ιστορία είναι η ακόλουθη. Η τελευταία κυβέρνηση του Ελ. Βενιζέλου (1928-1932), λίγους μήνες μετά τον εκλογικό του θρίαμβο (Αύγουστος 1928), ψηφίζει στις 4/9 Ιανουαρίου 1929 τον νόμον 3741, ο οποίος όριζε την κατ’ όροφον ιδιοκτησία, ο γνωστός νόμος της αντιπαροχής που αποτελεί μια ακόμη παγκόσμια ελληνική αποκλειστικότητα. Και ενώ μέχρι τότε μόνον στην Αθήνα υπήρχαν ελαχιστότατες πολυκατοικίες και αυτές ιδιόκτητες, μετά την ψήφισή του η Ελλάδα γέμισε και γεμίζει από άθλιες πολυκατοικίες. Στον βωμό λοιπόν του νόμου αυτού και φυσικά του κέρδους θυσιάστηκαν τα περισσότερα νεοκλασικά παραδοσιακά κτίρια και σχεδόν κάθε οικόπεδο. Eίναι χαρακτηριστικά τα λόγια του Ν. Χατζηκυριάκου-Γκίκα όταν, μαζί με τον Δ. Πικιώνη, τον Παύλο Μυλωνά και άλλους προσπάθησαν να σώσουν νεοκλασικά κτίρια στην Ελλάδα «…προσπαθήσαμε να σώσουμε τα παραδοσιακά κτίρια όχι μόνο των Αθηνών αλλά και σε διάφορα μέρη… Η κίνηση ήταν σημαντική… κάναμε και αποτυπώματα… δυστυχώς όμως αποτύχαμε και ηττηθήκαμε κατά κράτος. Και τα χαλάσανε, τα γκρεμίσανε στον βωμό της αντιπαροχής, και του κέρδους…».
Το χειρότερο όμως είναι ότι ο νόμος 3741/1929 του Ελ. Βενιζέλου θα ισχύει όσο υπάρχει Ελλάδα, καθότι όλη σχεδόν η Ελλάδα είναι χτισμένη πάνω σ’ αυτόν.
Ι. Κ. Γεωργίου, Καρδιολόγος